Mga Pamangkot Gikan sa mga Bumalasa
“Ang Lalantawan” sang Agosto 15, 1996, nagsiling: “Sa katapusan nga bahin sang kapipit-an, ang ‘unod’ nga nagpalagyo pakadto sa kiliran ni Jehova pagaluwason.” Nagapahangop bala ina nga pagkatapos sang nahauna nga bahin sang dakung kapipit-an, madamong bag-uhan ang magadampig sa Dios?
Indi amo sina ang punto.
Ang pinamulong ni Jesus nga masapwan sa Mateo 24:22 matuman gid sa palaabuton paagi sa paglampuwas sa nahaunang bahin sang nagapakari nga dakung kapipit-an, ang pagsalakay sa relihion. Ang artikulo nagsiling: “Dumduma nga ang ‘unod’ sang hinaplas nga nagkalabilin kag sang ‘dakung kadam-an,’ naluwas na kon ang Babilonia nga Daku pagalaglagon sing madasig kag sing bug-os sa nahaunang bahin sang kapipit-an.”
Ining mga matutom wala sa katalagman kon si Jesus kag ang iya langitnon nga hangaway magapanghikot sa katapusan nga bahin sang kapipit-an. Apang sin-o ang makalampuwas sa sinang bahin sang kapipit-an? Ginapakita sang Bugna 7:9, 14 nga ang isa ka dakung kadam-an nga may dutan-on nga paglaum makalampuwas. Kamusta ang hinaplas-sing-espiritu nga mga Cristiano? Ang “Mga Pamangkot Gikan sa mga Bumalasa” sang Agosto 15, 1990, nagahinun-anon kon ngaa indi kita mahimo nga mangin dogmatiko tuhoy sa kon san-o ang nagkalabilin sang mga hinaplas pagadalhon sa langit. Gani ang ulihi nga artikulo (Agosto 15, 1996) nagabilin sini nga indi pat-od, nagakomento sing pangkabilugan: “Subong man sa katapusan nga bahin sang kapipit-an, ang ‘unod’ nga nagpalagyo pakadto sa kiliran ni Jehova pagaluwason.”
Nahanungod sa kon bala may mga bag-uhan nga mahimo makatuon sing kamatuoran kag magadampig sa Dios pagkatapos magasugod ang dakung kapipit-an, talupangda ang mga pinamulong ni Jesus nga narekord sa Mateo 24:29-31. Pagkatapos makasugod ang kapipit-an, ang tanda sang Anak sang tawo magalutaw. Si Jesus nagsiling nga sakiton sang tanan nga tribo sa duta ang ila kaugalingon kag magapanalabiton. Wala sia sing ginsiling nahanungod sa mga tawo nga nakamarasmas sa ila kahimtangan, naghinulsol, nagdampig sa Dios, kag nangin matuod nga mga disipulo.
Sa kaanggid, sa parabola nahanungod sa mga karnero kag sa mga kanding, ang Anak sang tawo magalutaw kag magapainpain sing mahinukmanon sang mga tawo pasad sa ginhimo nila ukon wala ginhimo sang nagligad. Wala sing ginsiling si Jesus nahanungod sa mga tawo nga madugay na nagpakita sing katulad-kanding nga mga panimuot nga nagliso sing hinali kag mangin mga karnero. Nagakari sia sa paghukom pasad sa kon ano na ang napamatud-an sang tawo.—Mateo 25:31-46.
Apang, sa sining halimbawa, wala sing rason nga mangin dogmatiko kita sa sining punto. Nakahibalo ang katawhan sang Dios, lunsay ang mga hinaplas kag dakung kadam-an, sang dapat nga himuon nila karon—ang magbantala kag maghimo sing mga disipulo. (Mateo 28:19, 20; Marcos 13:10) Karon na ang tion para tumanon naton ang laygay: “Nagapangabudlay kaupod niya, nagapakiluoy man kami nga dili ninyo pagbatunon ang di-bagay nga kaluoy sang Dios kag wasihon ang katuyuan sini. Kay nagasiling sia: ‘Sa tion nga nahamut-an ginpamatian ko ikaw, kag sa adlaw sang kaluwasan gintabangan ko ikaw.’ Yari karon! Karon amo ang tion nga labi pa nga nahamut-an. Yari karon! Karon amo ang adlaw sang kaluwasan.”—2 Corinto 6:1, 2.