اطمینان از رضایت و خشنودی یَهُوَه

۱.‏ برخی از خادمان وفادار یَهُوَه ممکن است با چه افکاری مبارزه کنند؟‏

چقدر دلگرم‌کننده است وقتی که بدانیم یَهُوَه از قومش راضی و خشنود است!‏ در کتاب مقدّس آمده است:‏ «یَهُوَه از قومش خوشحال و راضی است.‏» (‏مز ۱۴۹:‏⁠۴‏)‏ اما شاید بعضی‌ها به راضی بودن یَهُوَه از خودشان شک کنند.‏ عده‌ای از پرستندگان وفادار یَهُوَه در زمان باستان با چنین افکاری دست و پنجه نرم می‌کردند.‏—‏۱سمو ۱:‏​۶-‏۱۰؛‏ ایو ۲۹:‏​۲،‏ ۴؛‏ مز ۵۱:‏⁠۱۱‏.‏

۲.‏ یَهُوَه از چه کسانی خشنود است؟‏

^۲ کتاب مقدّس به وضوح نشان می‌دهد که اگر ما به عیسی مسیح ایمان داشته باشیم و تعمید بگیریم،‏ می‌توانیم رضایت یَهُوَه را به دست آوریم.‏ (‏یو ۳:‏۱۶‏)‏ ما با تعمیدمان به دیگران نشان می‌دهیم که از گناهانمان توبه کرده و به خدا قول داده‌ایم که ارادهٔ او را انجام دهیم.‏ (‏اعما ۲:‏۳۸؛‏ ۳:‏۱۹‏)‏ ما با نزدیک شدن به یَهُوَه،‏ باعث خشنودی او می‌شویم.‏ تا وقتی که ما تمام تلاشمان را بکنیم تا مطابق وقفمان زندگی کنیم،‏ یَهُوَه از ما راضی است و ما را دوست نزدیکش می‌داند.‏—‏مز ۲۵:‏⁠۱۴‏.‏

۳.‏ در این مقاله به بررسی کدام سؤالات می‌پردازیم؟‏

^۳ چرا ممکن است بعضی‌ها فکر کنند که یَهُوَه از آن‌ها راضی نیست؟‏ یَهُوَه چطور نشان می‌دهد که از ما خشنود است؟‏ یک مسیحی چطور می‌تواند مطمئن باشد که یَهُوَه از او راضی است؟‏

چرا بعضی‌ها فکر می‌کنند که یَهُوَه از آن‌ها راضی نیست؟‏

۴-‏۵.‏ با وجود احساس کم‌ارزشی از چه چیزی می‌توانیم مطمئن باشیم؟‏

^۴ بعضی از ما از کودکی با احساس کم‌ارزشی مبارزه کرده‌ایم.‏ (‏مز ۸۸:‏۱۵‏)‏ برادری به اسم آدریان می‌گوید:‏ «همیشه احساس بی‌ارزشی می‌کردم.‏ از بچگی دعا می‌کردم که خانواده‌ام بتواند وارد دنیای جدید شوند،‏ در حالی که خودم را لایق زندگی در بهشت نمی‌دانستم.‏» تونی که در یک خانوادهٔ مسیحی بزرگ نشده،‏ می‌گوید:‏ «پدر و مادرم هیچ وقت به من نگفتند که مرا دوست دارند یا به من افتخار می‌کنند.‏ پس همیشه این احساس را داشتم که آن‌ها از من راضی نیستند.‏»‏

^۵ اگر گاهی با احساس بی‌ارزشی دست و پنجه نرم می‌کنیم،‏ نباید فراموش کنیم که یَهُوَه ما را به طرفش جذب کرده است.‏ (‏یو ۶:‏۴۴‏)‏ یَهُوَه دل ما و خصوصیات خوبمان را می‌بیند،‏ حتی اگر ما آن‌ها را نبینیم.‏ (‏۱سمو ۱۶:‏۷؛‏ ۲توا ۶:‏۳۰‏)‏ پس وقتی یَهُوَه می‌گوید که باارزشیم،‏ می‌توانیم به او اعتماد کنیم.‏—‏۱یو ۳:‏​۱۹،‏ ۲۰‏.‏

