Δεν μπορώ να μείνω σιωπηλός,

διότι άκουσα* τον ήχο του κέρατος,

τον συναγερμό του πολέμου.*+

18 Η λύπη μου είναι αθεράπευτη·

η καρδιά μου είναι άρρωστη.

19 Από μακρινή γη κραυγάζει για βοήθεια

η κόρη του λαού μου:

«Γιατί με πρόσβαλαν με τις γλυπτές εικόνες τους,

με τους άχρηστους ξένους θεούς τους;»

9 Μακάρι να ήταν το κεφάλι μου νερά,

τα μάτια μου πηγή δακρύων!+

Τότε θα έκλαιγα ημέρα και νύχτα

για τους σκοτωμένους του λαού μου.