‏«وقتی برای صلح» بزودی فرا خواهد رسید!‏

‏«برای هر چیز زمانی است .‏ .‏ .‏ وقتی برای جنگ و وقتی برای صلح.‏»‏‏—‏جامعه ۳:‏۱،‏ ۸‏.‏

۱.‏ قرن بیستم در خصوص جنگ و صلح در چه وضعیتی بوده است؟‏

اکثر مردمان جهان در این وادی خشک قرن بیستم چشمهٔ صلح را می‌جویند.‏ حقاً،‏ در کدامیک از قرون گذشته صلح اینچنین نایافتنی بوده است؟‏ و شگفت آنکه طی قرن حاضر تلاشهای بشر برای حفظ و حراست آن بی‌سابقه بوده است.‏ فی‌المثل در سال ۱۹۲۰ ملتها به اتفاق هم جامعهٔ ملل را به وجود آوردند.‏ در سال ۱۹۲۸ پیمان کلوگ بریان را بستند؛‏ که یکی از منابع خبری آن را «عظیمترین تلاش از سلسله تلاشهایی که پس از جنگ جهانی اول در جهت حفظ صلح صورت گرفت» خواند.‏ بر اساس این پیمان «تقریباً تمام ملل جهان .‏ .‏ .‏ متفق‌القول جنگ را مردود دانسته،‏ آن را به عنوان وسیله‌ای از دست سیاست ملی خارج نمودند.‏» سپس،‏ در سال ۱۹۴۵ سازمان ملل متحد را تشکیل دادند تا جای خالی جامعهٔ ملل را که چرخ آن دیگر از حرکت ایستاده بود پر کند.‏

۲.‏ هدف سازمان ملل چیست،‏ و تا چه حد به آن نائل آمده است؟‏

^۲ سازمان ملل متحد نیز همچون جامعهٔ ملل هدف غایی خود را حراست از صلح جهانی قرار داد.‏ با این حال،‏ موفقیت این سازمان نیز بسیار محدود بوده است.‏ گرچه از هنگام تشکیل آن دیگر جنگهای گسترده‌ای مانند دو جنگ جهانی رخ ندادند،‏ اما جنگهایی در مقیاس کوچکتر همچنان صلح و آرامش و حتی جان و مال صدها هزار نفر را به نابودی کشانده‌اند.‏ آیا می‌توان امید داشت که سازمان ملل متحد در قرن بیست و یکم کاری کند که بتوان گفت اکنون «وقتی برای صلح» است؟‏

شالوده‌ای برای صلح واقعی

۳.‏ چرا نفرت و صلح واقعی نمی‌توانند با هم وجود داشته باشند؟‏

^۳ انسانها و ملتهای جهان صرفاً با تحمل وجود یکدیگر نمی‌توانند به صلح دست یابند.‏ مگر می‌توان از کسی نفرت داشت و با او در صلح به سر برد؟‏ بر طبق اول یوحنا ۳:‏۱۵‏:‏ «هر که از برادر خود نفرت نماید،‏ قاتل است.‏» تاریخ معاصر بدرستی مؤید این واقعیت بوده است که تنفر عمیق چه آسان عرصه را بر خشونت و کشتار گشوده است.‏

۴.‏ صلح تنها به چه کسانی داده می‌شود،‏ و چرا؟‏

^۴ از آنجایی که یَهُوَه «خدای سلامتی [صلح]» است،‏ صلح تنها به کسانی داده می‌شود که او را دوست بدارند و اصول عادلانه‌اش را رعایت کنند.‏ پس،‏ واضح است که یَهُوَه صلح را به هر کسی نمی‌دهد.‏ «خدای من می‌گوید که شریران را سلامتی نیست.‏» زیرا که شریران نمی‌خواهند روح‌القدس خدا آنان را هدایت کند و به صلح که یکی از ثمرات روح اوست دست یابند.‏—‏رومیان ۱۵:‏۳۳؛‏ اشعیا ۵۷:‏۲۱؛‏ غلاطیان ۵:‏۲۲‏.‏

