“Himua ang Tanan sa Kahimayaan sang Dios”
Mga Talalupangdon Gikan sa Nahaunang Corinto
ANG himaya ni Jehova nga Dios importante gid sa tanan nga nagasimba sa iya “sa espiritu kag kamatuoran.” (Juan 4:23, 24) Gani, ginsilingan ni apostol Pablo ang mga masigka Cristiano sa dumaan nga Corinto: “Bisan ano ang inyo ginahimo, himua ang tanan sa kahimayaan sang Dios.” (1 Corinto 10:31) Nagakinahanglan ini nga aton batunon ang paagi ni Jehova sa paglubad sang aton mga problema sa sining materyalistiko kag imoral nga kalibutan nga madamo sing dimatuod nga relihion.
Ang mga Cristiano sa Corinto nagakinahanglan sang bulig sang Dios sa paglubad sa mga problema, kay nagapuyo sila sa bugana kag imoral nga siudad nga madamo sing dimatuod nga relihion. Nahamtang sa makitid nga duta sa ulot sang kontinental nga Gresya kag Peloponnisos, ang Corinto amo ang kapital sang probinsia sang Acaia sa Roma kag may ginabantabanta nga populasyon nga 400,000. Ginpasad didto ni Pablo ang kongregasyon sang mga 50 C.E.—Binuhatan 18:1-11.
Ang mga taga-Corinto nagsulat kay Pablo nga nagapamangkot nahanungod sa pag-asawahay kag sa pagkaon sing karne nga ginhalad sa mga diosdios. (7:1) Nagkasubo sia bangod nagluntad sa tunga nila ang mga pagbinahinbahin kag grabe nga imoralidad. Nagkinahanglan sila sing laygay nahanungod sa nagakaigo nga paagi sa pagsaulog sang Panihapon sang Ginuo. Yara pa ang katalagman nahanungod sa apostasya, kag ang kongregasyon nagkinahanglan sing laygay nahanungod sa gugma. Bangod sina nga mga rason, ginsulat ni Pablo ang iya nahaunang ginbugna nga sulat sa mga taga-Corinto halin sa Efeso sang mga 55 C.E. Apang makabenepisyo man kita gikan sa sini.
Importante ang Paghiusa kag Katinlo sa Moral
Kon aton ‘ginahimo ang tanan sa kahimayaan sang Dios,’ indi naton pagasundon ang bisan sin-o nga nagapanikasog sa pagtuga sing pagbinahinbahin sa kongregasyon—isa sa mga problema nga gin-atubang sang mga taga-Corinto. (1:1–4:21) Si Pablo naglaygay sa ila nga ‘maghilisugot kag mag-isa ka painoino kag kaisipan.’ Magaluntad lamang ang paghiusa kon sundon naton ini nga laygay kag palambuon ang espirituwal nga mga kinaiya. Sa baylo nga ipabugal ang makasasala nga tawo, dapat naton dumdumon nga bisan pa kita ang ‘nagatanum kag nagabunyag, Dios ang nagapatubo’ sa espirituwal. Ang mga matinaastaason sa Corinto wala sing butang nga wala nila nabaton; gani indi gid naton pagkabigon ang aton kaugalingon nga maayo pa sa mga masigkatumuluo. Inang mapainubuson nga espiritu magabulig sa aton sa pagpauswag sang paghiusa.
Agod magluntad ang paghiusa, ang gintangdo nga mga gulang dapat maghupot sang kongregasyon nga matinlo sa espirituwal. (5:1–6:20) Bangod ang “diutay nga tapay nagalatum sang bug-os nga linamas,” ang dimahinulsulon mga mga makihilawason, makagod nga mga tawo, mga diwatahan, mga magansal, mga palahubog, ukon mga malugos dapat pagguwaon. Ang kahigko sa moral, nga nagadagta sa templo sang Dios, indi dapat pagtugutan sa tunga sang katawhan ni Jehova. Sa baylo, dapat nila himuon ang mga butang nga nagahimaya sa Dios.
Mangin Mapatugsilingon sa Iban
Agod “himuon ang tanan sa kahimayaan sang Dios,” dapat naton iaplikar ang laygay sang Dios nahanungod sa pag-asawahay kag pagkadiminyo. (7:1-40) Ang nahiusa sa kasal dapat maghatag sang kon ano ang nagakaigo sa sekso upod ang patugsiling. Ang minyo nga Cristiano indi dapat magbulag sa ditumuluo nga tiayon, kay ang pag-updanay nila mahimo magabulig sa isa nga matigayon ang kaluwasan. Bisan pa ang pag-asawahay nagadala sing paghimud-os, ang pagkadiminyo mapuslanon sa isa nga nagahandum sa pagbulig sa iban sa espirituwal paagi sa pag-alagad sa Ginuo nga wala sing tublag.
