Πιστέψτε ότι ο Ιεχωβά σάς Έχει Συγχωρήσει

1, 2. Ποια ανακούφιση μπορούν να νιώσουν οι μετανοημένοι αμαρτωλοί; (Βλέπε επίσης εικόνα.)

Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ Δαβίδ ήξερε τι θα πει να νιώθει κάποιος ενοχές για παλιές αμαρτίες. (Ψαλμ. 40:12· 51:3, επιγραφή) Έκανε σοβαρά σφάλματα στη ζωή του. Ωστόσο, έδειξε ειλικρινή μετάνοια, και ο Ιεχωβά τον συγχώρησε. (2 Σαμ. 12:13) Ως αποτέλεσμα, ο Δαβίδ κατανοούσε επίσης πόση ανακούφιση νιώθει κάποιος όταν λάβει τη συγχώρηση του Ιεχωβά.​—Ψαλμ. 32:1.

² Μπορούμε και εμείς να νιώσουμε τέτοια ανακούφιση λαβαίνοντας το έλεος του Ιεχωβά. Είναι τρομερά παρηγορητικό να ξέρουμε ότι ο Ιεχωβά είναι πρόθυμος να συγχωρεί τις αμαρτίες μας​—ακόμα και τις σοβαρές​—αν μετανοούμε ειλικρινά, τις ομολογούμε και κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε για να μην τις επαναλάβουμε! (Παρ. 28:13· Πράξ. 26:20· 1 Ιωάν. 1:9) Και είναι απίστευτα καθησυχαστικό να ξέρουμε ότι μας συγχωρεί τόσο ολοκληρωτικά που είναι σαν να μην είχε συμβεί ποτέ η αμαρτία!​—Ιεζ. 33:16.

3, 4. Πώς ένιωθε μια αδελφή μετά το βάφτισμά της, και τι θα εξετάσουμε σε αυτό το άρθρο;

³ Κάποιες φορές όμως μερικοί ίσως δυσκολεύονται να πιστέψουν ότι ο Ιεχωβά τούς έχει συγχωρήσει. Προσέξτε την περίπτωση της Τζένιφερ, η οποία ανατράφηκε στην αλήθεια. Στην εφηβεία, άρχισε να κάνει άσχημα πράγματα και να ζει διπλή ζωή. Χρόνια αργότερα, επέστρεψε στον Ιεχωβά και τελικά απέκτησε τα προσόντα για το βάφτισμα. Η ίδια λέει: «Η προηγούμενη ζωή μου ήταν γεμάτη από υλισμό, σεξουαλική ανηθικότητα, υπερβολικό ποτό και ανεξέλεγκτο θυμό. Με το μυαλό μου ήξερα ότι, αφού ικέτευσα τον Ιεχωβά για συγχώρηση και μετανόησα, η θυσία του Χριστού με καθάρισε. Αλλά δεν μπορούσα με τίποτα να πείσω την καρδιά μου».

⁴ Μήπως και εσείς κάποιες φορές δυσκολεύεστε να πείσετε την καρδιά σας ότι ο Ιεχωβά σάς έχει συγχωρήσει για παλιά σφάλματα; Ο Ιεχωβά θέλει να είμαστε βέβαιοι για το έλεός του όπως ήταν και ο Δαβίδ. Σε αυτό το άρθρο, θα εξετάσουμε γιατί χρειάζεται να πιστέψουμε ότι ο Ιεχωβά μάς έχει συγχωρήσει και τι μπορεί να μας βοηθήσει.

ΓΙΑΤΙ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΠΙΣΤΕΨΟΥΜΕ ΟΤΙ Ο ΙΕΧΩΒΑ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΣΥΓΧΩΡΗΣΕΙ;

5. Τι θέλει ο Σατανάς να πιστέψουμε; Δώστε παράδειγμα.

