شریعت پیش از مسیح

‏«شریعت ترا چه قدر دوست میدارم،‏ تمامئ روز تفکّر من است.‏»—‏مزمور ۱۱۹:‏۹۷‏.‏

۱.‏ چه چیز بر حرکات اجسام آسمانی حکمفرماست؟‏

ایوب از هنگام طفولیت احتمالاً با تعجب به ستارگان خیره می‌شد.‏ چه بسا والدین وی دربارهٔ اسامی صورتهای عظیم فلکی و اطلاعاتشان در مورد قوانینی که بر حرکت صورتهای فلکی در آسمان حاکم بود،‏ به او آموزش داده بودند.‏ گذشته از این،‏ مردم زمان باستان از حرکات منظم این صورتهای فلکی برای مشخص کردن تغییر فصول استفاده می‌کردند.‏ اما ایوب تمام مدتی که با بهت و شگفتی به آنها خیره می‌شد،‏ نمی‌دانست چه قوای نیرومندی این آرایش ستارگان را حفظ می‌کند.‏ به این دلیل،‏ هنگامی که یَهُوَه خدا از وی پرسید:‏ «آیا قانونهای آسمانرا میدانی؟‏» بسختی توانست پاسخ گوید.‏ (‏ایوب ۳۸:‏۳۱-‏۳۳‏)‏ بله،‏ قوانین بر ستارگان حکمفرما هستند—‏قوانینی که چنان دقیق و پیچیده می‌باشند که دانشمندان امروزه نیز کاملاً آنها را درک نمی‌کنند.‏

۲.‏ چرا می‌توان گفت که قانون بر تمامی آفرینش حکمفرماست؟‏

^۲ یَهُوَه والاترین قانونگذار در عالم است.‏ قانون بر همهٔ کارهای او حکمفرماست.‏ پسر عزیز او «نخستزادهٔ تمامئ آفریدگان،‏» پیش از آنکه عالم فیزیکی وجود داشته باشد،‏ وفادارانه از قانون پدر خویش اطاعت می‌کرد!‏ (‏کولسیان ۱:‏۱۵‏)‏ قانون،‏ هادی فرشتگان نیز می‌باشد.‏ (‏مزمور ۱۰۳:‏۲۰‏)‏ قانون،‏ حتی بر حیوانات که تابع احکام غریزیی هستند که آفریدگارشان در آنها برنامه‌ریزی کرده است،‏ نیز حکمفرما می‌باشد.‏—‏امثال ۳۰:‏۲۴-‏۲۸؛‏ ارمیا ۸:‏۷‏.‏

۳.‏ الف)‏ چرا بشر نیازمند قوانین است؟‏ ب)‏ یَهُوَه به چه وسیله‌ای قوم اسرائیل را اداره می‌کرد؟‏

^۳ دربارهٔ انسان چه می‌توان گفت؟‏ ما با وجود اینکه از نعمت هدایایی همچون هوش،‏ اخلاق،‏ و روحانیت برخورداریم،‏ اما هنوز تا حدی به قانون الهی نیازمندیم تا ما را در به کار بردن این استعدادها راهنمایی نماید.‏ اولین والدین ما،‏ آدم و حوا،‏ انسانهایی کامل بودند و به این منظور قوانین کمی برای راهنمایی آنان لازم بود.‏ محبت نسبت به پدر آسمانی‌شان باید دلیل کافی به آنان ارائه می‌داد تا با شادی و سرور اطاعت نمایند.‏ اما آنها نافرمانی کردند.‏ (‏پیدایش ۱:‏۲۶-‏۲۸؛‏ ۲:‏۱۵-‏۱۷؛‏ ۳:‏۶-‏۱۹‏)‏ در نتیجه،‏ فرزندان آنان مخلوقات گناهکاری شدند که به قوانین بیشتری نیاز داشتند تا رهنمودشان باشد.‏ به مرور زمان،‏ یَهُوَه از روی محبت این نیاز را برطرف ساخت.‏ او قوانین ویژه‌ای را به نوح داد که باید به نوبهٔ خود آنها را به خانوادهٔ خویش منتقل می‌کرد.‏ (‏پیدایش ۹:‏۱-‏۷‏)‏ قرنها بعد،‏ خدا شریعتی کتبی و همراه با جزئیات را از طریق موسی به قوم جدید اسرائیل داد.‏ این اولین بار بود که یَهُوَه قانون الهی را بر کل یک قوم حکمفرما ساخت.‏ بررسی این شریعت به ما کمک خواهد کرد تا نقش مهمی را که قانون الهی در زندگی مسیحیان امروزه ایفا می‌کند،‏ درک نماییم.‏

