Kon mag-abot si Pablo sa isa ka siudad, ginakadtuan niya anay ang mga Judiyo kay pamilyar sila sa Kasulatan. Amo ini ang ginabasihan nila sang ila pag-istoryahanay kag ginabuligan niya sila nga maintiendihan ang maayong balita. Ang isa ka iskolar nagsiling nga ini nga pamaagi ni Pablo mahimo nagapakita sang iya kabalaka sa iya mga kasimanwa ukon isa ka paagi para gamiton ang mga Judiyo kag ang iban pa nga mahinadlukon sa Dios agod sugdan ang iya hilikuton sa tunga sang mga Gentil.—Binuhatan 17:2-4.

Gani pag-abot ni Pablo sa Tesalonica, nagsulod sia sa sinagoga, diin “nagpangatarungan sia sa [mga Judiyo] pasad sa Kasulatan sa sulod sang tatlo ka adlaw nga inugpahuway, nga nagapaathag kag nagapamatuod paagi sa mga reperensia nga ang Cristo kinahanglan mag-antos kag mabanhaw gikan sa mga patay, kag nagasiling: ‘Amo ini ang Cristo, ining Jesus nga ginabantala ko sa inyo.’”—Binuhatan 17:2, 3, 10.

Kontrobersial nga topiko ang ginpadaku ni Pablo—ang papel kag identidad sang Mesias. Ang pagtudlo nga magaantos ang Mesias, kabaliskaran sa ginapaabot sang mga Judiyo nga isa sia ka nagapangdaug nga hangaway. Para makumbinsi ang mga Judiyo, si Pablo “nagpangatarungan,” ‘nagpaathag kag nagpamatuod paagi sa mga reperensia’ sa Kasulatan—isa ka tanda sang eksperto nga manunudlo.a Pero ano ang reaksion sang tagpalamati ni Pablo samtang ginatudlo niya ining mga butang?