Pag-alagad sa Labing Daku nga Manugdibuho sa Tanan

SUBONG isa ka lin-ay nga nagaedad sing siete anyos, ginpamangkot ko ang akon kaugalingon: ‘Ngaa dapat pa ako mapatay? Posible bala nga malikawan ang kamatayon?’ May nagsugid sa akon nga ginakuha sang Dios ang maayo nga mga tawo bangod luyag niya makaupod sila sa langit. Madumduman ko pa nga ang isa sa akon mga masigkabumulutho nagtuaw: “Mas maayo pa nga mangin malain ka nga tawo kay ang maayo una nagakapatay!”

Maluyagon ako magdrowing, gani nagtuon ako sing taliambong. Sa eskwelahan, wala ako sing kahigayunan sa pagbinagbinag sang relihioso nga mga butang, ukon sing tion sa pagpakita sing interes sa sini. Sa kamatuoran, ginasugiran ko anay ang akon mga abyan nga agod mangin relihioso ka, kinahanglan mo ang manubo nga nibel sang kinaalam. Sang matapos ko ang akon pagtuon sa taliambong, ginhatagan ako sing trabaho subong manunudlo sing taliambong sa ­hayskol.

Naluyagan ko gid ang akon trabaho kag interesado man ako sa literatura sang Italya kag sang iban pa nga hambal, sa cham­ber kag sym­phon­ic nga musika, kag sa opera. Ang lamang nga relihioso nga butang nga natun-an ko sadto nga tion amo ang ico­nog­ra­phy sang mga pintor sang nanuhaytuhay nga dag-on. Nian natun-an ko kon ano ang kaangay sang mangin sentro ka sang igtalupangod, kon ano ang balatyagon mo kon ipasundayag ang imo mga binuhatan, kon ano ang mangin kahulugan nga padunggan ka, dayawon, kag kilalahon subong isa ka manugdibuho.

Sadto nga tion, ang kalibutan sang taliambong may daku gid nga kahulugan sa akon, kay didto ko nasapwan ang rason sang mas daku nga bahin sang akon pagkabuhi. Apang yara gihapon sa akon hunahuna ang ginpamangkot ko sang siete anyos ako. Nagpadayon ako sa pagpangita sang butang nga mas madalom, butang nga indi ko pa mapaathag sadto. Palabasa ako kag nangayo ako sing paathag sa mga pilosopo. Bisan ano man ang matabo, luyag ko nga masabat sing pat-od ang akon mga duhaduha.

Magamo gihapon ang akon pamensaron nahanungod sini sang mamana ako. Sang matawo ang akon anak nga babayi, ang akon pagpangita sa kamatuoran nagbaskog sing kapin pa. Gintinguhaan ko ang pagpangita sa sini paagi sa pagdrowing, pagsulat sing binalaybay, pagpamati sa musika, pagbasa sing mga libro. Sa kada tion nga magkadto ako sa konsierto kag mabatian ko ang nagabukas nga lanton, ang akon panghunahuna nagakadto dayon sa Dios, sa Supremo nga Persona nga indi ko kilala, kag ginapasalamatan ko sia. Sa sina nga tinion, masami ko ginadayaw ang Dios bangod sa matahom nga mga butang nga ginadayaw ko​—⁠ang akon nagakatulog nga bata, ang mga kolor sang palibot. “Daw ano ka makahuluya,” pirme ko anay ginatuaw, “nga ang taliambong, nga makagamit sing madamo gid nga matahom nga butang subong tema, masami ginagamit sa paglaragway sa kamatayon sa baylo sang kabuhi!” Ang pila sang matahom gid nga mga binalaybay kag mga palaguwaon sa teatro amo ang mga lanton para sa makapasubo nga mga hitabo ukon mga trahedya; ang iban sang matahom gid nga mga obra maestra sang paint­ing nagabayaw sang kamatayon sa baylo sang kabuhi kag sang katahom sini. Ngaa?

Nasubuan gid ako sa sining magkatuhay nga mga sentimiento, kag amat-amat nga nadula ang akon interes sa sini. Sa amo sadto nga punto nga ang mga Saksi ni Jehova nagkari sa akon puwertahan. Samtang nagapamati ako sa ila, daw subong bala nga nagapakighambal sila sa akon sa bag-o nga hambal. Ang saad sang Dios nga himuon ang duta nga isa ka paraiso daw subong sang malulot nga lanton sa akon mga dulunggan. Ginsugdan ko ang pagbasa sang Biblia. Didto sang ulihi nakita ko ang mga sabat sa mga pamangkot nga wala ko gin-untatan sa pagpamangkot sugod sang siete anyos ako. Indi luyag sang Dios nga mapatay ang tawo kundi katuyuan niya nga pakamaayuhon ang iya matutom nga mga alagad paagi sa paghatag sa ila sing kabuhi nga wala sing katapusan sa duta!

Mil nuebe sientos sitentay tres sadto. Sang masunod nga tuig nagdedikar ako kay Jehova kag ginbawtismuhan. Indi mahapos nga islan ang akon padasudaso kag sentimental nga kinaiya sing espiritu sang matuod nga utudnon nga gugma, ang akon pagkamaiyaiyahon sing pagkadimakagod, kag ang personal nga kasulhay sing espiritu sa pagsakripisyo! Dapat ko isikway ang akon kaugalingon. Daku gid ang nabulig sa akon sang mga Saksi ni Jehova, subong man sang mga miting nga ginahiwat sa Kingdom Hall.

Ginpatin-aw sang Daku nga Manugdibuho ang akon mga duhaduha kag ang mga butang nga nagapalibog sang akon ulo. Nagapasalamat gid ako sa iya sing daku! Amo kon ngaa, sugod sang Septiembre 1984, nagregular payunir ako, nga nagahinguyang sing 90 ka oras kada bulan sa pagbantala sing maayong balita sang Ginharian sang Dios.

Ang pag-alagad sa Daku nga Manugdibuho kag Manunuga, si Jehova, upod sa akon pamilya makaalayaw gid. Malangkagon nga ginahulat namon ang tion nga ipinta niya ang labing maathag nga laragway; kon sa ulihi dulaon na niya ang daan, malaut nga sistema nga nagahigko kag nagalikop sa sini nga duta. Wala na sing kamatayon, kag sa amo nga tion ang taliambong ihugod sing bug-os sa kabuhi lamang. Nian, ang katahom lamang ang ilaragway, kay paagi sa matarong nga bag-ong sistema sang Dios, ang pag-antos kag kasakit pagadulaon sing dayon.​—⁠Gin-amot.