هدف شریعت موسوی

۴.‏ چرا برای نسل برگزیدهٔ ابراهیم مشکل بود که به وجودآورندهٔ ذریت موعود شوند؟‏

^۴ پولس رسول،‏ شاگرد سخت‌کوش شریعت،‏ پرسید:‏ «پس شریعت چیست؟‏» (‏غلاطیان ۳:‏۱۹‏)‏ برای پاسخ،‏ لازم است به خاطر بیاوریم که یَهُوَه به دوست خود،‏ ابراهیم،‏ قول داد که از خاندان وی ذریتی به وجود خواهد آمد که برای همهٔ ملتها برکتهای بسیاری به همراه خواهد آورد.‏ (‏پیدایش ۲۲:‏۱۸‏)‏ اما در اینجا مشکلی قرار دارد:‏ نسل برگزیدهٔ ابراهیم،‏ اسرائیلیان،‏ همه افرادی نبودند که به یَهُوَه عشق می‌ورزیدند.‏ اکثر آنان با گذشت زمان ثابت کردند که اشخاصی لجباز و سرکش—‏بعضی‌ها غیرقابل کنترل—‏هستند!‏ (‏خروج ۳۲:‏۹؛‏ تثنیه ۹:‏۷‏)‏ وجود چنین کسانی در میان قوم خدا،‏ صرفاً به علت تولد یافتن در این قوم بود،‏ نه به سبب انتخاب.‏

۵.‏ الف)‏ یَهُوَه چه چیزهایی را از طریق شریعت موسوی به اسرائیلیان آموزش داد؟‏ ب)‏ شریعت به چه نحوی تنظیم شده بود تا بر پیروان آن تأثیر بگذارد؟‏

^۵ چنین مردمی چگونه می‌توانستند پدید آورندهٔ ذریت موعود بوده و از او بهره‌مند گردند؟‏ یَهُوَه به جای اینکه آنان را مانند یک روبوت کنترل نماید،‏ توسط قانون به آنان آموزش داد.‏ ‏(‏مزمور ۱۱۹:‏۳۳-‏۳۵؛‏ اشعیا ۴۸:‏۱۷‏)‏ در واقع،‏ واژهٔ عبری برای «شریعت،‏» توراه،‏ به معنی «آموزش» است.‏ شریعت چه چیزی را آموزش می‌داد؟‏ نخست به اسرائیلیان می‌آموخت که به مسیح،‏ کسی که آنان را از وضعیت گناهکارانه‌شان بازخرید می‌کرد،‏ نیازمندند.‏ (‏غلاطیان ۳:‏۲۴‏)‏ شریعت،‏ ترس خدایی و اطاعت را نیز آموزش می‌داد.‏ اسرائیلیان در هماهنگی با وعدهٔ ابراهیمی،‏ قرار بود به عنوان شاهدان یَهُوَه به همهٔ امتهای دیگر دربارهٔ او شهادت دهند.‏ بنابراین،‏ شریعت باید مجموعه‌ای از قوانین عالی و شکوهمند اخلاقی را که انعکاس شایسته‌ای از یَهُوَه بود،‏ آموزش می‌داد؛‏ به اسرائیل کمک می‌کرد تا خود را از اعمال فاسدی که امتهای اطرافش مرتکب می‌شوند،‏ دور نگه دارد.‏—‏لاویان ۱۸:‏۲۴،‏ ۲۵؛‏ اشعیا ۴۳:‏۱۰-‏۱۲‏.‏

۶.‏ الف)‏ شریعت موسوی تقریباً شامل چه تعداد مقررات می‌شود،‏ و چرا این رقم نباید زیاد به نظر برسد؟‏ (‏پاورقی ملاحظه شود.‏)‏ ب)‏ از طریق مطالعهٔ شریعت موسوی به چه بینشی دست می‌یابیم؟‏

