Ang Pagtamod sang Dios sa mga Patay

MASUBO gid kon mapatay ang isa ka pinalangga. Wala gid sing tupong ang kakulang, kamingaw, kag kahidlaw nga mabatyagan. Bangod sang pagpangasubo makabatyag sing pagkawalay mahimo ang isa ka tawo, kay bisan pa may manggad sia, gahom, ukon impluwensia, wala sing bisan sin-o sa duta karon ang makabuhi sa isa ka tawo nga napatay.

Apang, tuhay ang pagtamod sang aton Manunuga. Bangod sia ang nagtuga sa una nga tawo gikan sa yab-ok sang duta, mahimo man niya matuga liwat ang isa ka tawo nga napatay. Bangod sini, mahimo tamdon sang Dios ang mga patay subong nga daw buhi sila. Tuhoy sa matutom nga mga alagad sang una nga napatay, si Jesus nagsiling: “Sila tanan buhi sa iya,” nga buot silingon, buhi sila sa pagtamod sang Dios.—⁠Lucas 20:38.

Sang yari si Jesus sa duta, ginhatagan sia sing gahom sa pagbanhaw sa mga patay. (Juan 5:21) Gani, amo man sa iya Amay ang iya pagtamod sa matutom nga mga napatay. Halimbawa, sang mapatay ang iya abyan nga si Lazaro, si Jesus nagsiling sa iya mga disipulo: ‘Magalakbay ako agod pukawon sia sa katulugon.’ (Juan 11:11) Sa pagtamod sang tawo, patay na si Lazaro, apang para kay Jehova kag kay Jesus, nagakatulog lamang sia.

Sa idalom sang paggahom ni Jesus sa Ginharian, may “pagkabanhaw sang mga matarong kag mga di-matarong.” (Binuhatan 24:15) Sa ulihi, agumon sang mga ginbanhaw ang edukasyon gikan sa Dios kag makalaum sila sa kabuhi nga walay katapusan sa duta.​—⁠Juan 5:​28, 29.

Huo, ang kamatayon sang isa ka pinalangga makatuga sing tuman nga kalisod kag kasubo, ayhan sa sulod sang mga tinuig. Apang, ang ihibalo kon paano ginatamod sang Dios ang mga minatay makahatag sa aton sing daku nga lugpay kag makapuno sa aton sing paglaum.—2 Corinto 1:​3, 4.