تمام کوشش خود را برای به دست آوردن جایزه بکنید

‏«شما چنان بدوید که ببرید.‏» —‏ ۱قر ۹:‏۲۴‏.‏

۱،‏ ۲.‏ الف)‏ پولُس برای تشویق مسیحیان عبرانی از چه تشبیهی استفاده کرد؟‏ ب)‏ خادمان خدا به چه کاری ترغیب شده‌اند؟‏

پولُس رسول در نامهٔ خود به عبرانیان از تشبیه بسیار مؤثری برای تشویق هم‌ایمانانش استفاده نمود.‏ او آنان را خاطرنشان کرد که در مسابقهٔ دوی زندگی تنها نیستند.‏ در واقع،‏ گرداگرد آنان «ابری عظیم از شاهدان» بودند که مسابقهٔ خود را با موفقیت به اتمام رسانده بودند.‏ آن مسیحیان عبرانی با مدّ نظر داشتن ایمان قوی و کوشش آن خادمان وفادار مصمم می‌شدند،‏ مسابقهٔ خود را به اتمام برسانند.‏

^۲ در مقالهٔ قبل شیوهٔ زندگی برخی از آنانی را بررسی کردیم که در میان ابر شاهدان می‌باشند.‏ ایمان تزلزل‌ناپذیر،‏ آنان را قادر ساخت تا پایان مسابقه به خدا وفادار بمانند.‏ ما هم از ایشان می‌توانیم درس بگیریم.‏ همان طور که در مقالهٔ قبل متوجه شدیم،‏ پولُس هم‌ایمانان خود،‏ منجمله ما را چنین ترغیب کرد:‏ «بیایید هر بارِ اضافی و هر گناه را که آسان به دست و پای ما می‌پیچد،‏ از خود دور کنیم و با استقامت در مسابقه‌ای که برای ما مقرر شده است،‏ بدویم.‏» —‏ عبر ۱۲:‏۱‏.‏

۳.‏ منظور پولُس چه بود وقتی گفت هر بار را از خود دور کنید؟‏

^۳ چرا پولُس به عبرانیان گفت که هر بار را از خود دور کنند؟‏ کتابی به نام «تاریخ مسیحیان قرن اوّل»‏a در مورد شیوهٔ دوی دوندگان روزگار پولُس چنین توضیح می‌دهد:‏ «مردم یونان هنگام تمرین و مسابقه کاملاً برهنه بودند.‏»‏b هدف آن دوندگان این بود که از حمل هر بار خودداری کنند تا مسابقه را ببرند.‏ پس منظور پولُس این بود که مسیحیان باید هر مانع را در راه رسیدن به حیات ابدی از سر راه خود بردارند.‏ این توصیه همان طور که برای مسیحیان عبرانی مفید بود،‏ برای ما نیز مفید است.‏ حال،‏ در راه رسیدن به حیات ابدی چه چیزی ممکن است بار باشد؟‏

هر بارِ اضافی را از خود دور سازیم

۴.‏ مردم روزگار نوح به چه کارهایی مشغول بودند؟‏

^۴ پولُس گفت که «هر بارِ اضافی» را از خود دور سازیم.‏ این کار شامل دور ساختن هر چیزی می‌شود که حواس ما را از مسابقهٔ دوی زندگی پرت سازد و انرژی‌مان را بگیرد.‏ حال،‏ چه چیزهایی در زندگی ممکن است بار باشد؟‏ عیسی این موضوع را برایمان روشن ساخت.‏ او با اشاره به نوح که پولُس هم در نامهٔ خود ذکر کرده بود،‏ گفت:‏ «روزهای پسر انسان همچون روزهای نوح خواهد بود.‏» (‏لو ۱۷:‏۲۶‏)‏ عیسی نه فقط نابودی دنیای ما را با دنیای نوح بلکه شیوهٔ زندگی مردم روزگار ما را نیز با مردم آن زمان تشبیه کرد.‏ ‏(‏مَتّی ۲۴:‏۳۷-‏۳۹ از ترجمهٔ قدیم خوانده شود.‏‏)‏ اکثر مردم روزگار نوح علاقه‌ای به خدا نداشتند و نمی‌خواستند شیوهٔ زندگی خود را برای خوشنودی خدا تغییر دهند.‏ چه چیزی حواس آنان را به خود جلب کرده بود؟‏ اموری معمول همچون خوردن،‏ نوشیدن و ازدواج کردن.‏ در نتیجه،‏ «نفهمیدند» یا توجه نکردند که توفان می‌آید.‏