^۶ پس جای تعجب نیست که شریعت موسوی شامل مقررات بسیار—‏بیش از ۶۰۰ قانون—‏می‌شود.‏a این قوانین کتبی،‏ قلمرو پرستش،‏ حکومت،‏ اخلاق،‏ عدالت،‏ و حتی غذای روزانه و بهداشت را تعیین می‌کرد.‏ اما آیا این به آن معناست که شریعت فقط انبوهی از قواعد و مقررات خشک و احکام مختصر و صریح بود؟‏ به هیچ وجه!‏ تحقیقی دربارهٔ این قانون‌نامه،‏ گنجینه‌ای از بینش بر شخصیت دوست‌داشتنی یَهُوَه ارائه می‌دهد.‏ چند نمونه را در نظر بگیر.‏

شریعتی که رحمت و دلسوزی را القا می‌کرد

۷،‏ ۸.‏ الف)‏ شریعت چگونه بر رحمت و دلسوزی تأکید می‌کرد؟‏ ب)‏ یَهُوَه چگونه شریعت را در مورد داوود به طرز رحیمانه‌ای به اجرا درآورد؟‏

^۷ شریعت بر رحمت و دلسوزی،‏ بویژه نسبت به افتادگان یا درماندگان،‏ تأکید می‌کرد.‏ به محافظت از بیوه‌ها و یتیمان توجه خاص نشان داده می‌شد.‏ (‏خروج ۲۲:‏۲۲-‏۲۴‏)‏ حیواناتی که از آنها برای کار استفاده می‌شد،‏ در مقابل بی‌رحمی محافظت می‌شدند.‏ به حقوق اساسی دارایی و مستغلات احترام گذاشته می‌شد.‏ (‏تثنیه ۲۴:‏۱۰؛‏ ۲۵:‏۴‏)‏ در حالی که شریعت برای قتل خواهان مجازات مرگ بود،‏ در موارد قتل غیرعمد،‏ موجبات رحمت را فراهم می‌کرد.‏ (‏اعداد ۳۵:‏۱۱‏)‏ از قرار معلوم،‏ قاضیهای اسرائیلی برای تصمیم‌گیری در مورد کیفری که برای برخی از جرمها وضع می‌شد،‏ بسته به طرز رفتار خطاکار،‏ آزادی عمل داشتند.‏—‏با خروج ۲۲:‏۷ و لاویان ۶:‏۱-‏۷ مقایسه شود.‏

^۸ یَهُوَه در جایی که ضرورت ایجاب می‌کرد،‏ شریعت را قاطعانه به کار می‌برد و هر جا که امکان داشت رحمت نشان می‌داد و بدین وسیله الگویی برای قاضی‌ها قرار می‌داد.‏ به داوود پادشاه که مرتکب زنا و قتل گردید،‏ رحمت نشان داده شد.‏ اما او از تنبیه مبرا نماند،‏ زیرا یَهُوَه از او در برابر نتایج سخت ناشی از گناهش محافظت نکرد.‏ با وجود این،‏ داوود به سبب عهد ملکوت و به این دلیل که ذاتاً مرد رحیمی بود و توبه عمیقاً در قلب او وجود داشت،‏ هلاک نگردید.‏—‏۱سموئیل ۲۴:‏۴-‏۷؛‏ ۲سموئیل ۷:‏۱۶؛‏ مزمور ۵۱:‏۱-‏۴؛‏ یعقوب ۲:‏۱۳‏.‏

۹.‏ محبت چه نقشی را در شریعت موسوی ایفا می‌کرد؟‏

^۹ از این گذشته،‏ شریعت موسوی بر محبت تأکید می‌کرد.‏ تصور کن که یکی از ملتهای کنونی دارای قانونی باشد که در واقع محبت را ملزم می‌کرد!‏ بنابراین،‏ شریعت موسوی نه تنها قتل را ممنوع کرد،‏ بلکه دستور داد:‏ «همسایهٔ خود را مثل خویشتن محبّت نما.‏» (‏لاویان ۱۹:‏۱۸‏)‏ نه تنها رفتار نادرست را نسبت به غریبان ممنوع نمود،‏ بلکه دستور داد:‏ «او را مثل خود محبّت نما زیرا که شما در زمین مصر غریب بودید.‏» (‏لاویان ۱۹:‏۳۴‏)‏ نه تنها زنا را نامشروع اعلام کرد،‏ بلکه دستور داد که شوهر،‏ زن خویش را مسرور سازد!‏ (‏تثنیه ۲۴:‏۵‏)‏ فقط در کتاب تثنیه،‏ حدود ۲۰ مرتبه از واژه‌هایی که بیانگر صفت محبت هستند،‏ استفاده شده است.‏ یَهُوَه اسرائیلیان را در مورد محبت گذشته،‏ حال،‏ و آیندهٔ خود مطمئن ساخت.‏ (‏تثنیه ۴:‏۳۷؛‏ ۷:‏۱۲-‏۱۴‏)‏ براستی که بزرگترین حکم شریعت موسوی این بود:‏ «یَهُوَه خدای خود را بتمامئ جان و تمامئ قوّت خود محبّت نما.‏» (‏تثنیه ۶:‏۵‏)‏ عیسی گفت که تمامی شریعت به این حکم،‏ و حکم دیگر یعنی محبت نسبت به همسایه یا همنوع خود وابسته است.‏ (‏لاویان ۱۹:‏۱۸؛‏ متی ۲۲:‏۳۷-‏۴۰‏)‏ جای تعجب نیست که مزمورنویس چنین نوشت:‏ «شریعت ترا چه قدر دوست میدارم،‏ تمامئ روز تفکّر من است.‏»—‏مزمور ۱۱۹:‏۹۷‏.‏

