6 Και είπα: «Θεέ μου, ντρέπομαι και δεν τολμώ να σηκώσω το πρόσωπό μου προς εσένα, Θεέ μου, γιατί τα σφάλματά μας είναι τόσο πολλά ώστε έφτασαν πάνω από το κεφάλι μας και η ενοχή μας συσσωρεύτηκε ως τους ουρανούς.+

7 Σε εσένα, Ιεχωβά, ανήκει η δικαιοσύνη, αλλά σε εμάς η ντροπή* όπως συμβαίνει σήμερα, στους άντρες του Ιούδα, στους κατοίκους της Ιερουσαλήμ και σε όλο τον Ισραήλ, σε εκείνους που βρίσκονται είτε κοντά είτε μακριά—σε όλους τους τόπους στους οποίους τους διέσπειρες επειδή ενήργησαν με απιστία εναντίον σου.+

10 «Σαν σταφύλια στην έρημο βρήκα τον Ισραήλ.+

Σαν τα πρώτα πρώιμα σύκα σε μια συκιά είδα τους προπάτορές σας.