Το 1919, η Βαβυλώνα η Μεγάλη έπαψε να κρατάει δέσμιο τον λαό του Θεού. Εκείνο το έτος, ήρθε στο προσκήνιο ένας «πιστός και φρόνιμος δούλος», ακριβώς τον κατάλληλο καιρό για να υποδεχτεί ειλικρινή άτομα στην “Οδό της Αγιότητας”, η οποία είχε μόλις ανοίξει. (Ματθ. 24:45-47· Ησ. 35:8) Εν μέρει χάρη στους πιστούς «εργάτες οδοποιίας» του παρελθόντος, εκείνοι που έμπαιναν σε αυτόν τον δρόμο θα μπορούσαν να αυξήσουν τη γνώση τους για τους σκοπούς του Ιεχωβά. (Παρ. 4:18) Θα μπορούσαν επίσης να εναρμονίσουν τη ζωή τους με τις απαιτήσεις του. Ο Ιεχωβά δεν ανέμενε από τον λαό του να κάνει μεμιάς όλες τις αναγκαίες αλλαγές. Απεναντίας, έχει εξαγνίσει τον λαό του με το πέρασμα του χρόνου. Πόσο ευτυχισμένοι θα είμαστε όλοι όταν θα μπορούμε να ευαρεστούμε τον Θεό μας με καθετί που κάνουμε! Κάθε δρόμος χρειάζεται τακτική συντήρηση. Από το 1919, τα έργα οδοποιίας στην “Οδό της Αγιότητας” έχουν συνεχιστεί ώστε να μπορέσουν ακόμα περισσότεροι άνθρωποι να φύγουν από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη. w23.05 22:15-16

Το Κυβερνών Σώμα έχει εκπαιδεύσει προσωπικά βοηθούς των διαφόρων επιτροπών του Κυβερνώντος Σώματος. Αυτοί οι βοηθοί σηκώνουν τώρα πιστά ένα βαρύ φορτίο ευθύνης. Είναι καλά προετοιμασμένοι για να συνεχίσουν το έργο της φροντίδας των προβάτων του Χριστού. Όταν οι τελευταίοι χρισμένοι παρθούν στον ουρανό προς το τέλος της μεγάλης θλίψης, η αγνή λατρεία θα συνεχιστεί κανονικότατα εδώ στη γη. Χάρη στην ηγεσία του Ιησού Χριστού, οι λάτρεις του Θεού δεν θα αποσυντονιστούν καθόλου. Είναι αλήθεια ότι, εκείνο το διάστημα, θα δεχτούμε επίθεση από τον Γωγ του Μαγώγ, έναν εχθρικό συνασπισμό εθνών. (Ιεζ. 38:18-20) Αλλά εκείνη η σύντομη επίθεση θα αποτύχει. Δεν θα κάνει τον λαό του Ιεχωβά να πάψει να τον λατρεύει. Εκείνος ασφαλώς θα τους σώσει! Ο απόστολος Ιωάννης είδε σε όραμα το «μεγάλο πλήθος» των άλλων προβάτων του Χριστού. Ειπώθηκε στον Ιωάννη ότι αυτό το «μεγάλο πλήθος» έρχεται «από τη μεγάλη θλίψη». (Αποκ. 7:9, 14) Ναι, ο Ιεχωβά θα τους κρατήσει ασφαλείς! w24.02 5:13-14

Τι μπορούμε να κάνουμε για να λαβαίνουμε άγιο πνεύμα; Μπορούμε να προσευχόμαστε για αυτό, να μελετάμε τον Λόγο του Θεού και να είμαστε συνταυτισμένοι με την οργάνωσή του, η οποία κατευθύνεται από το πνεύμα του. Ενεργώντας έτσι, θα μπορούμε να καλλιεργούμε “τον καρπό του πνεύματος”. (Γαλ. 5:22, 23) Ο Θεός χορηγεί το πνεύμα του μόνο σε εκείνους που διατηρούν καθαρό τρόπο σκέψης και καθαρή διαγωγή. Δεν θα συνεχίσει να μας δίνει το πνεύμα του αν καλλιεργούμε ακάθαρτες σκέψεις και τις κάνουμε πράξη. (1 Θεσ. 4:7, 8) Επίσης, προκειμένου να συνεχίσουμε να λαβαίνουμε άγιο πνεύμα, δεν πρέπει να “περιφρονούμε τις προφητείες”. (1 Θεσ. 5:20) Οι «προφητείες» εδώ αναφέρονται στα αγγέλματα που παράγει το πνεύμα του Θεού, μεταξύ αυτών και σε εκείνα που αφορούν την ημέρα του Ιεχωβά και το επείγον των καιρών μας. Δεν αναβάλλουμε εκείνη την ημέρα στο μυαλό μας, σκεφτόμενοι ότι ο Αρμαγεδδών δεν θα συμβεί στη διάρκεια της δικής μας ζωής. Αντίθετα, την έχουμε διαρκώς στον νου διατηρώντας ορθή διαγωγή και παραμένοντας πολυάσχολοι με «έργα θεοσεβούς αφοσίωσης».​—2 Πέτρ. 3:11, 12. w23.06 26:13-14