سوء استفاده از شریعت

۱۰.‏ یهودیان اکثراً با چه دیدی به شریعت موسوی می‌نگریستند؟‏

^۱۰ از اینرو چقدر تأسف‌آور است که اسرائیل از شریعت موسوی چندان قدردانی نمی‌کرد!‏ مردم از شریعت نافرمانی کردند،‏ آن را ندیده گرفته،‏ یا به فراموشی سپردند.‏ آنها پرستش پاک را با اعمال مذهبی ملتهای دیگر که انزجارآور بود آلوده ساختند.‏ (‏۲پادشاهان ۱۷:‏۱۶،‏ ۱۷؛‏ مزمور ۱۰۶:‏۱۳،‏ ۳۵-‏۳۸‏)‏ و آنها به طرق دیگر نیز به شریعت خیانت نمودند.‏

۱۱،‏ ۱۲.‏ الف)‏ پس از روزگار عزرا،‏ چگونه گروههایی از رهبران دینی به شریعت لطمه وارد آوردند؟‏ (‏کادر ملاحظه شود.‏)‏ ب)‏ چرا خاخام‌های باستان «ساختن حصار پیرامون شریعت» را ضروری یافتند؟‏

^۱۱ برخی از بدترین لطمه‌ها به شریعت را همان افرادی وارد آوردند که ادعا می‌کردند آن را تعلیم داده و حفظ می‌نمایند.‏ این موضوع پس از روزگار عزرای کاتب و وفادار در قرن پنجم ق.‏د.‏م.‏ رخ داد.‏ عزرا بسختی بر ضد نفوذ فاسدکننده از سوی ملتهای دیگر،‏ مبارزه کرد و بر خواندن و آموزش دادن شریعت تأکید نمود.‏ (‏عزرا ۷:‏۱۰؛‏ نحمیا ۸:‏۵-‏۸‏)‏ برخی از معلمان شریعت ادعا می‌کردند که جای پای عزرا را دنبال می‌کنند و آنچه را که «کنیسهٔ بزرگ» نامیده شد،‏ تشکیل دادند.‏ این دستور در میان بیانات آن بود:‏ «حصاری پیرامون شریعت بساز.‏» این معلمان چنین می‌اندیشیدند که شریعت مانند باغی گرانبهاست.‏ آنها برای اینکه هیچ احدی با عدم رعایت قوانین این باغ به آن تجاوز نکند،‏ قوانین بیشتری،‏ یعنی «شریعت شفاهی» را به وجود آوردند تا مانع مردم شوند که به چنین خطایی نزدیک گردند.‏

^۱۲ عده‌ای ممکن است استدلال کنند که رهبران یهودی برای چنین احساسی دلیل موجهی داشتند.‏ نیروهای خارجی،‏ بخصوص یونان،‏ پس از روزگار عزرا بر یهودیان تسلط یافتند.‏ گروههایی از رهبران دینی برای مبارزه با نفوذ فلسفه و فرهنگ یونان،‏ در میان یهودیان به پا خاستند.‏ (‏کادر فوق ملاحظه شود.‏)‏ سرانجام،‏ بعضی از این گروهها به رقابت برخاستند و به عنوان معلمان شریعت،‏ حتی از کهانت لاوی پیشی گرفتند.‏ (‏با ملاکی ۲:‏۷ مقایسه شود.‏)‏ در سال ۲۰۰ ق.‏د.‏م.‏ قوانین شفاهی کم کم به زندگی یهودیان راه یافت.‏ در ابتدا قرار نبود که این قوانین به تحریر درآیند،‏ مبادا با شریعت کتبی برابر تلقی شوند.‏ اما بتدریج،‏ طرز فکر انسانی بر طرز فکر الهی تقدم یافت تا اینکه سرانجام،‏ این «حصار» در واقع به خود «باغی» که باید از آن محافظت می‌کرد،‏ آسیب رساند.‏

