Mapinatawaron Ka Bala?

SI Bill kag ang iya 16-anyos nga anak nga dalagita, nga si Lisa, mabudlay maghangpanay. Ang magagmay nga mga di-paghangpanay sa tunga nila masunson nga nagadangat sa singgitanay. Sang ulihi, naglala ini tubtob sa punto nga si Lisa gintabog sa balay.⁠a

Pagligad sang tion, nahantop ni Lisa nga sia ang may sala kag nangayo sia sing patawad sa iya amay. Apang sa baylo nga kalimtan ang nagligad nga mga kasaypanan ni Lisa, ginsikway sang iya akig nga amay ang iya mga panikasog sa pagpakighidait. Hunahunaa lamang! Indi sia handa sa pagpakita sing kaluoy sa iya kaugalingon nga anak!

Sang nagligad nga mga siglo isa ka tawo nga walay kasawayan ang gintagudilian nga patyon bangod sa krimen nga wala niya nahimo. Ang mga saksi nagpanaksi sing butig, kag ang politikal nga mga opisyal hungod nga nagdumili sa pagpatuman sang katarungan. Yadtong inosente nga tawo amo si Jesucristo. Wala madugay antes sia napatay, mapinangamuyuon sia nga nangabay sa Dios: “Amay, patawara sila, kay wala sila makahibalo sang ila ginahimo.”​—⁠Lucas 23:⁠34.

Si Jesus nagpatawad sing hilway, gikan sa iya tagipusuon, kag ang iya mga sumulunod ginlaygayan nga ilugon sia sa sini nga bahin. (Efeso 4:32) Apang, kaangay ni Bill, madamo ang walay kaluoy nga di-handa sa pagpatawad. Kamusta ka sa sini nga bahin? Handa ka bala sa pagpatawad sa iban kon makasala sila sa imo? Kag kamusta ang grabe nga mga sala? Dapat man bala ini patawaron?

Ang Pagpatawad Isa ka Hangkat

Ang pagpatawad indi pirme mahapos. Kag sa sining makahalanguyos nga mga tion, ang tawhanon nga mga kaangtanan nangin labi pa kabudlay. Ang pagkabuhi sang pamilya sa partikular masunson nga napun-an sing mga kahuol kag mga pag-ipit. Madugay na nga ginsiling sang Cristianong si apostol Pablo nga ina nga mga kahimtangan magaluntad sa “katapusan nga mga adlaw.” Sia nagsiling: “Ang mga tawo magamahigugmaon sang kaugalingon, mahigugmaon sang kuwarta, bugalon, palabilabihon, . . . wala sing gugma sa kaayuhan, maluib, dasudaso, nagahabok sa pagpadayaw.”​—⁠2 Timoteo 3:​1-4.

Sing dimalikawan, nian, kita tanan nagaatubang sing nagguwa nga mga pag-ipit nga nagatilaw sang aton ikasarang nga patawaron ang iban. Dugang pa, nagapakigsumpong man kita sa nasulod nga mga pag-ipit. Si Pablo nanalambiton: “Ang maayo nga luyag ko wala ko ginahimo, apang ang malaut nga indi ko luyag amo ang ginahimo ko. Karon, kon ang indi ko luyag ginahimo ko, indi na ako ang nagahimo sini, kundi ang sala nga nagapuyo sa akon.” (Roma 7:​19, 20) Subong resulta, madamo sa aton ang indi mapinatawaron nga kuntani indi amo sini ang luyag naton. Ti, ang napanubli nga pagkadihimpit kag sala may makusog nga impluwensia sa aton tanan, kon kaisa nagadula sang aton pagkaluoy sa mga isigkatawo.

Sang ginlaygayan nga patawaron ang iban sa magagmay nga kasaypanan, ang isa ka babayi nagsabat: “Wala sing isa ang takus sa panikasog nga kinahanglanon agod magpatawad.” Sing hapaw ina nga komento daw walay kapagsik, walay kaluoy, mauligyaton pa gani. Apang, sa pag-usisa sing madalom pa, makita naton nga ginapakita sini ang kapaslawan nga ginabatyag sang madamo nga tawo kon nagaatubang sa kalibutan nga ginatamod nila subong makagod, dimainulikdon, kag mapintas. Ang isa ka tawo nagsiling: “Ginahingalitan ka sang mga tawo kon patawaron mo sila. Kaangay ini sang pagtapak sa imo.”

Indi katingalahan, nian, nga ang pagpalambo sing mapinatawaron nga panimuot mabudlay sa sining katapusan nga mga adlaw. Walay sapayan, ang Biblia nagalaygay sa aton nga magpatawad sing malulo. (Ipaanggid ang 2 Corinto 2:⁠7.) Ngaa dapat kita mangin mapinatawaron?

[Footnote]