Primera Carta ós Tesalonicenses

3 Por iso, non aguantando máis, ordenamos de quedar sós en Atenas 2 e mandarvos a Timoteo, o noso irmán e colaborador de Deus no Evanxeo de Cristo, para vos enfortecer e vos dar azos na vosa fe, 3 a fin de que ninguén se estremeza coas presentes dificultades: ben sabedes vós que para iso estamos. 4 Cando estabamos aínda convosco xa vos avisamos que iades ter que aturar dificultades. E, como vedes, asi foi. 5 Por iso, eu tampouco non aguantei máis e mandeino a que se informase da vosa fe; non fose que vos seducise o tentador e o noso traballo resultase estéril.

6 Pero agora, xa chegou Timoteo de onda vós e déuno-las boas novas da vosa fe e caridade e de que tedes sempre bo recordo de nós, anceiando vernos tanto coma nós a vós. 7 Así, irmáns, en medio de tódalas nosas adversidades e tribulacións, vós coa vosa fe dádesnos ánimos, 8 e agora sentímonos vivir sabendo que vós estades firmes no Señor. 9 ¿Con que acción de gracias lle poderemos pagar a Deus por vós, por toda a alegría que pola vosa causa temos diante do noso Deus? 10 Rogámoslle con insistencia noite e día que poidamos visitarvos persoalmente e enche-las fallas que teña a vosa fe.

11 Que o mesmo Deus, noso Pai, e o noso Señor Xesús, endereiten o noso camiño cara a vós. 12 E a vós, que o Señor vos faga medrar no amor duns cos outros e con todos, ata rebordar, como nos pasa a nós respecto de vós. 13 Que El afinque os vosos corazóns nunha santidade sen tacha diante de Deus, noso Pai, cando veña o noso Señor Xesús con tódolos seus santos.