آلودگی عقاید فریسی

۱۳.‏ عده‌ای از رهبران دینی یهود،‏ برای ایجاد قوانین بسیار چه دلیل موجهی داشتند؟‏

^۱۳ خاخام‌ها این دلیل و برهان را آوردند که چون تورات،‏ یا شریعت موسوی،‏ کامل است،‏ باید شامل پاسخ به هرگونه پرسشی که ممکن است مطرح شود،‏ باشد.‏ براستی که این امت از خود احترامی نشان نمی‌دادند.‏ در واقع،‏ این دلیل و برهان به خاخام‌ها آزادی عمل می‌داد تا استدلال ماهرانهٔ بشری را به کار ببرند،‏ و چنین به نظر برسانند که کلام خدا اساس قواعد هرگونه موضوعی است—‏برخی موضوعات شخصی،‏ و برخی دیگر صرفاً موضوعات سطحی و پیش پا افتاده.‏

۱۴.‏ الف)‏ چگونه رهبران دینی یهودی،‏ احکام نوشته‌های مقدس را در مورد تمایز از امتها،‏ به حد افراطی که رابطه‌ای با نوشته‌های مقدس نداشت،‏ بزرگ کردند؟‏ ب)‏ چه چیز نشانگر این است که قواعد خاخام‌ها در محافظت مردم یهودی از نفوذ کافران شکست خورد؟‏

^۱۴ رهبران دینی به کرات احکام نوشته‌های مقدس را برمی‌داشتند و آنها را به حد افراط بزرگ جلوه می‌دادند.‏ مثلاً،‏ شریعت موسوی متمایز بودن از امتها را تشویق می‌کرد،‏ اما خاخام‌ها نوعی بی‌اعتنایی نامعقولانه را نسبت به هر چه که غیریهودی بود،‏ موعظه می‌کردند.‏ آنها آموزش می‌دادند که یک یهودی نباید رمهٔ خود را در مهمانسرای یک غیریهودی رها کند،‏ زیرا غیریهودیان «به سبب جماع با حیوانات مورد سوء ظن قرار دارند.‏» به یک زن یهودی نباید اجازه داده می‌شد که به زنی غیریهودی که در حال زایمان است کمک نماید،‏ زیرا در این صورت «به تولد یک بچهٔ بت‌پرست کمک می‌کرد.‏» از آنجایی که خاخام‌ها نسبت به سالنهای ورزشی یونانی کاملاً بدگمان بودند،‏ همهٔ تمرینهای ورزشی را ممنوع کردند.‏ تاریخ ثابت می‌کند که هیچ یک از این کارها سهم چندانی در محافظت یهودیان از اعتقادات ملل بیگانه نداشت.‏ در حقیقت،‏ خود فریسیان اصل تعلیمی کافرانهٔ یونانی،‏ یعنی فناناپذیری نفس را تعلیم دادند!‏—‏یوشع ۱۰:‏۲۸‏.‏

۱۵.‏ رهبران دینی یهودی چگونه قوانینی را که به پاکیزگی و زنای با محارم مربوط می‌شدند،‏ تحریف کردند؟‏

^۱۵ فریسیان قوانین پاکیزگی را نیز تحریف کردند.‏ گفته می‌شود که اگر فریسیان فرصت پیدا می‌کردند،‏ حتی خود خورشید را هم پاک می‌کردند.‏ قانون آنان شامل این موضوع می‌شد که تأخیر در «قضای حاجت» انسان را ناپاک می‌کند!‏ شستن دست،‏ به آیین پیچیده‌ای،‏ با قواعدی از این قبیل که کدام دست باید اول شسته شود و چگونه،‏ تبدیل گردید.‏ زنان بویژه ناپاک در نظر گرفته می‌شدند.‏ خاخام‌ها بر اساس این حکم در نوشته‌های مقدس که کسی با هیچ خویشاوند خونی «نزدیکی ننماید» (‏در واقع قانونی بر ضد زنای با محارم)‏،‏ حکم کردند که یک شوهر نباید پشت سر زن خویش راه می‌رفت؛‏ نباید در بازار با او حرف می‌زد.‏—‏لاویان ۱۸:‏۶‏.‏

