Footnote

a Sang ikatlo nga siglo C.⁠E., si Tertullian nagpangangkon nga ang mga babayi “nga nagahaplas sang ila panit sing inughalaplas, nagakolor sang ila guya sing koloreti, nagapatahom sang ila mga mata paagi sa [itom] nga antimony, nagapakasala batok sa Iya.” Ginmulay man niya ang mga naglugom sang ila buhok. Gin-aplikar sing sayop ang mga pulong ni Jesus sa Mateo 5:​36, si Tertullian nagsumbong: “Ginapamatukan nila ang Ginuo! ‘Tan-awa!’ siling nila, ‘sa baylo sang puti ukon itom, ginhimo namon [ang amon buhok] nga dalag.’ ” Nagdugang pa sia: “May makita ka pa gani nga mga tawo nga nahuya nga tigulang na sila, kag nagapaitom sang ila puti nga buhok.” Amo ini ang personal nga opinyon ni Tertullian. Apang ginpatiko niya ang mga butang, kay ang iya bug-os nga argumento napasad sa iya pagtamod nga ang mga babayi amo ang kabangdanan sang pagpakamalaut sa tawo, gani dapat sila ‘maggawi kaangay ni Eva, nagakasubo kag ­nagahinulsol’ bangod sang ‘pagkamakahuluya sang nahauna nga sala.’ Wala nagasiling ang Biblia sina; si Adan ang ginbasol sang Dios sa pagkamakasasala sang katawhan.​—⁠Roma 5:​12-14; 1 Timoteo 2:​13, 14.