⁵ Αν πιστέψουμε ότι ο Ιεχωβά μάς έχει συγχωρήσει, μπορούμε να αποφύγουμε μια παγίδα του Σατανά. Να θυμάστε ότι ο Σατανάς δεν θα διστάσει να δοκιμάσει τα πάντα για να μας κάνει να πάψουμε να υπηρετούμε τον Ιεχωβά. Για να πετύχει τον στόχο του, ίσως προσπαθήσει να μας κάνει να πιστέψουμε ότι οι αμαρτίες μας είναι ασυγχώρητες. Σκεφτείτε την περίπτωση εκείνου του ανθρώπου στην Κόρινθο τον οποίο απομάκρυναν από την εκκλησία εξαιτίας σεξουαλικής ανηθικότητας. (1 Κορ. 5:1, 5, 13) Όταν αργότερα μετανόησε, ο Σατανάς ήθελε να μην τον συγχωρήσουν οι αδελφοί, να είναι τόσο σκληροί ώστε να μην τον καλοδεχτούν ξανά στην εκκλησία. Ταυτόχρονα, ήθελε να κάνει τον μετανοημένο να νιώσει ότι είναι αδύνατον να λάβει συγχώρηση, να «τον καταβάλει η υπερβολική λύπη» σε τέτοιον βαθμό ώστε να πάψει να υπηρετεί τον Ιεχωβά. Ο Σατανάς δεν έχει αλλάξει στόχο ούτε τακτικές. Αλλά εμείς «δεν έχουμε άγνοια για τα σχέδιά του».​—2 Κορ. 2:5-11.

6. Πώς μπορούμε να ανακουφιστούμε από το βάρος της ενοχής;

⁶ Αν πιστέψουμε ότι ο Ιεχωβά μάς έχει συγχωρήσει, μπορούμε να ανακουφιστούμε από το βάρος της ενοχής. Όταν αμαρτάνουμε, είναι φυσικό να νιώθουμε ενοχές. (Ψαλμ. 51:17) Αυτό είναι καλό. Η συνείδησή μας μπορεί να μας ωθήσει να κάνουμε θετικά βήματα για να διορθώσουμε την πορεία μας. (2 Κορ. 7:10, 11) Εντούτοις, αν συνεχίζουμε να νιώθουμε ενοχές πολύ καιρό αφότου έχουμε μετανοήσει για μια αμαρτία, ίσως μπούμε στον πειρασμό να τα παρατήσουμε. Αν πιστέψουμε ότι ο Ιεχωβά μάς έχει συγχωρήσει, μπορούμε να αφήσουμε την ενοχή εκεί όπου ανήκει​—στο παρελθόν. Τότε θα μπορούμε να υπηρετούμε τον Ιεχωβά όπως εκείνος θέλει​—με καθαρή συνείδηση και βαθιά χαρά. (Κολ. 1:10, 11· 2 Τιμ. 1:3) Πώς όμως μπορούμε να πείσουμε την καρδιά μας ότι ο Θεός μάς έχει συγχωρήσει;

ΤΙ ΘΑ ΜΑΣ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΝΑ ΠΙΣΤΕΨΟΥΜΕ ΟΤΙ Ο ΙΕΧΩΒΑ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΣΥΓΧΩΡΗΣΕΙ;

7, 8. Πώς περιέγραψε ο Ιεχωβά τον εαυτό του στον Μωυσή, και ποια βεβαιότητα μας δίνει αυτό; (Έξοδος 34:6, 7)

⁷ Να συλλογίζεστε πώς έχει περιγράψει ο Ιεχωβά τον εαυτό του. Προσέξτε, για παράδειγμα, τι είπε ο Ιεχωβά στον Μωυσή στο όρος Σινά.a (Διαβάστε Έξοδος 34:6, 7) Ο Ιεχωβά θα μπορούσε να πει πολλά για τις ιδιότητες και τις οδούς του. Ωστόσο, το θεώρησε κατάλληλο να πει ότι είναι «Θεός ελεήμων και συμπονετικός». Υπάρχει περίπτωση ένας τέτοιος Θεός να μη συγχωρήσει έναν λάτρη του που έχει μετανοήσει αληθινά για την αμαρτία του; Αποκλείεται! Είναι εντελώς αδύνατον να φερθεί ο Ιεχωβά με τέτοιον άσπλαχνο και σκληρόκαρδο τρόπο.

⁸ Μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι ο Ιεχωβά δεν θα έδινε ποτέ ψεύτικη εικόνα για τον εαυτό του, διότι είναι φιλαλήθης Θεός. (Ψαλμ. 31:5) Επομένως, μπορούμε να δεχτούμε αυτό που λέει. Αν δυσκολεύεστε να υπερνικήσετε τα αισθήματα ενοχής για παλιές αμαρτίες, αναρωτηθείτε: “Πιστεύω ότι ο Ιεχωβά είναι όντως ελεήμων και συμπονετικός και ότι είναι πρόθυμος να συγχωρήσει οποιονδήποτε μετανοημένο αμαρτωλό; Τότε γιατί να μην πιστέψω ότι έχει συγχωρήσει και εμένα;”

9. Τι συμβαίνει όταν ο Ιεχωβά συγχωρεί τις αμαρτίες μας; (Ψαλμός 32:5)