۵.‏ چگونه می‌توانیم در مسابقهٔ مسیحی موفق شویم؟‏

^۵ ما نیز مانند نوح و خانواده‌اش هر روز باید کارهای بسیاری انجام دهیم.‏ برای مثال لازم است کار کنیم و به امور روزمرهٔ خود و خانواده‌مان برسیم.‏ همهٔ این امور وقت و انرژی زیادی به خود می‌گیرد.‏ به ویژه هنگام بحرانی بودن وضعیت اقتصادی،‏ نگرانی ما نسبت به برآورده ساختن مایحتاج خانواده افزایش می‌یابد.‏ به علاوه،‏ چون خود را به یَهُوَه وقف کرده‌ایم،‏ مسئولیت‌هایی مهم در امور تئوکراتیک به عهده داریم.‏ برای مثال،‏ به خدمت موعظه می‌رویم،‏ خود را برای جلسات آماده می‌کنیم و برای تقویت روحانی به مطالعهٔ خانوادگی یا فردی می‌پردازیم.‏ خدا به نوح هم کارهای بسیاری محوّل کرده بود و نوح دقیقاً به فرمان خدا «عمل نمود.‏» (‏پیدا ۶:‏۲۲‏)‏ پس برای اتمام مسابقهٔ مسیحی ضروری است هر بارِ اضافی را که مانع دویدن می‌شود،‏ از خود دور سازیم.‏

۶،‏ ۷.‏ کدام توصیهٔ عیسی را باید مد نظر داشته باشیم؟‏

^۶ پس منظور پولُس چه بود وقتی که گفت:‏ «هر بارِ اضافی را» از خود دور سازید؟‏ البته منظور او این نبود که از مسئولیت‌های زندگی شانه خالی کنیم.‏ برای درک سخن پولُس به سخن عیسی توجه کنید:‏ «نگران نباشید و نگویید چه بخوریم یا چه بنوشیم و یا چه بپوشیم.‏ زیرا اقوام دور از خدا در پی همهٔ این گونه چیزهایند،‏ امّا پدر آسمانی شما می‌داند که بدین همه نیاز دارید.‏» (‏مت ۶:‏۳۱،‏ ۳۲‏)‏ بلی،‏ منظور عیسی این بود که اگر چیزهایی مانند خوراک و پوشاک مهم‌ترین موضوع زندگی ما باشد،‏ همچون باری ما را از ادامهٔ مسابقه باز خواهد داشت.‏

^۷ عیسی در پایان سخن خود گفت:‏ «پدر آسمانی شما می‌داند که بدین همه نیاز دارید.‏» سخن او نشان می‌دهد که یَهُوَه،‏ پدر آسمانی،‏ نیازهای ما را برآورده می‌سازد.‏ البته،‏ واژهٔ «همه» به این مفهوم نیست که هر چه آرزو کنیم به دست می‌آوریم.‏ در واقع،‏ منظور عیسی این بود که نگران نیازهایمان نباشیم.‏ در غیر این صورت مانند «اقوام دور از خدا» خواهیم بود.‏ چرا خطرناک است که نگران نیازهایمان باشیم؟‏ عیسی به مخاطبانش هشدار داد:‏ «بهوش باشید،‏ مبادا عیش و نوش و مستی و نگرانیهای زندگی دلتان را سنگین سازد و آن روز چون دامی به ناگاه غافلگیرتان کند.‏» —‏ لو ۲۱:‏۳۴،‏ ۳۵‏.‏

۸.‏ چرا ضروری است که «هر بارِ اضافی را» اکنون از خود دور سازیم؟‏

^۸ بزودی از خط پایان می‌گذریم.‏ چقدر تأسف‌انگیز خواهد بود که مسابقهٔ زندگی را در نزدیکی خط پایان به دلیل حمل بارهای اضافی به اتمام نرسانیم!‏ از این رو،‏ پولُس رسول توصیهٔ عاقلانه‌ای می‌دهد:‏ «دینداری با قناعت،‏ سودی عظیم است.‏» (‏۱تیمو ۶:‏۶‏)‏ با عمل کردن به توصیهٔ پولُس می‌توانیم به راحتی بدویم و جایزه را به دست آوریم.‏