۵.‏ تصور چه چیزی برای مسیحیان واقعی غیرممکن است؟‏

^۵ مسیحیان واقعی حتی تصور درگیر شدن در جنگهای خونین میان انسانها را به ذهن راه نمی‌دهند—‏جنگهایی که اشخاص به اصطلاح مسیحی،‏ بویژه در قرن بیستم،‏ بسیار در آن شرکت داشته‌اند.‏ (‏ یعقوب ۴:‏۱-‏۴‏)‏ البته مسیحیان واقعی نیز به گونه‌ای در جنگ درگیر هستند،‏ لیکن جنگ ایشان علیه تعلیماتی است که از خدا تصویری نادرست ارائه می‌دهند.‏ به علاوه این جنگ به منظور کمک به دیگران است،‏ نه معدوم ساختن آنان.‏ زجر و آزار انسانها به دلیل اختلافات مذهبی یا قومی با تعالیم مسیحیت واقعی کاملاً مغایرت دارد.‏ پولس به مسیحیان روم چنین تعلیم داد:‏ «بقدر قوّهٔ خود با جمیع خلق به صلح بکوشید.‏»—‏رومیان ۱۲:‏۱۷-‏۱۹؛‏ ۲تیموتاؤس ۲:‏۲۴،‏ ۲۵‏.‏

۶.‏ صلح الهی را تنها در میان چه کسانی می‌توان یافت؟‏

^۶ امروزه،‏ صلح الهی را تنها در میان پرستندگان یَهُوَه خدا می‌توان یافت.‏ (‏ مزمور ۱۱۹:‏۱۶۵؛‏ اشعیا ۴۸:‏۱۸‏)‏ هیچگونه اختلافات سیاسی وحدت ایشان را بر هم نمی‌زند.‏ (‏ یوحنا ۱۵:‏۱۹؛‏ ۱۷:‏۱۴‏)‏ پرستندگان یَهُوَه «در یک فکر و یک رأی کامل» بوده،‏ اختلاف مذهبی در میانشان نیست که در صلح ایشان خللی ایجاد کند.‏ (‏ ۱قرنتیان ۱:‏۱۰‏)‏ صلحی که میان شاهدان یَهُوَه برقرار است معجزه‌ای به تمام معناست،‏ که خدا وعدهٔ آن را از گذشته‌های دور چنین داده بود:‏ «سلامتی [صلح] را ناظران تو و عدالت را حاکمان تو خواهم گردانید.‏»—‏اشعیا ۶۰:‏۱۷؛‏ عبرانیان ۸:‏۱۰‏.‏

چرا «وقتی برای جنگ» است؟‏

۷،‏ ۸.‏ الف)‏ شاهدان یَهُوَه با وجود موضع صلح‌طلبانه‌شان زمان حاضر را عمدتاً وقت چه می‌دانند؟‏ ب)‏ اسلحهٔ اصلی جنگی مسیحیان چیست؟‏

^۷ شاهدان یَهُوَه با وجود موضع صلح‌طلبانه‌شان زمان حاضر را عمدتاً «وقتی برای جنگ» می‌دانند.‏ البته نه جنگ به معنای واقعی آن،‏ چرا که تحمیل کردن پیام کتاب مقدس به دیگران به زور شمشیر و سرنیزه به هیچ وجه با دعوت رئوفانهٔ خدا مبنی بر «هر که خواهش دارد،‏ از آب حیات بی‌قیمت بگیرد،‏» هماهنگی ندارد.‏ (‏ مکاشفه ۲۲:‏۱۷‏)‏ در واقع هیچ اجباری در قبول این پیام نیست!‏ جنگی که شاهدان یَهُوَه درگیر آن هستند صرفاً جنگی روحانی است.‏ پولس نوشت:‏ «زیرا اسلحهٔ جنگ ما جسمانی نیست بلکه نزد خدا قادر است برای انهدام قلعه‌ها.‏»—‏۲قرنتیان ۱۰:‏۴؛‏ ۱تیموتاؤس ۱:‏۱۸‏.‏