۱۶،‏ ۱۷.‏ قانون شفاهی چگونه حکم رعایت سَبت هفتگی را شرح و بسط داد،‏ و نتیجهٔ آن چه بود؟‏

^۱۶ تقلید مسخره‌آمیز قانون شفاهی از قانون سَبْت،‏ بویژه انگشت‌نماست.‏ خدا حکم ساده‌ای را به اسرائیل داد:‏ در هفتمین روز هفته هیچ کاری انجام مده.‏ (‏خروج ۲۰:‏۸-‏۱۱‏)‏ اما،‏ قانون شفاهی پا فراتر گذاشته و به توصیف تقریباً ۳۹ نوع کار مختلف ممنوعه،‏ از جمله بستن یا باز کردن یک گره،‏ دوختن دو تا کوک،‏ نوشتن دو حرف عبری و غیره،‏ پرداخت.‏ سپس هر یک از این کارهای ممنوعه،‏ قواعد بی‌حد و حصر دیگری را ملزم می‌ساخت.‏ چه گره‌هایی ممنوع بودند و چه گره‌هایی مجاز؟‏ قانون شفاهی با قواعدی دلخواه،‏ پاسخگوی اینگونه پرسشها بود.‏ درمان به عنوان کاری ممنوعه در نظر گرفته شد.‏ برای مثال،‏ جا انداختن دست یا پایی شکسته در سَبت ممنوع بود.‏ کسی که دندان‌درد داشت می‌توانست برای خوشمزه کردن طعم غذا از سرکه استفاده کند،‏ اما نباید دندانش را با سرکه،‏ آب می‌کشید.‏ این کار ممکن بود دندان‌درد او را خوب کند!‏

^۱۷ بدین ترتیب،‏ قانون سَبت زیر صدها قاعدهٔ ساختهٔ دست بشر دفن شد،‏ و برای اکثر یهودیان مفهوم روحانی خود را از دست داد.‏ هنگامی که عیسی مسیح،‏ «مالک روز سبت،‏» معجزات چشمگیر و دلگرم‌کننده‌ای را در روز سَبت به اجرا درآورد،‏ کاتبان و فریسیان بی‌اعتنایی نشان دادند.‏ آنها فقط به این دقت می‌کردند که به نظر می‌رسد او مقررات آنان را نادیده می‌گیرد.‏—‏متی ۱۲:‏۸،‏ ۱۰-‏۱۴‏.‏

درس گرفتن از کارهای ابلهانهٔ فریسیان

۱۸.‏ نتیجهٔ افزودن رسوم و قوانین شفاهی به شریعت موسوی چه بود؟‏ با مثالی شرح بده.‏

^۱۸ به طور خلاصه،‏ می‌توانیم بگوییم که این رسوم و قوانین افزوده‌شده،‏ همانند گلگونه‌ها که به بدنهٔ کشتی می‌چسبند،‏ به شریعت موسوی متصل شدند.‏ یک صاحب کشتی نهایت سعی و کوشش خود را به عمل می‌آورد تا این موجودات مزاحم را از کشتی خود بتراشد و بکَند،‏ زیرا سرعت کشتی را کم کرده و رنگ ضدزنگ آن را خراب می‌کنند.‏ به همین ترتیب نیز،‏ رسوم و قوانین شفاهی،‏ شریعت را دست و پاگیر کردند و آن را در معرض استفادهٔ نادرست و تضعیف تدریجی قرار دادند.‏ اما خاخام‌ها به جای تراشیدن و کندن اینگونه قوانین فرعی،‏ پیوسته آنها را افزایش دادند.‏ هنگامی که مسیح برای تکمیل شریعت آمد،‏ «کشتی» چنان از «گلگونه‌ها» پوشیده شده بود که بسختی شناور می‌شد!‏ (‏با امثال ۱۶:‏۲۵ مقایسه شود.‏)‏ این رهبران دینی به جای حفاظت از عهد شریعت،‏ مرتکب کارهای ابلهانه‌ای شدند که خیانت به آن بود.‏ با وجود این،‏ چرا «حصار» متشکل از قانون و مقررات آنان فرو ریخت؟‏

