Μπορούμε να δείχνουμε αγάπη στους αδελφούς και στις αδελφές μας με το να τους καλοδεχόμαστε στον κύκλο των φίλων μας. (2 Κορ. 6:11-13) Πολλοί από εμάς ανήκουμε σε εκκλησίες οι οποίες αποτελούνται από αδελφούς και αδελφές με διαφορετικό υπόβαθρο και ποικίλες προσωπικότητες. Μπορούμε να ενισχύουμε την αγάπη μας για όλους τους εστιάζοντας στις καλές τους ιδιότητες. Όταν μαθαίνουμε να βλέπουμε τους άλλους όπως τους βλέπει ο Ιεχωβά, αποδεικνύουμε ότι τους αγαπάμε. Η αγάπη θα έχει ζωτική σημασία στη διάρκεια της μεγάλης θλίψης. Όταν ξεκινήσει εκείνη η θλίψη, πού θα βρούμε προστασία; Σκεφτείτε τι είπε ο Ιεχωβά στον λαό του να κάνει όταν θα δεχόταν επίθεση η αρχαία Βαβυλώνα: «Πήγαινε, λαέ μου, μπες στα εσωτερικά σου δωμάτια και κλείσε τις πόρτες σου πίσω σου. Κρύψου για μια στιγμή μόνο, μέχρι να παρέλθει η οργή». (Ησ. 26:20) Φαίνεται ότι εκείνα τα λόγια ισχύουν και για εμάς που θα αντιμετωπίσουμε τη μεγάλη θλίψη. w23.07 29:14-16

Να έχετε τη φήμη ότι είστε λογικοί. Αναρωτηθείτε: “Με βλέπουν οι άλλοι ως λογικό, υποχωρητικό και ανεκτικό; Ή μήπως με θεωρούν άκαμπτο, σκληρό ή ισχυρογνώμονα; Ακούω τους άλλους και δέχομαι αυτό που θέλουν εκείνοι όταν κάτι τέτοιο είναι κατάλληλο;” Ο βαθμός στον οποίο δείχνουμε λογικότητα φανερώνει κατά πόσον μιμούμαστε τον Ιεχωβά και τον Ιησού. Η λογικότητα περιλαμβάνει το να είμαστε ευέλικτοι όταν οι περιστάσεις μας αλλάζουν. Αυτές οι αλλαγές μπορεί να μας δημιουργήσουν απροσδόκητες δυσκολίες. Ίσως αντιμετωπίσουμε ένα έκτακτο πρόβλημα υγείας. Ή κάποιες ξαφνικές αλλαγές στην οικονομία ή στην πολιτική κατάσταση εκεί όπου ζούμε μπορεί να φέρουν τα πάνω κάτω στη ζωή μας. (Εκκλ. 9:11) Ακόμα και μια αλλαγή θεοκρατικού διορισμού μπορεί να αποτελέσει δοκιμασία. Μπορούμε να προσαρμοστούμε επιτυχώς στις νέες περιστάσεις αν κάνουμε τα εξής τέσσερα βήματα: (1) να αποδεχτούμε την πραγματικότητα, (2) να αποβλέπουμε στο μέλλον, (3) να εστιάζουμε στα θετικά και (4) να κάνουμε πράγματα για τους άλλους. w23.07 32:7-8

Ο προφήτης Δανιήλ ήταν νεαρός όταν οι Βαβυλώνιοι τον έσυραν μακριά από την πατρίδα του ως αιχμάλωτο πολέμου. Αλλά ο Δανιήλ προφανώς εντυπωσίασε τους Βαβυλωνίους. Αυτοί είδαν «ό,τι [ήταν] ορατό στα μάτια»​—ότι ο Δανιήλ ήταν ένας νέος «χωρίς κανένα ελάττωμα, με καλή εμφάνιση» και ότι προερχόταν από σημαντική οικογένεια. (1 Σαμ. 16:7) Για αυτούς τους λόγους, τον εκπαίδευσαν ώστε να γίνει επίλεκτο μέλος της κοινωνίας τους. (Δαν. 1:3, 4, 6) Ο Ιεχωβά αγαπούσε τον Δανιήλ επειδή έβλεπε τι είδους άτομο επέλεξε να είναι αυτός ο νεαρός. Μάλιστα, ίσως ήταν ακόμα στα τέλη της εφηβείας του ή λίγο μετά τα 20 όταν ο Ιεχωβά τον μνημόνευσε ευνοϊκά μαζί με τον Νώε και τον Ιώβ, οι οποίοι είχαν αποκτήσει καλή υπόληψη ενώπιον του Θεού υπηρετώντας τον επί πολλές δεκαετίες. (Γέν. 5:32· 6:9, 10· Ιώβ 42:16, 17· Ιεζ. 14:14) Ο Ιεχωβά εξακολούθησε να αγαπάει τον Δανιήλ σε όλη τη διάρκεια της μακρόχρονης και αξιόλογης ζωής του.​—Δαν. 10:11, 19. w23.08 33:1-2