^۸ ‹اسلحهٔ اصلی جنگی› ما «شمشیر روح [یا همانا] کلام خداست.‏» (‏ افسسیان ۶:‏۱۷‏)‏ این شمشیر از قدرتی فوق‌العاده برخوردار است.‏ «کلام خدا زنده و مقتدر و برنده‌تر است از هر شمشیر دودم و فرورونده تا جدا کند نَفْس و روح و مفاصل و مغز را و مُمْیّز افکار و نیّتهای قلب است.‏» (‏ عبرانیان ۴:‏۱۲‏)‏ مسیحیان با استفاده از این شمشیر می‌توانند «خیالات [یا استدلالها] و هر بلندی را که خود را به خلاف معرفت خدا می‌افرازد» باطل سازند.‏ (‏ ۲قرنتیان ۱۰:‏۵‏)‏ این شمشیر به آنان امکان می‌دهد تا پرده از تعالیم کاذب،‏ اعمال مضر،‏ و فلسفه‌هایی که انعکاسی از تعقل انسانی است نه حکمت الهی،‏ بردارند.‏—‏۱قرنتیان ۲:‏۶-‏۸؛‏ افسسیان ۶:‏۱۱-‏۱۳‏.‏

۹.‏ چرا در جنگ بر ضد گرایشهای ناشایستمان به هیچ عنوان نباید سنگر را رها کنیم؟‏

^۹ گونهٔ دیگر جنگ روحانی،‏ جنگ علیه جسم گناهکار است.‏ مسیحیان نمونهٔ پولس را سرمشق خود قرار می‌دهند که اذعان نمود:‏ «تن خود را زبون می‌سازم و آن را در بندگی می‌دارم،‏ مبادا چون دیگران را وعظ نمودم،‏ خود محروم شوم.‏» (‏ ۱قرنتیان ۹:‏۲۷‏)‏ پولس به مسیحیان کولسی چنین تذکر داد:‏ «اعضای خود را که بر زمین است مقتول سازید،‏ زنا و ناپاکی و هویٰ و هوس و شهوت قبیح و طمع که بت‌پرستی است.‏» (‏ کولسیان ۳:‏۵‏)‏ و یهودا،‏ یکی از نویسندگان کتاب مقدس،‏ مسیحیان را اینگونه ترغیب نمود:‏ «مجاهده کنید برای آن ایمانی که یک‌بار به مقدّسین سپرده شد.‏» (‏ یهودا ۳‏)‏ چرا ما مسیحیان باید بر ضد جسم گناهکار خود بجنگیم؟‏ پولس در جواب به این سؤال گفت:‏ «زیرا اگر برحسب جسم زیست کنید،‏ هرآینه خواهید مرد.‏ لکن اگر افعال بدن را به وسیلهٔ روح بکُشید،‏ همانا خواهید زیست.‏» (‏ رومیان ۸:‏۱۳‏)‏ با نظر به این اظهار پولس برای ما محرز می‌شود که در جنگ علیه گرایشهای ناشایستمان به هیچ عنوان نباید سنگر را رها کنیم.‏

۱۰.‏ در سال ۱۹۱۴ وقت چه چیزی فرا رسید،‏ و در آینده نزدیک نتیجهٔ آن چه خواهد بود؟‏

^۱۰ دلیلی دیگر مبنی بر اینکه اکنون وقت جنگ است،‏ نزدیک بودن ‹یوم انتقام خدای ماست.‏› (‏ اشعیا ۶۱:‏۱،‏ ۲‏)‏ در سال ۱۹۱۴،‏ وقت مقرر یَهُوَه برای برقرار ساختن حکومت مسیحایی فرا رسید و یَهُوَه این ملکوت را اختیارات تام داد تا جنگی بر ضد سیستم شیطان آغاز کند.‏ در آن سال مدت زمانی که یَهُوَه برای انسانها مقرر داشته بود تا حکومتهای مختلف خود را بدون دخالت او به محک آزمایش بگذارند به سر آمد.‏ اما اکنون نیز همانطور که بسیاری در قرن اول مسیح را نپذیرفتند،‏ اکثر مردم دنیا حکومت مسیحایی و مسیح را نمی‌پذیرند.‏ (‏ اعمال ۲۸:‏۲۷‏)‏ در واقع،‏ به دلیل وجود همین مخالفان ملکوت می‌باشد که مسیح مجبور شده است ‹ در میان دشمنان خود حکمرانی کند.‏› (‏ مزمور ۱۱۰:‏۲‏)‏ با این حال،‏ جای بسی خوشحالی است که بر طبق وعدهٔ مکاشفه ۶:‏۲ مسیح به پیروزی کامل نائل خواهد آمد و ‹غلبه خواهد یافت.‏› مسیح این پیروزی را طی «جنگِ آن روز عظیمِ خدای قادر مطلق .‏ .‏ .‏ که آن را در عبرانی حارمَجِدّون می‌خوانند» به دست خواهد آورد.‏—‏مکاشفه ۱۶:‏۱۴،‏ ۱۶‏.‏

