Δεν μπορούμε να υπακούμε στην εντολή του Ιησού σχετικά με την αγάπη αν δείχνουμε αγάπη σε μερικούς στην εκκλησία αλλά όχι σε κάποιους άλλους. Ομολογουμένως, ίσως νιώθουμε πιο κοντά σε κάποιους από ό,τι σε άλλους, όπως και ο Ιησούς. (Ιωάν. 13:23· 20:2) Αλλά ο απόστολος Πέτρος μάς υπενθυμίζει ότι πρέπει να αγωνιζόμαστε να έχουμε «αδελφική στοργή» για όλους τους αδελφούς και τις αδελφές μας, να είμαστε δεμένοι σαν μια οικογένεια. (1 Πέτρ. 2:17) Ο Πέτρος μάς πρότρεψε να “αγαπήσουμε ο ένας τον άλλον έντονα, από καρδιάς”. (1 Πέτρ. 1:22) Σε αυτά τα συμφραζόμενα, το να αγαπάμε «έντονα» περιλαμβάνει το να εκτείνουμε τα όρια της φυσικής τάσης που έχουμε να αγαπάμε. Για παράδειγμα, τι γίνεται αν ένας αδελφός μάς προσβάλει ή μας πληγώσει με κάποιον τρόπο; Η ενστικτώδης αντίδρασή μας ίσως είναι να ανταποδώσουμε τα ίσα αντί να δείξουμε αγάπη. Εντούτοις, ο Πέτρος έμαθε από τον Ιησού ότι αυτό δεν ευαρεστεί τον Θεό. (Ιωάν. 18:10, 11) Ο Πέτρος έγραψε: «Μην ανταποδίδετε κακό αντί κακού ή προσβολή αντί προσβολής. Αντίθετα, να ανταποδίδετε με ευλογία». (1 Πέτρ. 3:9) Να επιτρέπετε στην έντονη αγάπη να σας ωθεί να δείχνετε καλοσύνη και περίσκεψη. w23.09 41:9-11

Είναι εκπληκτικό το πόσο γρήγορα μεγαλώνει ένα παιδί. Μας φαίνεται ότι η ανάπτυξη λαβαίνει χώρα αυτόματα. Ωστόσο, η ανάπτυξη προς τη Χριστιανική ωριμότητα δεν είναι σε καμιά περίπτωση αυτόματη. (1 Κορ. 13:11· Εβρ. 6:1) Για να πετύχουμε αυτόν τον στόχο, χρειαζόμαστε μια βαθιά προσωπική σχέση με τον Ιεχωβά. Χρειαζόμαστε επίσης το άγιο πνεύμα του καθώς καλλιεργούμε θεοσεβείς ιδιότητες, αποκτούμε πρακτικές δεξιότητες και προετοιμαζόμαστε για μελλοντικές ευθύνες. (Παρ. 1:5) Ο Ιεχωβά δημιούργησε τους ανθρώπους ως άντρες και γυναίκες. (Γέν. 1:27) Πέρα από τις προφανείς σωματικές τους διαφορές, οι άντρες και οι γυναίκες διαφέρουν και από άλλες απόψεις. Για παράδειγμα, ο Ιεχωβά δημιούργησε τους άντρες και τις γυναίκες έτσι ώστε να αναλαμβάνουν συγκεκριμένες ευθύνες, οπότε χρειάζονται ιδιότητες και δεξιότητες οι οποίες θα τους βοηθούν να ανταποκρίνονται στους αντίστοιχους ρόλους τους.​—Γέν. 2:18. w23.12 52:1-2

Ήθελε ο Ιησούς να χρησιμοποιούν άλλοι το προσωπικό όνομα του Πατέρα του; Σαφώς. Μερικοί ευσεβοφανείς θρησκευτικοί ηγέτες των ημερών του ίσως θεωρούσαν ότι το όνομα του Θεού ήταν τόσο ιερό ώστε έπρεπε να αποφεύγουν να το προφέρουν για να μην το βεβηλώσουν. Αλλά ο Ιησούς ποτέ δεν επέτρεψε σε τέτοιες αντιγραφικές παραδόσεις να τον εμποδίσουν να τιμάει το όνομα του Πατέρα του. Σκεφτείτε την περίπτωση κατά την οποία θεράπευσε έναν δαιμονισμένο στην περιοχή των Γερασηνών. Οι άνθρωποι φοβήθηκαν και ικέτευαν τον Ιησού να φύγει, οπότε εκείνος δεν έμεινε σε αυτή την περιοχή. (Μάρκ. 5:16, 17) Ο Ιησούς όμως ήθελε να γίνει γνωστό το όνομα του Ιεχωβά εκεί. Γι’ αυτό, έδωσε στον άντρα που είχε θεραπεύσει την οδηγία να πει στους ανθρώπους, όχι τι έκανε ο Ιησούς, αλλά τι έκανε ο Ιεχωβά. (Μάρκ. 5:19) Το ίδιο θέλει και σήμερα​—να κάνουμε το όνομα του Πατέρα του γνωστό σε όλο τον κόσμο! (Ματθ. 24:14· 28:20) Όταν κάνουμε το μέρος μας, ευαρεστούμε τον Βασιλιά μας, τον Ιησού. w24.02 6:10