گناهی «که آسان به دست و پای ما می‌پیچد»‏

۹،‏ ۱۰.‏ الف)‏ منظور از عبارت گناهی «که آسان به دست و پای ما می‌پیچد،‏» چیست؟‏ ب)‏ چگونه ممکن است ایمان خود را تضعیف سازیم یا از ایمان باز ایستیم؟‏

^۹ پولُس همچنین ذکر کرد که «هر گناه را که آسان به دست و پای ما می‌پیچد،‏ از خود دور کنیم.‏» منظور او چه بود؟‏ واژهٔ یونانی «به دست و پای ما می‌پیچد،‏» فقط یک بار در کتاب مقدّس آمده است.‏ محققی به نام آلبرت بارنز در این مورد گفت:‏ «دوندگان آن دوران ردایی که به پا بپیچد یا مانع دویدنشان شود نمی‌پوشیدند.‏ مسیحیان نیز به همین شکل نباید خود را با چیزی درگیر سازند که مانع دویدنشان شود.‏» چگونه ممکن است مسیحی‌ای دست و پای خود را بپیچد و ایمان خود را تضعیف سازد؟‏

^۱۰ شخص ایمان خود را یک شبه از دست نمی‌دهد.‏ از دست دادن ایمان به تدریج یا حتی اندک‌اندک صورت می‌گیرد.‏ پولُس در آغاز نامه‌اش در مورد «منحرف» شدن از راه و به وجود آوردن «دل شَرور» هشدار داد.‏ (‏عبر ۲:‏۱؛‏ ۳:‏۱۲‏)‏ وقتی ردای دونده به پای او بپیچد،‏ افتادن وی اجتناب‌ناپذیر است.‏ زمانی خطر افزایش می‌یابد که دونده به هشدار برحذر بودن از برخی لباس‌ها توجه نکند.‏ چه چیزی ممکن است باعث شود که به این هشدار توجه نکند؟‏ شاید بی‌احتیاطی،‏ اعتمادبه‌نَفْس بیش از حد یا حواس‌پرتی.‏ حال ما از توصیهٔ پولُس چه درسی می‌گیریم؟‏

۱۱.‏ چگونه ممکن است ایمان خود را از دست دهیم؟‏

^۱۱ باید به خاطر داشته باشیم که از دست دادن ایمان نتیجهٔ اعمالی است که در طی مدتی طولانی انجام داده‌ایم.‏ در رابطه با گناهی «که آسان به دست و پای ما می‌پیچد» محققی دیگر بیان کرد:‏ «گناهی که به ضدّ ما عمل می‌کند،‏ وضعیت،‏ سرشت و معاشران ماست.‏» منظور او این بود که محیط،‏ ضعف‌های شخصی و معاشران تأثیر فراوانی در ما می‌گذارند.‏ چنین تأثیراتی می‌تواند ایمان شخص را تضعیف سازد یا حتی او را از ایمان باز دارد.‏ —‏ مت ۱۳:‏۳-‏۹‏.‏

۱۲.‏ برای حفظ ایمان به چه هشدارهایی باید توجه کنیم؟‏

^۱۲ غلام امین و دانا بارها تذکر داده است که مواظب باشیم چه تماشا می‌کنیم و چه گوش می‌دهیم چرا که در دل و ذهن ما تأثیر بسزایی می‌گذارد.‏ همچنین هشدار داده است که دست و پای خود را با اندوختن پول و اموال نپیچانیم.‏ به علاوه،‏ اگر حواسمان پی زرق و برق دنیای سرگرمی‌ها و دنیای بی‌حد و مرز الکترونیک رود،‏ از مسیر مسابقه منحرف می‌شویم.‏ هرگز نباید فکر کنیم این هشدارها دست‌وپا گیرند یا در مورد ما صدق نمی‌کند چرا که دنیای شیطان موذیانه و فریبکارانه چیزهایی را سد راه ما قرار می‌دهد تا به آسانی به دست و پای ما بپیچد.‏ بی‌احتیاطی،‏ اعتمادبه‌نَفْس بیش از حد و حواس‌پرتی،‏ برخی را از راه ایمان دور ساخته است و بی‌توجهی به این هشدارها باعث می‌شود که ما نیز نتوانیم حیات ابدی را به دست آوریم.‏ —‏ ۱یو ۲:‏۱۵-‏۱۷‏.‏

