Ang Kahulugan sang Pangamuyo

“Sa Hebreo, ang pangunang tinaga para sa pangamuyo nagahalin sa gamot, ‘sa paghukom,’ kag ang kinaandan nga reflexive form . . . nagakahulugan sing literal, ‘sa paghukom sang imo kaugalingon.’ ” Amo sina ang ginasiling sang The Autho­rised Daily Prayer Book. Nagakahulugan man ini nga ang isa sa mga katuyuan sang pangamuyo amo nga dapat ini magbulig sa isa ka tawo nga makita kon bala nalab-ot niya ang matarong nga mga talaksan kag mga pagsulundan sang Dios.

Bangod sining rason, sa bug-os nga Biblia, ginasugiran kita nga kon ang isa wala nagahimo sang kabubut-on sang Dios, ang iya mga pangamuyo indi pagapamatian sing kalahamut-an. “Si Jehova malayo sa malauton, apang nagapamati sia sang pangamuyo sang matarong.”​—⁠Hulubaton 15:​29; 1 Juan 5:⁠14.

Ang pag-usisa sang kaugalingon sa atubangan ni Jehova nga Dios nagahimo gid sa isa nga nagapangamuyo nga mapainubuson kag mahinulsulon. Nagahatag ini sing labi pa nga puwersa sa parabola ni Jesus nahanungod sa matinaastaason nga Fariseo kag sa mahinulsulon nga manugsukot sing buhis nga nagkari sa templo sa pagpangamuyo.​—⁠Lucas 18:​9-14.

Busa, nagapangamuyo man kita kay Jehova sa pagpasalamat, pagdayaw, ukon pagpangabay sa iya, ang pangamuyo pirme isa ka okasyon sa pag-usisa sang kaugalingon. Sa sining paagi, ang pangamuyo nagasuod sing labi sa aton kay Jehova kag nagapabakud sang aton kaangtanan sa iya.