۶.‏ پولُس رسول در مورد گناهان گذشته‌اش چه احساسی داشت؟‏

^۶ ممکن است بعضی از ما به دلیل کارهایی که قبل از آشنایی با حقیقت انجام داده‌ایم،‏ هنوز احساس گناه کنیم.‏ (‏۱پطر ۴:‏⁠۳‏)‏ حتی مسیحیان وفادار با تمایلات نادرست مبارزه می‌کنند.‏ آیا دلتان،‏ شما را محکوم می‌کند؟‏ در این صورت دانستن این که در گذشته خادمان وفادار یَهُوَه احساسات مشابهی داشتند،‏ دلگرم‌کننده است.‏ برای مثال پولُس رسول به دلیل ضعف‌هایش احساس درماندگی می‌کرد.‏ (‏روم ۷:‏۲۴‏)‏ با وجود این که پولُس از گناهانش توبه کرده و تعمید گرفته بود،‏ در مورد خودش گفت که «از همهٔ رسولان کوچک‌تر» است و ‹در میان گناهکاران،‏ بزرگ‌ترینِ آنان است.‏›—‏۱قر ۱۵:‏۹؛‏ ۱تیمو ۱:‏⁠۱۵‏.‏

۷.‏ در مورد گناهان گذشته‌مان چه چیزی را باید به یاد داشته باشیم؟‏

^۷ پدر آسمانی‌مان وعده داده است که اگر توبه کنیم ما را می‌بخشد.‏ (‏مز ۸۶:‏⁠۵‏)‏ پس اگر واقعاً برای گناهی که کرده‌ایم پشیمانیم،‏ شکی نیست که یَهُوَه ما را بخشیده است.‏—‏کول ۲:‏⁠۱۳‏.‏

۸-‏۹.‏ چطور می‌توانیم بر این احساس که تلاشمان برای خشنودی یَهُوَه هرگز کافی نیست غلبه کنیم؟‏

^۸ همهٔ ما می‌خواهیم به بهترین شکل ممکن یَهُوَه را خدمت کنیم.‏ با این حال،‏ ممکن است بعضی از ما احساس کنیم که تلاش‌هایمان برای خشنود کردن یَهُوَه هرگز کافی نیست.‏ خواهری به اسم آماندا می‌گوید:‏ «اغلب فکر می‌کنم که خدمت کردن به یَهُوَه به بهترین شکل،‏ به این معناست که همیشه باید خدمت بیشتری کنم.‏ به همین دلیل از خودم انتظار بیش از حد دارم.‏ وقتی به هدفم نمی‌رسم فکر می‌کنم که یَهُوَه را مأیوس کرده‌ام.‏»‏

^۹ چگونه می‌توانیم بر این احساس که تلاشمان برای خشنود کردن یَهُوَه هرگز کافی نیست،‏ غلبه کنیم؟‏ به یاد داشته باشید که یَهُوَه سخت‌گیر و نامعقول نیست.‏ او هرگز از ما بیشتر از توانمان انتظار ندارد.‏ اگر ما برای خدمت به یَهُوَه تمام تلاشمان را بکنیم،‏ او از ما قدردان است.‏ در مورد شخصیت‌های کتاب مقدّس که با تمام وجود به یَهُوَه خدمت کردند تعمّق کنید.‏ برای مثال پولُس برای سال‌ها خیلی تلاش کرد،‏ هزاران کیلومتر سفر کرد و جماعت‌های زیادی را تشکیل داد.‏ اما آیا وقتی دیگر شرایط به او اجازه نمی‌داد که مثل قبل خدمت کند،‏ یَهُوَه هنوز از او راضی بود؟‏ البته!‏ پولُس به انجام آنچه که در توانش بود ادامه داد و یَهُوَه به او برکت داد.‏ (‏اعما ۲۸:‏​۳۰،‏ ۳۱‏)‏ به همین شکل،‏ میزان خدمتمان می‌تواند مطابق با شرایطمان تغییر کند،‏ اما برای یَهُوَه انگیزهٔ ما از خدمت به او مهم است.‏ در ادامه می‌بینیم که یَهُوَه چطور رضایتش را از ما نشان می‌دهد.‏

یَهُوَه چطور نشان می‌دهد که از ما خشنود است؟‏

۱۰.‏ ما چطور می‌توانیم از رضایت و خشنودی یَهُوَه مطمئن باشیم؟‏ (‏یوحنا ۱۶:‏⁠۲۷‏)‏