اکنون «وقتی برای گفتن» است

۱۱.‏ چرا یَهُوَه نسبت به انسانها فوق‌العاده صبور بوده است،‏ با این حال چه روزی سرانجام فرا خواهد رسید؟‏

^۱۱ از سال ۱۹۱۴ که نقطهٔ عطفی در تاریخ بشر بود،‏ ۸۵ سال می‌گذرد.‏ یَهُوَه صبر فراوانی نسبت به انسانها نشان داده است.‏ او شاهدان خود را بخوبی از حساس بودن این مقطع زمانی آگاه ساخته است.‏ موضوع حیات و ممات میلیونها انسان در میان است.‏ این انبوه عظیم انسانها مستحق آنند که از وضع کنونی باخبر شوند «چون [یَهُوَه] نمی‌خواهد که کسی هلاک گردد بلکه همه به توبه گرایند.‏» (‏ ۲پطرس ۳:‏۹‏)‏ با این همه،‏ سرانجام آن روز فرا خواهد رسید «که عیسی خداوند از آسمان با فرشتگان قوّت خود ظهور» می‌کند و از تمام کسانی که عمداً پیام ملکوت خدا را رد می‌نمایند «انتقام» می‌کشد،‏ یعنی «از آنانی که خدا را نمی‌شناسند و انجیل خداوند ما عیسی مسیح را اطاعت نمی‌کنند.‏»—‏۲تسالونیکیان ۱:‏۶-‏۹‏.‏

۱۲.‏ الف)‏ چرا هر گونه حدس و گمان در خصوص زمان آغاز مصیبت عظیم فاقد ارزش است؟‏ ب)‏ عیسی در این مورد چه تذکری به ما داد؟‏

^۱۲ چه وقت کاسهٔ صبر یَهُوَه لبریز می‌شود؟‏ هر گونه حدس و گمان در خصوص زمان آغاز «مصیبت عظیم» فاقد ارزش است.‏ عیسی صریحاً گفت:‏ «از آن روز و ساعت هیچ‌کس اطّلاع ندارد.‏» او همچنین به ما گوشزد نمود:‏ «پس بیدار باشید زیرا که نمی‌دانید در کدام ساعت خداوند شما می‌آید.‏ .‏ .‏ .‏ حاضر باشید،‏ زیرا در ساعتی که گمان نبرید،‏ پسر انسان می‌آید.‏» (‏ متی ۲۴:‏۲۱،‏ ۳۶،‏ ۴۲،‏ ۴۴‏)‏ پس کاملاً واضح است که هر روز باید چشممان را به وقایع دنیا گشوده،‏ مصیبت عظیم را از یاد مبریم.‏ (‏ ۱تسالونیکیان ۵:‏۱-‏۵‏)‏ چقدر شخص باید بی‌مبالات باشد که تصور کند اکنون می‌توان راحت و آسوده‌خاطر روال به اصطلاح عادی زندگی را در پیش گرفت و دید که بعد چه می‌شود!‏ عیسی گفت:‏ «خود را حفظ کنید مبادا دلهای شما از پرخوری و مستی و اندیشه‌های دنیوی سنگین گردد و آن روز ناگهان [مثل دامی] بر شما آید.‏» (‏ لوقا ۲۱:‏۳۴،‏ ۳۵‏)‏ تردیدی نمی‌توان داشت که آن «چهار باد» منهدم‌کننده‌ای که «چهار فرشتهٔ» یَهُوَه باز داشته‌اند تا ابد بازداشته نخواهند ماند.‏—‏مکاشفه ۷:‏۱-‏۳‏.‏