⁹ Να στοχάζεστε τα όσα ο Ιεχωβά ενέπνευσε τους Βιβλικούς συγγραφείς να πουν σχετικά με τη συγχώρησή του. Προσέξτε, για παράδειγμα, πώς περιέγραψε ο Βιβλικός συγγραφέας Δαβίδ τη συγχώρηση του Ιεχωβά. (Διαβάστε Ψαλμός 32:5) «Συγχώρησες τα σφάλματα και τις αμαρτίες μου», είπε ο Δαβίδ. Η εβραϊκή λέξη που αποδίδεται «συγχωρώ» μπορεί να σημαίνει «σηκώνω», «απομακρύνω» ή «μεταφέρω». Όταν ο Ιεχωβά συγχώρησε τον Δαβίδ, κατά μία έννοια σήκωσε τις αμαρτίες του και τις πήρε μακριά. Τότε ο Δαβίδ ανακουφίστηκε από το βαρύ φορτίο της ενοχής που κουβαλούσε. (Ψαλμ. 32:2-4) Μπορούμε και εμείς να νιώσουμε έτσι. Όταν μετανοούμε ειλικρινά για τις παραβάσεις μας, δεν χρειάζεται πια να κουβαλάμε το βάρος της ενοχής για αμαρτίες που ο Ιεχωβά έχει σηκώσει από τους ώμους μας και τις έχει πάρει μακριά.

10, 11. Τι σημαίνει το ότι ο Ιεχωβά είναι “πρόθυμος να συγχωρεί”; (Ψαλμός 86:5)

¹⁰ Διαβάστε Ψαλμός 86:5. Εδώ ο Δαβίδ λέει ότι ο Ιεχωβά είναι “πρόθυμος να συγχωρεί”. Σχολιάζοντας αυτή την έκφραση, ένα Βιβλικό σύγγραμμα λέει σχετικά με τον Ιεχωβά: «Είναι στη φύση του να συγχωρεί». Γιατί συμβαίνει αυτό; Το επόμενο μέρος του εδαφίου εξηγεί: «Είσαι γεμάτος όσια αγάπη προς όλους όσους σε επικαλούνται». Όπως μάθαμε στο προηγούμενο άρθρο, η όσια αγάπη ωθεί τον Ιεχωβά να προσκολλάται στους πιστούς του λάτρεις, και αυτή η προσκόλληση είναι βαθιά και διαρκής. Η όσια αγάπη του τον υποκινεί να “συγχωρεί ανεπιφύλακτα” όλους τους μετανοημένους αμαρτωλούς. (Ησ. 55:7, υποσ.) Αν δυσκολεύεστε να πιστέψετε ότι ο Θεός σάς έχει συγχωρήσει, αναρωτηθείτε: “Πιστεύω ότι ο Ιεχωβά συγχωρεί πρόθυμα όλους τους μετανοημένους που τον παρακαλούν για έλεος; Τότε γιατί να μην πιστέψω ότι συγχώρησε και εμένα όταν τον ικέτευσα για έλεος;”

¹¹ Είναι παρηγορητικό να γνωρίζουμε ότι ο Ιεχωβά κατανοεί πλήρως την αμαρτωλή μας φύση. (Ψαλμ. 139:1, 2) Αυτό φαίνεται καθαρά από έναν άλλον ψαλμό του Δαβίδ. Αυτός ο ψαλμός μπορεί επίσης να μας βοηθήσει να πιστέψουμε ότι ο Ιεχωβά μάς έχει συγχωρήσει.

ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΤΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΥΜΑΤΑΙ Ο ΙΕΧΩΒΑ

12, 13. Σύμφωνα με το εδάφιο Ψαλμός 103:14, τι θυμάται ο Ιεχωβά σχετικά με εμάς, και τι τον υποκινεί αυτό να κάνει;

¹² Διαβάστε Ψαλμός 103:14. Ο Δαβίδ λέει πως ο Ιεχωβά «θυμάται ότι είμαστε χώμα». Με αυτά τα λόγια, ο Δαβίδ εξηγεί έναν από τους λόγους για τους οποίους ο Ιεχωβά είναι πρόθυμος να συγχωρεί τους μετανοημένους λάτρεις του: Έχει πάντα υπόψη του την αμαρτωλή μας φύση. Για να το καταλάβουμε αυτό καλύτερα, ας εξετάσουμε πιο προσεκτικά τα λόγια του Δαβίδ.