^۱۰ از طریق کتاب مقدّس.‏ یَهُوَه دوست دارد محبت و رضایتش را به خادمانش نشان دهد.‏ در کتاب مقدّس دو بار آمده است که یَهُوَه عیسی را پسر عزیزش می‌خواند و از او راضی و خشنود است.‏ (‏مت ۳:‏۱۷؛‏ ۱۷:‏⁠۵‏)‏ آیا شما هم دوست دارید که یَهُوَه رضایتش را به شما ابراز کند؟‏ یَهُوَه نه به طور مستقیم،‏ بلکه از طریق کلامش با ما صحبت می‌کند.‏ وقتی سخنان پرمهر عیسی را در انجیل‌ها می‌خوانیم،‏ مثل این است که یَهُوَه با ما صحبت می‌کند.‏ ‏(‏یوحنا ۱۶:‏۲۷ خوانده شود.‏)‏ عیسی شخصیت پدرش را کاملاً منعکس می‌کرد.‏ وقتی می‌بینیم که عیسی با وجود ناکاملیت پیروانش،‏ محبت و رضایتش را به آن‌ها ابراز می‌کرد،‏ می‌توانیم مطمئن باشیم که یَهُوَه هم چنین احساسی به ما دارد.‏—‏یو ۱۵:‏​۹،‏ ۱۵‏.‏

۱۱.‏ چرا داشتن سختی‌ها در زندگی به این معنی نیست که رضایت یَهُوَه را از دست داده‌ایم؟‏ (‏یعقوب ۱:‏⁠۱۲‏)‏

^۱۱ از طریق اعمال یَهُوَه.‏ یَهُوَه مشتاق رسیدگی به نیازهای ما،‏ منجمله نیازهای مادی ماست.‏ یَهُوَه همیشه جلوی سختی‌های ما را نمی‌گیرد،‏ همان طور که مانع سختی‌های ایّوب نشد.‏ (‏ایو ۱:‏​۸-‏۱۱‏)‏ داشتن سختی‌ها در زندگی به این معنی نیست که رضایت یَهُوَه را از دست داده‌ایم،‏ بلکه فرصتی است تا عمق محبت و اعتمادمان به یَهُوَه را ثابت کنیم.‏ ‏(‏یعقوب ۱:‏۱۲ خوانده شود.‏)‏ وقتی یَهُوَه به ما کمک می‌کند تا مشکلات را تحمّل کنیم،‏ حمایت و محبت او را احساس می‌کنیم.‏

۱۲.‏ از تجربهٔ دیمیتری چه چیزی یاد می‌گیریم؟‏

^۱۲ تجربه برادری به نام دیمیتری در آسیا را در نظر بگیرید.‏ او کارش را از دست داد و ماه‌ها نتوانست کار جدیدی پیدا کند.‏ پس تصمیم گرفت بیشتر به موعظه برود و به این شکل اعتمادش را به یَهُوَه نشان دهد.‏ ماه‌ها گذشت و او هنوز نتوانسته بود کاری پیدا کند.‏ بعدها چنان بیمار شد که حتی نمی‌توانست از تختش بیرون بیاید.‏ او احساس می‌کرد که دیگر شوهر و پدر خوبی نیست و به رضایت یَهُوَه از خود شک کرد.‏ سپس روزی دخترش روی یک کاغذ اِشَعْیا ۳۰:‏۱۵ را چاپ کرد که می‌گوید:‏ «اگر آرامشتان را حفظ کنید و به من توکّل کنید،‏ قوّت خواهید گرفت.‏» او آن کاغذ را به پدرش داد و گفت:‏ «پدر،‏ هر وقت حالت خوب نیست این آیه را به یاد بیاور.‏» دیمیتری متوجه شد که به لطف یَهُوَه،‏ خانواده‌اش هنوز غذای کافی،‏ پوشاک و سرپناه دارند.‏ او می‌گوید:‏ «باید آرامشم را حفظ می‌کردم و به خدا اعتماد و توکّل می‌کردم.‏» اگر با مشکل مشابهی روبرو هستید،‏ مطمئن باشید که یَهُوَه به فکر شماست و به شما قدرت تحمّل می‌دهد.‏

۱۳.‏ یَهُوَه چطور از طریق دیگران رضایتش را ابراز می‌کند؟‏

^۱۳ از طریق هم‌ایمانانمان.‏ یَهُوَه از برادران و خواهرانمان استفاده می‌کند تا خشنودی خود را به ما نشان دهد.‏ برای مثال در زمان مناسب از طریق آن‌ها ما را تشویق می‌کند.‏ خواهری از آسیا در زمانی پرتنش در زندگی‌اش،‏ حقیقت این امر را تجربه کرد.‏ او شغلش را از دست داد و به شدّت بیمار شد.‏ سپس شوهرش مرتکب گناهی جدی شد و دیگر نتوانست به عنوان پیر جماعت خدمت کند.‏ او گفت:‏ «گیج شده بودم.‏ دلیل این اتفاقات را نمی‌دانستم.‏ با خودم فکر کردم که شاید کار اشتباهی انجام داده و رضایت یَهُوَه را از دست داده‌ام.‏» خواهرمان به یَهُوَه التماس کرد تا او را از رضایتش مطمئن سازد.‏ یَهُوَه چطور این کار را کرد؟‏ او می‌گوید:‏ «پیران جماعت با من صحبت کردند و مرا از محبت یَهُوَه مطمئن ساختند.‏» بعد از مدتی او دوباره از یَهُوَه کمک خواست.‏ خواهرمان می‌گوید:‏ «همان روز،‏ نامه‌ای از تعدادی از برادران و خواهران جماعت گرفتم.‏ با خواندن آن نامهٔ تسلّی‌بخش حس کردم که یَهُوَه التماسم را شنیده است.‏» بله،‏ یَهُوَه اغلب از طریق سخنان پرمهر دیگران،‏ خشنودی‌اش را به ما نشان می‌دهد.‏—‏مز ۱۰:‏⁠۱۷‏.‏

۱۴.‏ یَهُوَه از چه راه دیگری رضایتش را ابراز می‌کند؟‏

^۱۴ راه دیگری که یَهُوَه خشنودی‌اش را به ما نشان می‌دهد موقعی است که هم‌ایمانی به ما پندی می‌دهد.‏ برای مثال،‏ در قرن اول یَهُوَه از پولُس برای نوشتن ۱۴ نامه به هم‌ایمانانش استفاده کرد.‏ پولُس در آن نامه‌ها قاطعانه و در عین حال با مهربانی به برادران و خواهرانش پند داد.‏ چرا یَهُوَه از پولُس خواست که آن پندها را بنویسد؟‏ یَهُوَه پدر مهربانی است که در صورت لزوم ‹فرزندان عزیزش› را تأدیب می‌کند.‏ (‏امث ۳:‏​۱۱،‏ ۱۲‏)‏ پس اگر کسی بر اساس کلام خدا به ما پندی بدهد به این معناست که رضایت یَهُوَه را داریم،‏ نه این که آن را از دست داده‌ایم.‏ (‏عبر ۱۲:‏⁠۶‏)‏ چه چیزهای دیگری نشانهٔ رضایت یَهُوَه از ماست؟‏

راه‌های دیگری که یَهُوَه خشنودی‌اش را نشان می‌دهد

۱۵.‏ یَهُوَه روح‌القدسش را به چه کسانی می‌دهد و این موضوع چه اطمینانی به ما می‌بخشد؟‏

^۱۵ یَهُوَه به کسانی که از آن‌ها خشنود است روح‌القدس خود را می‌دهد.‏ (‏مت ۱۲:‏۱۸‏)‏ ما می‌توانیم از خودمان بپرسیم:‏ ‹آیا توانسته‌ام خصوصیاتی از ثمرهٔ روح خدا را در زندگی‌ام نشان دهم؟‏› شاید نسبت به قبل از آشنایی‌مان با یَهُوَه،‏ با دیگران صبورتریم.‏ هر چه بیشتر خصوصیات ثمرهٔ روح را در زندگیمان نشان دهیم،‏ برایمان آشکارتر خواهد شد که مورد تأیید یَهُوَه هستیم.‏—‏کادر «‏این‌ها ثمرهٔ روح‌القدس هستند‏» ملاحظه شود.‏

۱۶.‏ یَهُوَه وظیفهٔ موعظهٔ خبر خوش را به چه کسانی سپرده است و شما نسبت به این موضوع چه احساسی دارید؟‏ (‏۱تِسالونیکیان ۲:‏⁠۴‏)‏

^۱۶ یَهُوَه وظیفهٔ موعظهٔ خبر خوش را به کسانی که از آن‌ها خشنود است سپرده است.‏ ‏(‏۱تِسالونیکیان ۲:‏۴ خوانده شود.‏)‏ توجه کنید که خواهری به اسم جوسِلین چطور از موعظهٔ خبر خوش فایده برد.‏ یک روز او احساس افسردگی می‌کرد.‏ او می‌گوید:‏ «احساس کردم که نیروی کافی برای انجام هیچ کار مفیدی را ندارم،‏ اما پیشگام بودم و آن روز باید به موعظه می‌رفتم.‏ پس دعا کردم و بیرون رفتم.‏» همان روز جوسِلین با زن مهربانی به اسم ماری آشنا شد که مطالعهٔ کتاب مقدّس را پذیرفت.‏ ماری چند ماه بعد گفت که آن موقع که جوسِلین درِ خانه‌اش را زد،‏ در دعا از خدا کمک خواسته بود.‏ جوسِلین با تعمّق در این تجربه می‌گوید:‏ «احساس کردم که یَهُوَه به من می‌گوید،‏ ‏‹از تو خشنودم.‏›» البته همه به پیام موعظهٔ ما گوش نمی‌کنند،‏ اما اگر تمام تلاشمان را بکنیم تا خبر خوش را به دیگران برسانیم،‏ می‌توانیم مطمئن باشیم که یَهُوَه از ما خشنود است.‏

۱۷.‏ از گفته‌های ویکی در مورد بهای رهایی چه یاد می‌گیریم؟‏ (‏مزمور ۵:‏⁠۱۲‏)‏

^۱۷ یَهُوَه کسانی را که مورد رضایت او هستند،‏ از طریق بهای رهایی می‌بخشد.‏ (‏۱تیمو ۲:‏​۵،‏ ۶‏)‏ اما اگر به بهای رهایی ایمان داریم و تعمید گرفته‌ایم،‏ ولی هنوز شک داریم که یَهُوَه از ما راضی و خشنود است چطور؟‏ باید به یاد داشته باشیم که احساسات ما همیشه قابل اعتماد نیست،‏ در حالی که یَهُوَه کاملاً قابل اعتماد است.‏ یَهُوَه کسانی را که به بهای رهایی ایمان دارند،‏ درستکار می‌داند و وعده داده است که به آن‌ها برکت خواهد داد.‏ ‏(‏مزمور ۵:‏۱۲ خوانده شود؛‏ روم ۳:‏۲۶‏)‏ تعمّق در مورد بهای رهایی به خواهری به اسم ویکی کمک کرد.‏ او به این نتیجه رسید:‏ «یَهُوَه در طول این سال‌ها نسبت به من بسیار صبور بوده،‏ اما من با طرز فکرم گویی به یَهُوَه می‌گفتم:‏ ‹محبت تو به من کافی نیست و قربانی پسرت برای بخشش گناهانم کافی نیست.‏›» او با تعمّق در مورد قربانی عیسی،‏ کم‌کم محبت یَهُوَه را نسبت به خودش احساس کرد.‏ ما هم وقتی در مورد بهای رهایی تعمّق کنیم محبت و رضایت یَهُوَه را احساس خواهیم کرد.‏

۱۸.‏ اگر همیشه پدر آسمانی‌مان را دوست داشته باشیم می‌توانیم از چه امری مطمئن باشیم؟‏

^۱۸ حتی اگر تلاش کنید پیشنهادات این مقاله را به کار ببرید شاید گاهی دلسرد شوید و به رضایت یَهُوَه شک کنید.‏ در این صورت فراموش نکنید که یَهُوَه از کسانی که «همیشه او را دوست دارند» راضی است.‏ (‏یعقو ۱:‏۱۲‏)‏ پس همچنان به یَهُوَه نزدیک شوید و توجه کنید که چطور خشنودی‌اش را از شما نشان می‌دهد.‏ همیشه به یاد داشته باشید که یَهُوَه «از هیچ کدام از ما دور نیست.‏»—‏اعما ۱۷:‏⁠۲۷‏.‏