۱۳.‏ غریب به شش میلیون انسان چه چیزی را تصدیق می‌کنند؟‏

^۱۳ با نظر به نزدیک بودن روز جزا،‏ سخن سلیمان در خصوص «وقتی برای گفتن» مفهوم ویژه‌ای می‌یابد.‏ (‏ جامعه ۳:‏۷‏)‏ غریب به شش میلیون شاهد یَهُوَه در تصدیق اینکه براستی اکنون وقت گفتن است غیورانه دربارهٔ جلال ملکوت خدا سخن می‌گویند،‏ و مردمان را از روز انتقام او آگاه می‌سازند.‏ این شاهدان هم‌اکنون که روز قوت مسیح است خود را مشتاقانه و با طیب خاطر به او تقدیم می‌کنند.‏—‏مزمور ۱۱۰:‏۳؛‏ ۱۴۵:‏۱۰-‏۱۲‏.‏

عده‌ای می‌گویند «سلامتی است،‏ با آنکه سلامتی نیست»‏

۱۴.‏ در قرن هفتم ق.‏د.‏م.‏ چه انبیای کذبه‌ای وجود داشتند؟‏

^۱۴ طی قرن هفتم ق.‏د.‏م.‏،‏ دو نبی خدا،‏ ارمیا و حزقیال،‏ پیامی را مبنی بر داوری الهی بر ضد اورشلیم به سبب نافرمانیهای مردم آن از خدا و همچنین خودرأییهای آنان،‏ اعلام نمودند.‏ هرچند که رهبران مذهبی سرشناس و بانفوذ آن زمان سخنانی درست عکس پیام الهی اعلام می‌کردند،‏ سرانجام در سال ۶۰۷ ق.‏د.‏م.‏ نه گفته‌های ایشان بلکه نبوت آن دو نبی بود که به وقوع پیوست.‏ بدین ترتیب ثابت شد که آن رهبران مذهبی «انبیاءِ احمق .‏ .‏ .‏ می‌باشند .‏ .‏ .‏ از این جهت که قوم [خدا] را گمراه کرده،‏ گفتند که سلامتی است در حینی که سلامتی نبود.‏»—‏حزقیال ۱۳:‏۱-‏۱۶؛‏ ارمیا ۶:‏۱۴،‏ ۱۵؛‏ ۸:‏۸-‏۱۲‏.‏

۱۵.‏ آیا چنین انبیای کذبه‌ای امروزه نیز یافت می‌شوند؟‏ توضیح بده.‏

^۱۵ امروزه اکثر پیشوایان و رهبران مذهبی همچون آن «انبیاء احمق» در مطلع ساختن مردم در مورد روز داوری خدا قصور می‌کنند.‏ ایشان در عوض برای مردم تصویری خوشبینانه از قدرت احزاب سیاسی در ایجاد صلح و امنیت ترسیم می‌کنند.‏ از آنجایی که این رهبران از مردم بیش از خدا خوف دارند،‏ به جای گفتن اینکه اکنون ملکوت خدا برقرار شده است و پادشاه مسیحایی آن بزودی پیروزی خود را تکمیل خواهد ساخت،‏ به مریدان خود چیزهایی می‌گویند که آنان دوست دارند بشنوند.‏ (‏ دانیال ۲:‏۴۴؛‏ ۲تیموتاؤس ۴:‏۳،‏ ۴؛‏ مکاشفه ۶:‏۲‏)‏ این رهبران همچون انبیای کاذب می‌گویند:‏ ‹سلامتی است،‏ حینی که سلامتی نیست.‏› لیکن بزودی و بناگاه اطمینان ایشان به وحشتی عظیم مبدل خواهد شد؛‏ وحشت از مشاهدهٔ غضب کسی که شخصیتش را نادرست جلوه داده،‏ بر نامش ننگهای ناگفتنی آورده‌اند.‏ کتاب مقدس امپراتوری دین کاذب را به زنی زانیه تشبیه کرده است،‏ و می‌گوید طوفانی مرگبار رهبران این امپراتوری را به هنگام برآوردن فریادهای گمراه‌کنندهٔ صلح و امنیتشان به کام خود خواهد کشید.‏—‏مکاشفه ۱۸:‏۷،‏ ۸‏.‏

۱۶.‏ الف)‏ شاهدان یَهُوَه چه سابقه‌ای از خود به جا گذاشته‌اند؟‏ ب)‏ تفاوت ایشان با کسانی که می‌گویند ‹سلامتی است،‏ حینی که سلامتی نیست› در چیست؟‏

