Sailm

62 [62:2] I nDia amháin atá m’anam ar a shuaimhneas;

is uaidh a thagann mo chúnamh.

2 [62:3] Is é mo charraig é, mo shlánú agus mo dhaingean;

ní dhéanfar mo bhogadh.

3 [62:4] Cá fhad a thabharfaidh sibh faoi dhuine,

sibh go léir d’fhonn a bhriste,

mar dhúmas gur bhalla fíorsceabhach é,

nó fál ar tí titim?

4 [62:5] Beartaíonn siad ar mo leagan ar lár;

is áil leo an t-éitheach.

Bíonn an bheannacht ina mbéal de shíor

agus an mhallacht ina gcroí.

Selah

5 [62:6] Bí ar do shuaimhneas i nDia amháin, a anam liom,

óir is ann atá mo dhóchas.

6 [62:7] Is é mo charraig é, mo shlánú agus mo dhaingean;

ní dhéanfar mo bhogadh.

7 [62:8] Is i nDia atá mo shlánú is mo ghlóir;

is carraig chumhachtach agus díon dom é.

8 [62:9] Cuirigí bhur ndóchas ann i gcónaí, a phobal;

ligigí rún bhur gcroí leis.

Is é Dia ár ndídean.

Selah

9 [62:10] Níl san Ádhamhchlann ach puth anála,

níl sna huaisle ach bréag;

nuair a dhéantar a meá is éadroime iad uile

ná an phuth anála féin.

10 [62:11] Ná bíodh bhur ndóchas san ansmacht

ná bhur maíomh san fhoghail.

Má dhéantar bhur maoin a mhéadú

ná santaigí in bhur gcroí í.

11 [62:12] Aon uair amháin a labhair Dia,

dhá ní a chuala mé;

gur le Dia an chumhacht, a Thiarna,

12 [62:13] agus gur leatsa an buanghrá,

agus go ndíolann tú an comhar le gach aon neach

de réir a shaothair.