۱۹.‏ الف)‏ چرا «حصار پیرامون شریعت» فرو ریخت؟‏ ب)‏ چه چیز نشانگر آن است که رهبران دینی یهود فاقد ایمان واقعی بودند؟‏

^۱۹ رهبران یهودیت نتوانستند درک کنند که پیکار علیه فساد در دل انجام می‌شود نه بر صفحه‌های کتابهای قانون.‏ (‏ارمیا ۴:‏۱۴‏)‏ کلید پیروزی محبت است—‏محبت به یَهُوَه،‏ قانون او،‏ و اصول عادلانهٔ او.‏ چنین محبتی باعث می‌شود تا از آنچه که یَهُوَه متنفر است،‏ تنفری مشابه داشته باشیم.‏ (‏مزمور ۹۷:‏۱۰؛‏ ۱۱۹:‏۱۰۴‏)‏ آنانی که دلشان بدین نحو مملو از محبت است،‏ در این دنیای فاسد،‏ نسبت به قوانین یَهُوَه وفادار باقی می‌مانند.‏ رهبران دینی یهود از این امتیاز بزرگ برخوردار بودند که ایجاد و القای چنین محبتی را به مردم بیاموزند.‏ چرا آنها در انجام این کار شکست خوردند؟‏ بدیهی است،‏ آنها فاقد ایمان بودند.‏ (‏متی ۲۳:‏۲۳‏،‏ پاورقی ترجمهٔ دنیای جدید،‏ انگل‍.‏)‏ اگر آنها ایمان داشتند که قدرت روح خدا در دل انسانهای وفادار فعال است،‏ لزومی نداشت که حس کنند باید زندگی دیگران را سخت کنترل نمایند.‏ (‏اشعیا ۵۹:‏۱؛‏ حزقیال ۳۴:‏۴‏)‏ آنها ایمان را القا نکردند چون فاقد آن بودند؛‏ آنها با احکام ساختهٔ دست بشر بار بر دوش مردم گذاشتند.‏—‏متی ۱۵:‏۳،‏ ۹؛‏ ۲۳:‏۴‏.‏

۲۰،‏ ۲۱.‏ الف)‏ یک چهارچوب ذهنی خشک و متمرکز به رسوم،‏ چه تأثیر کلیی بر یهودیت داشت؟‏ ب)‏ از آنچه که برای یهودیت رخ داد،‏ چه درسی می‌آموزیم؟‏

^۲۰ آن رهبران یهودی محبت را رواج ندادند.‏ رسوم آنان دینی را به وجود آورد که برای حفظ ظاهر،‏ درگیر ظاهرسازیها و اطاعت ماشین‌وار بود—‏زمینی مناسب و حاصلخیز برای تزویر و دورویی.‏ (‏متی ۲۳:‏۲۵-‏۲۸‏)‏ قوانین و مقررات آنان دلایل بی‌شماری برای قضاوت دیگران مهیا می‌کرد.‏ از اینرو فریسیان مغرور و مستبد،‏ خود را محق دانستند که از خود عیسی مسیح نیز انتقاد نمایند.‏ آنها هدف اصلی شریعت را در دیدرس نداشتند و یگانه مسیح واقعی را رد کردند.‏ در نتیجه،‏ او مجبور شد به امت یهود بگوید:‏ «اینک خانهٔ شما برای شما ویران گذارده میشود.‏»—‏متی ۲۳:‏۳۸؛‏ غلاطیان ۳:‏۲۳،‏ ۲۴‏.‏

^۲۱ ما در اینجا چه درسی می‌آموزیم؟‏ واضح است که یک چهارچوب ذهنی خشک و متمرکز به رسوم،‏ موجب پرستش پاک یَهُوَه نمی‌شود!‏ اما آیا این به آن معناست که امروزه پرستندگان یَهُوَه نباید اصلاً قوانین و مقرراتی را دارا باشند،‏ جز در صورتی که این قوانین به طور دقیق و با جزئیات در نوشته‌های مقدس نوشته شده باشند؟‏ خیر.‏ برای پاسخی کامل،‏ بگذار در مقالهٔ بعدی این موضوع را بررسی کنیم که عیسی مسیح چگونه قانونی جدید و بهتر را جایگزین شریعت موسوی نمود.‏