¹³ Ο Δαβίδ λέει ότι ο Ιεχωβά «ξέρει καλά πώς είμαστε πλασμένοι». Έπλασε τον Αδάμ «από χώμα της γης» και ξέρει καλά ότι οι τέλειοι άνθρωποι έχουν φυσικούς περιορισμούς​—για παράδειγμα, έχουν ανάγκη να τρώνε, να κοιμούνται και να αναπνέουν. (Γέν. 2:7) Αλλά όταν ο Αδάμ και η Εύα αμάρτησαν, το γεγονός ότι οι άνθρωποι είναι χώμα απέκτησε επιπρόσθετη σημασία. Ως απόγονοί τους, κληρονομήσαμε μια αμαρτωλή φύση, εξαιτίας της οποίας έχουμε την τάση να κάνουμε εσφαλμένα πράγματα. Ο Ιεχωβά δεν είναι απλώς ενήμερος για την αμαρτωλή μας φύση. Ο Δαβίδ λέει ότι τη «θυμάται». Η εβραϊκή λέξη που χρησιμοποιείται εδώ μπορεί να σημαίνει ότι κάποιος αναλαμβάνει θετική δράση. Θα μπορούσαμε να συνοψίσουμε τη σημασία των λόγων του Δαβίδ ως εξής: Ο Ιεχωβά κατανοεί ότι κάποιες φορές θα σφάλλουμε. Όταν συμβαίνει αυτό, υποκινείται να ανταποκριθεί στην εγκάρδια μετάνοιά μας δείχνοντάς μας έλεος και συγχωρώντας μας.​—Ψαλμ. 78:38, 39.

14. (α) Πώς εξηγεί ο Δαβίδ πόσο πλήρης είναι η συγχώρηση του Ιεχωβά; (Ψαλμός 103:12) (β) Πώς δείχνει το παράδειγμα του Δαβίδ την πληρότητα της συγχώρησης του Ιεχωβά; (Βλέπε το πλαίσιο «Πώς ο Ιεχωβά Συγχωρεί και Ξεχνάει».)

¹⁴ Πόσο πλήρης είναι η συγχώρηση του Ιεχωβά; (Διαβάστε Ψαλμός 103:12) Ο Δαβίδ λέει πως, όταν ο Ιεχωβά συγχωρεί, βάζει τις αμαρτίες μας «όσο μακριά είναι η ανατολή από τη δύση». Κατά μία έννοια, η ανατολή βρίσκεται πάντοτε στη μεγαλύτερη δυνατή απόσταση από τη δύση. Τα δύο σημεία δεν μπορούν ποτέ να συναντηθούν. Τι μας λέει αυτό για τις αμαρτίες που συγχωρεί ο Ιεχωβά; Ένα σύγγραμμα το εξηγεί με το εξής παράδειγμα: «Αν η αμαρτία τοποθετηθεί τόσο μακριά, τότε μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι κάθε μυρωδιά, κάθε ίχνος, κάθε ανάμνησή της θα εξαφανιστεί εντελώς». Σκεφτείτε: Μια μυρωδιά μπορεί να ξυπνήσει κάποια ανάμνηση. Αλλά όταν ο Ιεχωβά συγχωρεί, είναι σαν να μην απομένει ούτε ίχνος μυρωδιάς που θα τον έκανε να θυμηθεί ξανά την αμαρτία και να μας την καταλογίσει.​—Ιεζ. 18:21, 22· Πράξ. 3:19.

15. Τι μπορούμε να κάνουμε αν έχουμε επίμονα αισθήματα ενοχής για παλιά σφάλματα;

¹⁵ Πώς μας βοηθούν τα λόγια του Δαβίδ στον 103ο Ψαλμό να πιστέψουμε ότι ο Ιεχωβά μάς έχει συγχωρήσει; Αν έχουμε επίμονα αισθήματα ενοχής για παλιές αμαρτίες, ας αναρωτηθούμε: “Μήπως ξεχνάω αυτό που θυμάται ο Ιεχωβά, δηλαδή μήπως ξεχνάω ότι εκείνος κατανοεί την αμαρτωλή μου φύση και είναι πρόθυμος να συγχωρήσει έναν μετανοημένο αμαρτωλό σαν εμένα; Επίσης, μήπως θυμάμαι αυτά που ο Ιεχωβά επιλέγει να ξεχάσει, δηλαδή μήπως θυμάμαι τις αμαρτίες που μου έχει συγχωρήσει και που δεν πρόκειται να μου καταλογίσει ποτέ ξανά;” Ο Ιεχωβά δεν εστιάζει στις παλιές μας αμαρτίες. Ούτε εμείς πρέπει να το κάνουμε αυτό. (Ψαλμ. 130:3) Αν πιστέψουμε ότι ο Ιεχωβά μάς έχει συγχωρήσει, θα μπορέσουμε να συγχωρήσουμε και εμείς τον εαυτό μας για τα παλιά μας σφάλματα και να πάμε παρακάτω.