^۱۶ البته اینکه اکنون اکثر رهبران سرشناس و بانفوذ اینچنین بر وعده‌های دروغ صلح و امنیت خود پافشاری می‌کنند،‏ ذره‌ای اطمینان کسانی را که به وعدهٔ خدا در برقراری صلح واقعی ایمان دارند تضعیف نمی‌کند.‏ شاهدان یَهُوَه در دفاعی وفادارانه از کلام خدا،‏ مخالفت با مذهب کاذب،‏ و حمایتی مجدانه از ملکوت خدا سابقه‌ای بیش از یک صد سال دارند.‏ ایشان به جای آنکه مردم را با سخنانی کلیشه‌ای و تکراری در خصوص صلح به خواب ببرند،‏ با غیرت بسیار سعی می‌کنند چشم ایشان را به روی این حقیقت که اکنون وقت جنگ است باز کنند.‏—‏اشعیا ۵۶:‏۱۰-‏۱۲؛‏ رومیان ۱۳:‏۱۱،‏ ۱۲؛‏ ۱تسالونیکیان ۵:‏۶‏.‏

یَهُوَه سکوت خود را می‌شکند

۱۷.‏ مفهوم یَهُوَه سکوت خود را بزودی می‌شکند چیست؟‏

^۱۷ سلیمان گفت:‏ «خدا عادل و ظالم را داوری خواهد نمود زیرا که برای هر امر و برای هر عمل در آنجا وقتی است.‏» (‏ جامعه ۳:‏۱۷‏)‏ آری،‏ یَهُوَه برای اعمال حکم نابودی مذهب کاذب و ‹پادشاهان زمین که بضدّ خداوند و بضدّ مسیح او بر خواهند خواست› زمانی را مقرر کرده است.‏ (‏ مزمور ۲:‏۱-‏۶؛‏ مکاشفه ۱۶:‏۱۳-‏۱۶‏)‏ سرانجام وقت آن خواهد آمد که یَهُوَه ‹سکوت› خود را بشکند.‏ (‏ مزمور ۸۳:‏۱؛‏ اشعیا ۶۲:‏۱؛‏ ارمیا ۴۷:‏۶،‏ ۷‏)‏ یَهُوَه از طریق تخت‌نشین مسیحایی خود،‏ عیسی مسیح،‏ به تنها زبانی که ظاهراً دشمنانش می‌فهمند سخن خواهد ‹گفت› و «مثل جبّار بیرون می‌آید و مانند مرد جنگی غیرت خویش را برمی‌انگیزاند.‏ فریاد کرده،‏ نعره خواهد زد و بر دشمنان خویش غلبه خواهد نمود.‏ از زمان قدیم خاموش و ساکت مانده،‏ خودداری نمودم.‏ الآن مثل زنی که می‌زاید نعره خواهم زد و دم زده آه خواهم کشید.‏ کوهها و تلّها را خراب کرده،‏ تمامی گیاه آنها را خشک خواهم ساخت و نهرها را جزایر خواهم گردانید و برکه‌ها را خشک خواهم ساخت.‏ و کوران را به راهی که ندانسته‌اند رهبری نموده،‏ ایشان را به طریق‌هایی که عارف نیستند هدایت خواهم نمود.‏ ظلمت را پیش ایشان به نور و کجی را به راستی مبدّل خواهم ساخت.‏ این کارها را بجا آورده،‏ ایشان را رها نخواهم نمود.‏»—‏اشعیا ۴۲:‏۱۳-‏۱۶‏.‏

۱۸.‏ امت خدا به چه طریق ‹سکوت› خواهد کرد؟‏

^۱۸ وقتی یَهُوَه به دفاع از الوهیت خویش سخن ‹بگوید› برای امتش دیگر نیازی نیست که از خود دفاع کنند.‏ در آن هنگام نوبت ایشان است که ‹ساکت بمانند.‏› کلام خدا به امتش همان خواهد بود که به خادمانش در دوران باستان گفت:‏ «در این وقت بر شما نخواهد بود که جنگ نمایید،‏ بایستید و نجات خداوند را که با شما خواهد بود مشاهده نمایید.‏»—‏۲تواریخ ۲۰:‏۱۷‏.‏