‏[پاورقی]‏

آیا می‌توانی توضیح دهی؟‏

◻ قانون الهی چگونه بر همهٔ آفرینش حکمفرماست؟‏

◻ هدف اصلی شریعت موسوی چه بود؟‏

◻ چه چیز نشانگر این است که شریعت موسوی بر رحمت و دلسوزی تأکید می‌کرد؟‏

◻ چرا رهبران دینی یهود قوانین و مقررات بی‌شماری را به شریعت موسوی افزودند،‏ و نتیجهٔ این کار چه بود؟‏

‏[کادر در صفحهٔ ۲۰]‏

رهبران دینی یهود

کاتبان:‏ خود را جانشینان عزرا و شرح‌دهندگان شریعت می‌پنداشتند.‏ بر طبق کتاب تاریخی دربارهٔ یهودیان،‏ «همهٔ کاتبان،‏ اشخاصی بلندمرتبه نبودند،‏ و کوششهای آنان به منظور بیرون کشیدن مفاهیم به اصطلاح نهفته در قانون،‏ اغلب به اصول و قواعد بی‌معنا و قید و بندهای ابلهانه تبدیل می‌شد.‏ این قید و بندها بوسیلهٔ عرف و سنتی که طولی نکشید بصورت حاکمی ستمگر و بی‌امان درآمد،‏ تأیید شدند.‏»‏

هاسیدیم:‏ این نام به معنی «زاهدان» یا «مقدسان» می‌باشد.‏ برای اولین بار در حدود سال ۲۰۰ ق.‏د.‏م.‏ از آنان به عنوان یک طبقه ذکر شد که از لحاظ سیاسی قدرتمند بودند و در مقابل ظلم و بیدادگری نفوذ یونان،‏ با تعصب از پاکی شریعت دفاع می‌کردند.‏ هاسیدیم به سه گروه تقسیم شد:‏ فریسیان،‏ صدوقیان،‏ و اسینیان.‏

فریسیان:‏ برخی محققین بر این عقیده هستند که این نام از واژه‌های «جداشدگان» یا «جدایی‌طلبان» مشتق شده است.‏ آنها در واقع در تلاش همه‌جانبهٔ خویش برای جدا بودن از ملل بیگانه تعصب به خرج می‌دادند،‏ اما همچنین برادری خود را از مردم عادی یهودی که از پیچیدگیهای قانون شفاهی آگاهی نداشتند،‏ جدا—‏و برتر—‏می‌دیدند.‏ یک تاریخ‌نویس دربارهٔ فریسیان چنین گفت:‏ «آنها در مجموع با انسان مثل بچه‌ها برخورد می‌کردند،‏ و به کوچکترین جزئیات رعایت آیین و مناسک،‏ حالت تشریفاتی داده،‏ به توضیح آنها می‌پرداختند.‏» گفتهٔ محقق دیگری از این قرار است:‏ «فریسیسم انبوهی از قوانین شرعی را بوجود می‌آورد که همهٔ موقعیتها را تحت پوشش قرار می‌داد،‏ با این نتیجهٔ اجتناب‌ناپذیر که آنها مسائل کم‌اهمیت را بزرگ جلوه می‌دادند و با این کار مسائل پراهمیت را ناچیز می‌شمردند (‏متی.‏ ۲۳:‏۲۳‏)‏.‏»‏

صدوقیان:‏ گروهی که رابطهٔ نزدیکی با طبقهٔ اشراف و کهانت داشتند.‏ آنها مخالفان سرسخت کاتبان و فریسیان بودند،‏ و می‌گفتند که قانون شفاهی از اعتبار شریعت کتبی برخوردار نیست.‏ میشنا خود نشانگر این امر است که آنها در این مبارزه شکست خوردند:‏ «برای [رعایت] سخنان کاتبان،‏ سخت‌گیری بیشتری به کار می‌رود تا [رعایت] کلام [نوشته‌شدهٔ] شریعت.‏» بعدها تلمود که شامل تفسیر بسیاری بر قانون شفاهی می‌شد،‏ تا آنجا پیش رفت که گفت:‏ «سخنان کاتبان .‏ .‏ .‏ گرامی‌تر از سخنان تورات می‌باشند.‏»‏

اسینیان:‏ گروهی از ریاضت‌کشان که خود را در اجتماعات مجزا،‏ منزوی می‌کردند.‏ بر طبق واژه‌نامهٔ مفسر در مورد کتاب مقدس،‏ اسینیان حتی از فریسیان نیز انحصاری‌تر بودند و «گاهگاهی از خود فریسیان هم فریسی‌تر می‌شدند.‏»‏