Սաղմոսներ
Նվագավարին: Դավթի երգը:
109 Ո՛վ Աստված, իմ գովքը քեզ է ուղղված,+ մի՛ լռիր,
2 Որովհետև անօրեններն ու խաբեբաները իմ դեմ են խոսում,
Նրանք իմ մասին ստեր են ասում:+
9 Թող նրա զավակները անհայր մնան,
Եվ նրա կինը այրիանա:
10 Թող նրա զավակները մուրացկանություն անեն,
Թող դուրս գան իրենց ավերակ տնից, որ հաց փնտրեն:
11 Վաշխառուն թող բռնագրավի նրա ողջ ունեցվածքը,
Եվ թող օտարները կողոպտեն նրա ունեցած-չունեցածը:
14 Նրա հայրերի հանցանքը թող Եհովան միշտ հիշի,+
Եվ նրա մոր մեղքը թող նա չջնջի,
15 Թող Եհովան միշտ իր մտքում պահի նրանց արածները,
Երկրի երեսից ջնջի նրանց հիշատակը:+
16 Չէ՞ որ թշնամիս բարություն* անելու մասին չէր մտածում,+
Այլ շարունակ հալածում էր ճնշված, խեղճ ու վհատված մարդուն+
Եվ նրա մահն էր փնտրում:+
17 Նա սիրում էր անիծել,
Դրա համար էլ նրա վրա անեծք եկավ:
Նա չէր կամենում օրհնել,
Դրա համար էլ ոչ մի օրհնություն չստացավ:
18 Նա անեծքով էր հանդերձավորված,
Այն ջրի պես նրա ներսն էր լցված,
Ձեթի պես նրա ոսկորների մեջ էր ներծծված:
Փրկիր ինձ, չէ՞ որ մեծ է քո հավատարիմ սերը:+
23 Անցնում-գնում եմ անհետացող ստվերի պես,
Դեն եմ գցված մորեխի պես:
24 Ծոմ պահելուց ծնկներս թուլացել են,
Այնպես եմ նիհարել, որ մեջս ուժ չի մնացել:
26 Ո՛վ Եհովա, իմ Աստվա՛ծ, օգնության հասիր,
Հավատարիմ սեր դրսևորիր ու ինձ փրկիր:
27 Թող նրանք իմանան, որ քո ձեռքով եմ փրկվել,
Որ դու ես, ո՛վ Եհովա, դա արել:
28 Թող նրանք անիծեն,
Բայց դու ինձ օրհնիր:
Երբ իմ դեմ դուրս գան, թող ամոթով մնան,
Իսկ քո ծառան թող ուրախանա: