Soleiðis gerst tú ein betri boðari — Byrja eina samrøðu og boða óformliga

Hví tað er umráðandi. Tað er ofta ringt at hitta fólk, tá ið vit boða hús úr húsi. Men vit kunnu kanska koma í samband við tey, tá ið vit koyra í bussi ella eru við báti, tá ið vit bíða hjá læknanum, tá ið vit hava ein steðg til arbeiðis ella fríkorter í skúlanum. Jehova vil, at øll skulu fáa møguleika at hoyra tey góðu tíðindini um Ríkið. (1 Tim. 2:3, 4) Men ofta mugu vit sjálv byrja eina samrøðu fyri at vitna.

Soleiðis gert tú:

Vita, um onkur er, sum sær vinaligur út og kanska hevur hug til at tosa. Eru umstøðurnar soleiðis, at tað ber til at práta? Fá eygnasamband við viðkomandi og smíl. Fært tú eitt smíl aftur, kanst tú royna at byrja eina samrøðu.
Torir tú ikki so væl at byrja samrøðuna, kanst tú biðja eina stutta bøn innantanna. — Neh. 2:4; Áps. 4:29.
Byrja við onkrum heilt einføldum, kanska við eini heilsan. Tá ið Jesus tosaði við kvinnuna í Samaria, byrjaði hann ikki við at tosa um Ríkið. (Jóh. 4:7) Onkuntíð kunnu vit byrja eina samrøðu við at rósa. Vit kunnu til dømis siga: „Sum børnini hjá tær skikka sær væl.“ Tað ber eisini til at byrja við einum spurningi, til dømis: „Sást tú tíðindini í gjár?“
Tá ið tú hevur byrjað eina samrøðu, mást tú bíða eftir einum høvi at tosa um sannleikan. Gev tær góða tíð. Ver natúrligur. Kanska kanst tú siga okkurt, sum ger viðkomandi forvitnan, og sum fær hann at seta tær ein spurning. Tosa tit til dømis um familjulívið, kanst tú siga: „Eg havi funnið nøkur ráð um barnauppaling, sum eru sera góð.“ Snýr samrøðan seg um okkurt úr tíðindunum, kundi tú sagt: „Stutt síðani las eg fyri eina ferð skyld nøkur góð tíðindi.“ Miss ikki mótið, um samrøðan endar, áðrenn tú fært høvi at boða.
Hav faldarar ella annan lesnað uppi á tær, sum tú kanst geva teimum, ið eru áhugað.

Royn hetta henda mánaðin:

Royn hvørja viku at byrja í minsta lagi eina samrøðu við tí fyri eyga at boða óformliga.