22 Εκείνος απάντησε: «Όσο το παιδί ήταν ζωντανό, νήστευα+ και έκλαιγα επειδή έλεγα μέσα μου: “Ποιος ξέρει; Ίσως ο Ιεχωβά μού δείξει εύνοια και αφήσει το παιδί να ζήσει”.+

8 Ας σκεπαστούν με σάκο, άνθρωποι και ζώα. Ας επικαλεστούν ένθερμα τον Θεό και ας εγκαταλείψουν τις κακές οδούς τους και ας πάψουν να ασκούν βία. 9 Ποιος ξέρει; Ίσως ο αληθινός Θεός αλλάξει γνώμη* σχετικά με αυτό που προτίθεται να κάνει και απομακρυνθεί από τον φλογερό θυμό του και δεν αφανιστούμε».