۱۹.‏ بزودی چه موهبتی نصیب برادران روحانی مسیح خواهد شد؟‏

^۱۹ آری،‏ بر شیطان و کل سیستم او شکستی مهلک خواهد آمد.‏ برادران جلال‌یافتهٔ مسیح نیز در برقراری عدالت سهمی عمده خواهند داشت،‏ درست مطابق آنچه وعده داده شده است:‏ «خدای سلامتی بزودی شیطان را زیر پایهای شما خواهد سایید.‏» (‏ رومیان ۱۶:‏۲۰‏)‏ بزودی انتظار برای صلح به سر خواهد آمد.‏

۲۰.‏ بزودی وقت چه خواهد بود؟‏

^۲۰ چه موهبت والایی برای کسانی که ناظر تجلی پرعظمت قدرت یَهُوَه بوده،‏ از آن جان سالم به در می‌برند!‏ و اندکی بعد مردان و زنان وفادار دوران گذشته نیز هنگامی که وقت رستاخیزشان برسد به آنان ملحق می‌شوند.‏ سلطنت هزارسالهٔ مسیح حقیقتاً «وقتی برای غرس نمودن .‏ .‏ .‏،‏ وقتی برای شفا .‏ .‏ .‏،‏ وقتی برای بنا نمودن .‏ .‏ .‏،‏ وقتی برای خنده .‏ .‏ .‏،‏ وقتی برای جمع ساختن .‏ .‏ .‏ وقتی برای در آغوش کشیدن و .‏ .‏ .‏ وقتی برای محبت» خواهد بود.‏ و در آن زمان «صلح» را دیگر پایانی نخواهد بود!‏—‏جامعه ۳:‏۱-‏۸؛‏ مزمور ۲۹:‏۱۱؛‏ ۳۷:‏۱۱؛‏ ۷۲:‏۷‏.‏

پاسخ تو چیست؟‏

◻ شالودهٔ صلحی پایدار چیست؟‏

◻ چرا شاهدان یَهُوَه امروز را «وقتی برای جنگ» می‌دانند؟‏

◻ چه وقت امت خدا باید سخن ‹بگوید› و چه وقت ‹سکوت› کند؟‏

◻ چه وقت و چگونه یَهُوَه سکوت خود را خواهد شکست؟‏

‏[کادر/تصاویر در صفحهٔ ۲۵]‏

یَهُوَه برای این امور اوقاتی را مقرر داشته است

◻ جوج را بیرون می‌آورد و او را برای حمله به امت خدا در مقابل ایشان قرار می‌دهد.‏—‏حزقیال ۳۸:‏۳،‏ ۴،‏ ۱۰-‏۱۲‏؛‏

◻ در دل حاکمان جهان قرار خواهد داد که بابل عظیم را نابود سازند.‏—‏مکاشفه ۱۷:‏۱۵-‏۱۷؛‏ ۱۹:‏۲‏؛‏

◻ نکاه بره را حاضر خواهد ساخت.‏—‏مکاشفه ۱۹:‏۶،‏ ۷‏؛‏

◻ جنگ حارمَجِدّون را تدارک خواهد دید.‏—‏مکاشفه ۱۹:‏۱۱-‏۱۶،‏ ۱۹-‏۲۱‏؛‏

◻ طی سلطنت هزارسالهٔ مسیح شیطان را در بند خواهد کشید.‏—‏مکاشفه ۲۰:‏۱-‏۳‏.‏

این وقایع را به ترتیبی که در کتاب مقدس درج شده‌اند در اینجا آورده‌ایم.‏ شکی نیست که این پنج واقعه به ترتیبی که یَهُوَه مقرر داشته است و در وقتی که او مدّ نظر دارد به وقوع خواهند پیوست.‏

‏[تصاویر در صفحهٔ ۲۷]‏

سلطنت هزارسالهٔ مسیح براستی وقتی خواهد بود برای .‏ .‏ .‏

خندیدن .‏ .‏ .‏

در آغوش کشیدن .‏ .‏ .‏

محبت کردن .‏ .‏ .‏

غرس نمودن .‏ .‏ .‏

رقصیدن .‏ .‏ .‏

بنا کردن .‏ .‏