Sailm

64 [64:2] Éist le mo ghlor is mé ag gearán, a Dhia;

cosain mo bheo ar eagla an namhad.

2 [64:3] Folaigh mé ar lucht an oilc agus a scéimeanna,

ar an ngramaisc seo de lucht na hurchóide.

3 [64:4] Cuireann siad faobhar ar a dteanga mar chlaíomh

agus scaoileann a mbriathra nimhe amhail saigheada;

4 [64:5] scaoileann siad ó chúl clúide leis an bhfíréan,

’s iad ag caitheamh leis go tobann gan eagla.

5 [64:6] Beartaíonn siad a ndrochbhearta go diongbháilte

’s iad i gcogar le chéile go folaitheach,

á rá lena chéile: “Cé a fheicfidh sinn:

6 [64:7] cé a fhéadfaidh ár gcionta a thóraíocht?”

Ach an té sin a thóraíonn an aigne,

arb eol dó rúndiamhra an chroí –

7 [64:8] scaoilfidh Dia a shaigheada leo go tobann,

agus déanfaidh sé a ngoin gan choinne.

8 [64:9] A dteanga féin a dhéanfaidh iad a mhilleadh,

agus déanfaidh a bhfeicfidh iad fonóid fúthu.

9 [64:10] Beidh eagla ar gach aon neach an uair sin,

inseoidh siad a bhfuil déanta ag Dia,

agus tuigfidh siad gníomhartha Dé.

10 [64:11] Gairdeoidh an fíréan sa Tiarna,

rachaidh sé ag triall air faoi dhóchas

agus beidh lucht an chroí chneasta ag déanamh mórtais.