‏‹جان خود را› برای شاگردتان بدهید

۱.‏ در راه کمک به شاگرد،‏ چه کاری الزامی است؟‏

^۱ برای این که شاگرد پیشرفت کند و خادم یَهُوَه شود،‏ فقط تدریس مرتب کتاب مقدّس کافی نیست.‏ پولُس رسول رابطهٔ خود را با شاگردانش به رابطهٔ مادری مهربان که از فرزندانش مراقبت می‌کند،‏ تشبیه کرد.‏ ما نیز بسیار مایلیم که با «جان» و دل به شاگردمان کمک کنیم تا پیشرفت کند.‏ —‏ ۱ تسا ۲:‏۷-‏۹،‏ ه‍ن.‏

۲.‏ چرا باید به شاگرد علاقه و توجه نشان داد و چگونه؟‏

^۲ علاقه و توجه به شاگرد:‏ هنگامی که شاگرد طبق تعالیم کتاب مقدّس عمل می‌کند،‏ کم‌کم وجدانش او را وامی‌دارد تا معاشرتش را با دوستانی که بر طبق اصول یَهُوَه زندگی نمی‌کنند قطع نماید.‏ (‏ ۱ پطر ۴:‏۴)‏ به علاوه،‏ خانواده‌اش شاید او را ترک کنند.‏ (‏ مت ۱۰:‏۳۴-‏۳۶‏)‏ علاقه و توجه ما به او باعث می‌شود که احساس کمبود نکند.‏ میسیونری باتجربه چنین توصیه می‌کند:‏ «بعد از اتمام هر مطالعه با شاگرد برایش وقت بگذارید.‏ در صورت لزوم،‏ بمانید و با او صحبت کنید.‏» همچنین آماده باشید که به او کمک کنید.‏ برای مثال:‏ اگر مریض است به او تلفن یا سر بزنید.‏ در جلسات پیش او بنشینید و از فرزندانش مراقبت کنید تا بتواند از جلسه سود ببرد.‏

۳.‏ چگونه می‌توان از طریق جماعت شاگرد را تشویق کرد؟‏

^۳ کمک جماعت:‏ وقتی در نزدیکی خانهٔ شاگردتان موعظه می‌کنید،‏ با ملاقاتی کوتاه از شاگرد می‌توانید مبشّر همراه‌تان را به او معرفی کنید.‏ در مواقع مناسب،‏ از مبشّران و پیران تقاضا کنید تا شما را در مطالعه همراهی کنند.‏ پس از برقراری تدریس مرتب با شاگرد،‏ او را تشویق کنید که در جلسات شرکت کند.‏ به این صورت شاگرد می‌تواند با اعضای جماعت آشنا شود و از معاشرت با خانوادهٔ روحانی آینده‌اش،‏ لذّت ببرد.‏ —‏ مرق ۱۰:‏۲۹،‏ ۳۰؛‏ عبر ۱۰:‏۲۴،‏ ۲۵‏.‏

۴.‏ تلاش و پشتکار در کمک به شاگرد چه پاداشی در بر دارد؟‏

^۴ والدین وقتی می‌بینند که فرزندشان راه حقیقت را می‌پذیرد و خادم یَهُوَه می‌شود بسیار خوشحال می‌شوند چرا که زحماتشان ثمر داده است.‏ (‏ ۳ یو ۴‏)‏ ما نیز وقتی با دل و جان به شاگردمان کمک می‌کنیم چنین شادی‌ای را به دست می‌آوریم.‏