Ang pagpakita sing patugsiling para sa espirituwal nga kaayuhan sang iban katungdanan sang tanan nga mga Cristiano, diminyo man ukon minyo. (8:1–10:33) Gani, ang mga taga-Corinto ginlaygayan nga indi pagsandaron ang iban paagi sa pagkaon sing kalan-on nga nahalad sa mga diosdios. Agod likawan ang pagpugong sa iban nga batunon ang maayong balita, wala ginpilit ni Pablo ang iya kinamatarong sa pagbaton sing materyal nga bulig. ‘Ginsakit [man niya] ang iya lawas basi sa tapos nga nakawali sia sa iban, sia iya pagsikwayon.’ Ang pagdumdom sa mga inagihan sa kamingawan sang makasasala nga Israel magabulig sa aton sa paglikaw sang idolatriya kag paghimo sing sala. Dugang pa, ang ‘paghimo sang tanan sa kahimayaan sang Dios’ magabulig sa aton sa paglikaw nga masandad ang iban.
Ipakita ang Pagtahod kag Hupti ang Kahim-ong
Ang ‘paghimo sang tanan sa kahimayaan sang Dios’ nagakinahanglan nga ipakita naton ang nagakaigo nga pagtahod. (11:1-34) Ang nahaunang-siglo nga Cristianong babayi nagpakita anay sing pagtahod sa pagkaulo paagi sa pagtabon sang ulo kon nagapangamuyo ukon nagatagna sa kongregasyon. Ang kaanggid nga pagtahod sa pagkaulo ginapakita sang diosnon nga mga babayi karon. Isa pa, agod indi mangin kaangay sang mga taga-Corinto nga nagkinahanglan sing pagtadlong, kita tanan dapat magpakita sing pagtahod sa Panihapon sang Ginuo.
Agod ‘himuon ang tanan sa kahimayaan sang Dios,’ dapat naton dumalahan ang mga miting sa mahim-ong nga paagi. (12:1–14:40) Sang nagmiting ang unang mga Cristiano, ang hiyas sang espiritu subong sang pagpamulong sa mga dila gingamit upod ang pagtahod kag apresasyon para sa ginhalinan kag katuyuan sini. Bisan pa sa karon wala kita sining mga hiyas, nagadala kita sing himaya sa Dios paagi sa pagpakita sing gugma, nga nagalabaw sa ila. Ginahimaya man naton si Jehova bangod kay ang aton mga miting organisado katama, kag matinahuron naton nga ginaaplikar ang laygay ni Pablo: “Ang tanan nga butang himuon sing nagakaigo kag mahusay.”
Ang ‘paghimo sang tanan sa kahimayaan sang Dios’ nagakinahanglan sing pagtahod sa doktrina sang Biblia kag pagtindog nga malig-on sa espirituwal. (15:1–16:24) Ayhan naimpluensiahan sang Griegong pilosopiya, ang iban sa kongregasyon sang Corinto nagsiling: “Wala sing pagkabanhaw sa patay.” (Ipaanggid ang Binuhatan 17:18, 32.) Mahimo nga ginbaton nila ang apostatang pagtamod nga wala sing palaabuton nga pagkabanhaw kundi nga ang buhi nga mga Cristiano nagaeksperiensia sing isa nga simbuliko, isa nga espirituwal. (2 Timoteo 2:16-18) Ginsupurtahan ni Pablo ang matuod nga paglaum paagi sa pagsitar sa pagbanhaw kay Jesus kag ginpakita man niya nga ang hinaplas nga mga Cristiano dapat mapatay agod banhawon sa dimamalatyon nga kabuhi sa langit. Sa iban man nga paagi, ang iya pulong nagabulig sa aton sa paglikaw sa apostasya kag sa “pagtindog nga malig-on sa pagtuo.”
