Τετάρτη 24 Σεπτεμβρίου
Στον βαθμό στον οποίο έχουμε κάνει πρόοδο, ας συνεχίσουμε να περπατάμε εύτακτα στην ίδια πορεία.—Φιλιπ. 3:16.
Κατά καιρούς, θα ακούτε εμπειρίες αδελφών που επιδίωξαν να διευρύνουν την ιερή τους υπηρεσία. Πιθανώς παρακολούθησαν τη Σχολή για Ευαγγελιστές της Βασιλείας ή μετακόμισαν εκεί όπου η ανάγκη είναι μεγαλύτερη. Αν μπορείτε να θέσετε και εσείς έναν τέτοιον στόχο, μη διστάσετε να το κάνετε. Οι υπηρέτες του Ιεχωβά είναι πρόθυμοι να διευρύνουν τη διακονία τους. (Πράξ. 16:9) Τι γίνεται όμως αν αυτή τη στιγμή δεν μπορείτε να το κάνετε αυτό; Μη θεωρείτε ότι είστε κατώτεροι από όσους μπορούν. Ο Χριστιανικός αγώνας είναι αγώνας υπομονής. (Ματθ. 10:22) Μην υποτιμάτε την αξία τού να υπηρετείτε τον Ιεχωβά σύμφωνα με τις δικές σας ικανότητες και περιστάσεις. Αυτός είναι ένας σημαντικός τρόπος με τον οποίο μπορείτε να ακολουθείτε συνεχώς τον Ιησού μετά το βάφτισμα.—Ψαλμ. 26:1. w24.03 10:11
Πέμπτη 25 Σεπτεμβρίου
Εκείνος συγχώρησε με καλοσύνη όλα μας τα παραπτώματα.—Κολ. 2:13.
Ο ουράνιος Πατέρας μας υπόσχεται να μας συγχωρεί αν μετανοούμε. (Ψαλμ. 86:5) Επομένως, αν λυπόμαστε αληθινά για τις αμαρτίες που έχουμε διαπράξει, μπορούμε να πιστέψουμε αυτό που λέει ο Ιεχωβά—μας έχει συγχωρήσει. Να θυμάστε ότι ο Ιεχωβά δεν είναι υπερβολικά απαιτητικός ούτε άκαμπτος. Ποτέ δεν αναμένει από εμάς περισσότερα από όσα μπορούμε λογικά να κάνουμε. Εκτιμάει οτιδήποτε κάνουμε για εκείνον αν κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε. Επίσης, να συλλογίζεστε Βιβλικά παραδείγματα ατόμων που υπηρετούσαν τον Ιεχωβά ολόψυχα. Σκεφτείτε τον απόστολο Παύλο. Εργάστηκε σκληρά με ζήλο επί χρόνια, διανύοντας χιλιάδες χιλιόμετρα και ιδρύοντας πολλές εκκλησίες. Όταν όμως οι περιστάσεις περιόρισαν τη συμμετοχή του στο έργο κηρύγματος, μήπως έχασε την επιδοκιμασία του Θεού; Όχι. Συνέχισε να κάνει ό,τι μπορούσε και ο Ιεχωβά τον ευλογούσε. (Πράξ. 28:30, 31) Παρόμοια, το τι μπορούμε να δώσουμε στον Ιεχωβά ίσως ποικίλλει κατά καιρούς. Αλλά αυτό που έχει σημασία για εκείνον είναι γιατί το κάνουμε αυτό. w24.03 13:7, 9
Παρασκευή 26 Σεπτεμβρίου
Νωρίς το πρωί, [ο Ιησούς] πήγε σε έναν ερημικό τόπο όπου άρχισε να προσεύχεται.—Μάρκ. 1:35.
Με τις δικές του προσευχές στον Ιεχωβά, ο Ιησούς έθεσε το παράδειγμα για τους μαθητές του. Σε όλη τη διάρκεια της διακονίας του, προσευχόταν συχνά. Χρειαζόταν να ξεχωρίζει χρόνο για προσευχή, επειδή συχνά ήταν πολυάσχολος και είχε πολύ κόσμο γύρω του. (Μάρκ. 6:31, 45, 46) Σηκωνόταν νωρίς το πρωί ώστε να έχει χρόνο για να μείνει μόνος του και να προσευχηθεί. Τουλάχιστον σε μία περίπτωση, προσευχόταν όλη τη νύχτα προτού πάρει μια σημαντική απόφαση. (Λουκ. 6:12, 13) Επίσης, ο Ιησούς προσευχήθηκε επανειλημμένα τη νύχτα προτού πεθάνει, καθώς επρόκειτο να ολοκληρώσει την πιο δύσκολη πτυχή του επίγειου διορισμού του. (Ματθ. 26:39, 42, 44) Το παράδειγμα του Ιησού μάς διδάσκει ότι, όσο πολυάσχολοι και αν είμαστε, χρειάζεται να ξεχωρίζουμε χρόνο για να προσευχόμαστε. Όπως ο Ιησούς, έτσι και εμείς ίσως χρειάζεται να προγραμματίζουμε συγκεκριμένο χρόνο για αυτό—να σηκωνόμαστε νωρίτερα το πρωί ή να πέφτουμε για ύπνο λίγο αργότερα το βράδυ. Όταν ενεργούμε έτσι, δείχνουμε στον Ιεχωβά ότι εκτιμούμε αυτό το ξεχωριστό δώρο. w23.05 20:4-5