16. Δείξτε με παράδειγμα πόσο επικίνδυνο είναι να συνεχίζουμε να νιώθουμε ενοχές για παλιές αμαρτίες. (Βλέπε επίσης εικόνα.)

¹⁶ Σκεφτείτε ένα παράδειγμα. Το να συνεχίζουμε να νιώθουμε ενοχές για παλιές αμαρτίες είναι σαν να προσπαθούμε να οδηγήσουμε κοιτάζοντας συνεχώς στον καθρέφτη. Είναι καλό να ρίχνουμε πού και πού ματιές στον καθρέφτη. Έτσι μπορούμε να αντιδράσουμε σε πιθανούς κινδύνους που βρίσκονται πίσω μας. Αλλά για να προχωρήσουμε με ασφάλεια, πρέπει να εστιάζουμε στον δρόμο μπροστά μας. Παρόμοια, ίσως είναι ωφέλιμο να κοιτάζουμε κάποιες φορές πίσω, στα παλιά μας σφάλματα. Μπορούμε να διδαχτούμε από αυτά και να ανανεώσουμε την απόφασή μας να μην τα επαναλάβουμε. Αλλά αν εστιάζουμε συνεχώς στα παλιά μας σφάλματα, τα αισθήματα ενοχής ίσως περιορίσουν τα όσα μπορούμε να κάνουμε τώρα στην υπηρεσία του Θεού. Γι’ αυτό, ας εστιάζουμε συνεχώς στον δρόμο μπροστά μας. Βρισκόμαστε στον δρόμο που οδηγεί στη ζωή στον υποσχεμένο νέο κόσμο του Θεού, όπου οι κακές αναμνήσεις «δεν θα έρχονται στη μνήμη».​—Ησ. 65:17· Παρ. 4:25.

ΝΑ ΠΕΙΘΕΤΕ ΣΥΝΕΧΩΣ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΣΑΣ

17. Γιατί χρειάζεται να πείθουμε συνεχώς την καρδιά μας για την αγάπη και τη συγχώρηση του Ιεχωβά;

¹⁷ Χρειάζεται να πείθουμε συνεχώς την καρδιά μας για την αγάπη και τη συγχώρηση του Ιεχωβά. (1 Ιωάν. 3:19, υποσ.) Γιατί; Επειδή ο Σατανάς δεν θα εγκαταλείψει τις προσπάθειές του να μας πείσει ότι είναι αδύνατον να μας αγαπήσει ή να μας συγχωρήσει ο Ιεχωβά. Είτε έτσι είτε αλλιώς, ο στόχος του είναι ο ίδιος: Να μας κάνει να πάψουμε να υπηρετούμε τον Ιεχωβά. Μπορούμε να αναμένουμε ότι ο Σατανάς θα εντείνει τις προσπάθειές του επειδή ξέρει ότι ο καιρός του είναι λίγος. (Αποκ. 12:12) Δεν πρέπει να τον αφήσουμε να νικήσει!

18. Πώς μπορείτε να πείσετε την καρδιά σας για την αγάπη και τη συγχώρηση του Ιεχωβά;

¹⁸ Για να ενισχύσετε την πεποίθησή σας στην αγάπη του Ιεχωβά, εφαρμόστε τις συμβουλές που αναφέρθηκαν στο προηγούμενο άρθρο. Για να πείσετε την καρδιά σας για τη συγχώρηση του Ιεχωβά, συλλογιστείτε πώς έχει περιγράψει ο Ιεχωβά τον εαυτό του. Στοχαστείτε τα όσα ενέπνευσε τους Βιβλικούς συγγραφείς να πουν για τη συγχώρησή του. Μην ξεχνάτε ότι εκείνος γνωρίζει καλά την αμαρτωλή σας φύση και είναι πρόθυμος να σας δείξει έλεος. Και να θυμάστε πως, όταν συγχωρεί, συγχωρεί πλήρως. Τότε, με την ίδια πεποίθηση που είχε και ο Δαβίδ για το έλεος του Ιεχωβά, θα μπορείτε να πείτε: «Σε ευχαριστώ, Ιεχωβά, που συγχώρησες “τα σφάλματα και τις αμαρτίες μου”!»​—Ψαλμ. 32:5.