۱۳.‏ چگونه می‌توان خود را در برابر تأثیرات منفی محفوظ داشت؟‏

^۱۳ هر روزه با مردمی سر و کار داریم که اهداف،‏ معیارها و طرز فکر دنیا را ترویج می‌دهند.‏ ‏(‏اِفِسُسیان ۲:‏۱،‏ ۲ خوانده شود.‏‏)‏ با این همه،‏ تأثیر آنان در ما تا حد زیادی به ما و واکنشمان بستگی دارد.‏ پولُس طرز فکر مردم اطرافمان را به هوایی سمّی تشبیه کرد.‏ پس باید پیوسته از استنشاق این هوای سمّی برحذر باشیم،‏ مبادا مسابقهٔ خود را به اتمام نرسانیم.‏ برای ادامهٔ مسابقه چه چیزی به ما کمک می‌کند؟‏ الگوی عیسی.‏ او بهترین دونده‌ای بود که مسابقه را به اتمام رساند و ما نیز می‌توانیم از او سرمشق بگیریم.‏ (‏عبر ۱۲:‏۲‏)‏ همچنین پولُس نیز الگوی خوبی است چون او نیز در مسابقهٔ مسیحی دونده بود و هم‌ایمانانش را تشویق کرد از او سرمشق بگیرند.‏ —‏ ۱قر ۱۱:‏۱؛‏ فیلیپ ۳:‏۱۴‏.‏

چگونه می‌توان جایزه را برد؟‏

۱۴.‏ اتمام مسابقه برای پولُس تا چه حد اهمیت داشت؟‏

^۱۴ برای پولُس چقدر اهمیت داشت که مسابقه را به پایان برساند؟‏ او در انتهای سخنانش به پیران اِفِسُس گفت:‏ «جان را برای خود بی‌ارزش می‌انگارم،‏ تنها اگر بتوانم دور خود را به پایان رسانم و خدمتی را که از خداوندْ عیسی یافته‌ام،‏ به کمال انجام دهم.‏» (‏اعما ۲۰:‏۲۴‏)‏ بلی،‏ او حاضر بود همه چیز منجمله جانش را در راه اتمام مسابقه فدا سازد.‏ پولُس سخت کوشید تا خبر خوش را اعلام کند.‏ او گفت که اگر مسابقهٔ خود را به اتمام نرساند تمام کوشش او به هدر رفته است.‏ پولُس می‌دانست که تا آخرِ مسابقه باید سخت بکوشد و قبل از اتمام مسابقه با خود فکر نکرد که پیروز شده است.‏ ‏(‏فیلیپیان ۳:‏۱۲،‏ ۱۳ خوانده شود.‏‏)‏ فقط در آخر عمر خود بود که گفت:‏ «جنگِ نیکو را جنگیده‌ام،‏ مسابقه را به پایان رسانده و ایمان را محفوظ داشته‌ام.‏» —‏ ۲تیمو ۴:‏۷‏.‏

۱۵.‏ پولُس هم‌ایمانانش را چگونه تشویق کرد؟‏

^۱۵ به علاوه،‏ پولُس مشتاق بود که هم‌ایمانانش نیز مسابقهٔ دوی مسیحی را به اتمام رسانند.‏ برای مثال،‏ مسیحیان فیلیپی را ترغیب کرد تا برای نجات خود سخت بکوشند.‏ او ایشان را یادآوری کرد که «کلام حیات را استوار نگاه» دارند.‏ سپس در ادامهٔ سخنش گفت:‏ «در این صورت،‏ می‌توانم در روز مسیح مباهات کنم که بیهوده ندویده و عبث محنت نکشیده‌ام.‏» (‏فیلیپ ۲:‏۱۶‏)‏ او همچنین مسیحیان قُرِنتُس را به طور مشابه ترغیب کرد:‏ «شما چنان بدوید که [جایزه را] ببرید.‏» —‏ ۱قر ۹:‏۲۴‏.‏