Pirme Maghimo sing mga Butang sa Kahimayaan sang Dios
Ang laygay ni Pablo sa Nahaunang Corinto mapuslanon karon subong sang unang siglo C.E. Nagapahulag ini sa mga Saksi ni Jehova karon sa pag-alagad sa Dios sing nahiusa subong matinlo nga katawhan. Ang pulong sang apostol dapat man magpahulag sa aton nga magmangin mapatugsilingon sa iban kag magpakita sing nagakaigo nga pagtahod. Ang ginsiling ni Pablo magapabakud man sa aton sa pagbatu sa apostasya kag sa pagtindog nga malig-on para sa matuod nga pagtuo.
Sa pagkamatuod, tinagipusuon nga handum sang tagsa ka matutom nga alagad ni Jehova nga pakamaayuhon sia, ibantala ang iya Ginharian, kag himayaon ang iya balaan nga ngalan. (Salmo 145:1, 2, 10-13) Sa katunayan, ang nahaunang sulat ni Pablo sa mga taga-Corinto nagabulig sa aton sa ‘paghimo sang tanan sa kahimayaan sang Dios.’
[Kahon/Piktyur sa pahina 24, 25]
PAT-OD NGA MAPATAY: Labaw sa makaisa sa iya mga sulat sa mga taga-Corinto, ginsambit sing pahapyaw ni Pablo ang kamatayon sa arena. Halimbawa, sia nagsulat: “Nagahunahuna ako nga ang Dios nagpaatubang sa amon nga mga apostoles nga ulihi sa tanan subong sang mga tawo nga pinanghukman sa kamatayon, kay ginhimo kami nga talan-awon sang kalibutan, kag sa mga anghel, kag sa mga tawo.” (1 Corinto 4:9) Mahimo nga ginhunahuna ni Pablo ang nahanungod sa ekshibisyon sang bestiarii (mga tawo nga nagapakig-away sa mga sapat) kag sang mga gladiator (mga tawo nga nagapakig-away sa mga tawo). Ang iban nakig-away tungod sa suhol, apang ang mga kriminal ginpuwersa nga makig-away. Gintugutan nga maggamit primero sing hinganiban, sang ulihi ining mga bilanggo gindala nga wala sing panapton, wala sing inugpangapin, kag pat-od nga mapatay.
Upod ang “mga anghel” kag “mga tawo” (indi lamang ang “kalibutan” sang katawhan) subong tumalan-aw, ang mga apostoles kaangay sadtong palatyon sa sinang duguon nga talan-awon. Si Pablo nagsiling nga “nakig-away [sia] sa sapat nga mapintas sa Efeso,” apang ang iban nagpangduhaduha nga ang isa ka Romanong banwahanon mahimo nga napaidalom sa sini kag nagsiling nga ginpatuhuyan niya ang katulad sapat nga mga manughingabot. (1 Corinto 15:32) Apang, ang ginsiling ni Pablo nga ginluwas sia sang Dios “gikan sa daku nga butang subong sang kamatayon” sa distrito sang Asia (diin nahamtang ang Efeso) nagakaigo sa eksperiensia upod sa sapat nga mapintas sa arena sang sa pagpamatok sang tawo.—2 Corinto 1:8-10; 11:23; Binuhatan 19:23-41.
[Kahon/Piktyur sa pahina 25]
HUPTI NGA GINATAN-AW ANG PADYA: Gingamit ni Pablo ang kinaiya sang dumaan nga Griegong hampang sa paglaragway sa importante nga mga punto. (1 Corinto 9:24-27) Sa mga paindis-indis subong sang Isthmian Games nga ginahiwat kada duha ka tuig malapit sa Corinto, ang programa nagalakip sang dalagan, boksing, kag iban pa nga hampang. Samtang nagahanda para sa sining mga paindis-indis, ang mga manugdalagan kag mga boksidor nagaehersisyo sing pagpugong sa kaugalingon, pagkabuhi sa makapapagros nga pagkaon nga wala sing tambok, kag wala nagainum sing alak sa sulod sang napulo ka bulan. Apang, sa baylo sang nagatahaw nga alak ukon purungpurung nga bulak nga ginahatag sa mga dumalaug sa Isthmian Games, ang hinaplas nga Cristiano nagapanikasog para sa dimadinulunton nga purungpurung sang dimamalatyon nga kabuhi. Agod madaug ina nga padya, dapat niya huptan ang iya mga mata nga nahugod sa sini kag magpakita sing pagpugong sa kaugalingon. Naaplikar man ina nga prinsipio sa mga Saksi ni Jehova nga ang paglaum amo ang dayon nga kabuhi sa duta.