۱۶.‏ چرا هدف یا جایزه را باید مدام مد نظر داشته باشیم؟‏

^۱۶ در آغاز مسابقات دوی ماراتون،‏ خط پایان را نمی‌توان دید.‏ با این حال،‏ دونده خط پایان را طی مسابقه مدام در ذهن دارد.‏ او وقتی می‌بیند که به هدف خود نزدیک شده است،‏ با عزمی راسخ‌تر می‌دود.‏ این موضوع در مورد ما نیز صدق می‌کند.‏ ضروری است که هدف یا جایزه مد نظرمان باشد.‏ بدین شکل،‏ در به دست آوردن آن مصمم خواهیم بود.‏

۱۷.‏ ایمان چگونه کمک می‌کند تا بر هدف یا جایزه تمرکز کنیم؟‏

^۱۷ پولُس نوشت:‏ «ایمان،‏ اعتماد بر چیزهای امید داشته شده است و برهانِ چیزهای نادیده.‏» (‏عبر ۱۱:‏۱‏،‏ ترجمهٔ قدیم‏)‏ ابراهیم و سارا با میل و رغبت زندگی راحت خود را پشت سر گذاشتند و «همچون بیگانه‌ای در دیار غریب» زندگی کردند.‏ چه چیزی در این راه به آنان کمک کرد؟‏ آنان چون تحقق وعده‌های خدا را «از دور دیده»‏ بودند،‏ توانستند این قدم را بردارند.‏ موسی نیز «لذتِ زودگذرِ گناه» و «گنجهای مصر» را رد کرد.‏ چگونه ایمان و قدرت انجام این کار را به دست آورد؟‏ او «به پاداش چشم دوخته بود.‏» (‏عبر ۱۱:‏۸-‏۱۳،‏ ۲۴-‏۲۶‏)‏ پولُس گفت که هر یک از آنان «با ایمان» عمل کردند.‏ بلی،‏ ایمان به ایشان کمک کرد تا بر سختی‌ها تمرکز نکنند.‏ آن‌ها می‌دانستند که خدا همواره به ایشان کمک کرده است و در آینده نیز وعده‌هایش به تحقق خواهد پیوست.‏

۱۸.‏ برای دور ساختن گناهی که «آسان به دست و پای ما می‌پیچد» چه قدم‌های مثبتی باید برداریم؟‏

^۱۸ با تعمّق در مورد مردان و زنان با ایمانی که در باب ۱۱ کتاب عبرانیان ذکر شده است و سرمشق گرفتن از آنان می‌توانیم ایمان خود را قوی سازیم و «هر گناه را که آسان به دست و پای ما می‌پیچد،‏ از خود دور کنیم.‏» (‏عبر ۱۲:‏۱‏)‏ همچنین معاشرت با کسانی که ایمان خود را قوی می‌سازند،‏ به ما کمک می‌کند «یکدیگر را به محبت و انجام اعمال نیکو برانگیزانیم.‏» —‏ عبر ۱۰:‏۲۴‏.‏

۱۹.‏ چرا بسیار اهمیت دارد به دوی مسیحی خود ادامه دهیم؟‏

^۱۹ ما به پایان مسابقه بسیار نزدیک هستیم و خط پایان مشهود است.‏ با ایمان و کمک یَهُوَه می‌توانیم «هر گناه را که آسان به دست و پای ما می‌پیچد،‏ از خود دور کنیم.‏» بلی،‏ ما قادریم به نحوی بدویم که جایزه را به دست آوریم،‏ یعنی حیات ابدی که یَهُوَه پدر آسمانی وعده داده است.‏

‏[پاورقی‌ها]‏

آنچه آموختیم

‏• دور کردن «هر بارِ اضافی» شامل چه می‌شود؟‏

‏• چه چیزی باعث می‌شود مسیحی‌ای ایمان خود را از دست دهد؟‏

‏• چرا باید بر جایزه تمرکز کنیم؟‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۳]‏

گناهی «که آسان به دست و پای ما می‌پیچد،‏» چیست و چگونه به پای ما می‌پیچد؟‏