1 Թեսաղոնիկեցիներ
2 Եղբայրնե՛ր, դուք ինքներդ էլ գիտեք, որ մեր այցելությունը ապարդյուն չի եղել:+ 2 Ինչպես գիտեք, թեև Փիլիպպեում չարչարանքներ էինք կրել և անարգվել,+ բայց Աստծու օգնությամբ համարձակությամբ լցվեցինք, որ նրա բարի լուրը հայտնենք ձեզ՝+ չնայած մեծ հակառակությանը:* 3 Հորդորը, որ տալիս ենք ձեզ, հիմնված չէ սխալ գաղափարների վրա, և դրա հետևում չկան վատ մղումներ* կամ խաբեություն: 4 Աստված է հավանություն տվել, որ մեզ վստահվի բարի լուրը քարոզելը: Ուստի մենք խոսում ենք ոչ թե մարդկանց հաճեցնելու համար, այլ Աստծուն, ով քննում է մեր սրտերը:+
5 Դուք գիտեք, որ մենք երբևէ չենք շողոքորթել ձեզ և կեղծավորություն չենք արել շահադիտական նպատակներով.+ Աստված է վկա: 6 Նաև չենք ձգտել փառք ստանալ մարդկանցից՝ ո՛չ ձեզնից, ո՛չ էլ ուրիշներից: Ճիշտ է, որպես Քրիստոսի առաքյալներ կարող էինք ձեզ վրա գցել մեր ծախսերը հոգալու բեռը,+ 7 բայց այդպես չվարվեցինք, այլ քնքշությամբ վերաբերվեցինք ձեզ, ինչպես կերակրող մայրն է քնքշորեն հոգ տանում իր մանկանը: 8 Եվ քանի որ այդպիսի ջերմ սեր ունեինք ձեր հանդեպ, և դուք շատ սիրելի էիք դարձել մեզ,+ մենք սրտանց պատրաստ էինք ոչ միայն Աստծու բարի լուրը հայտնել, այլ նույնիսկ մեր անձը տալ ձեզ համար:+
9 Եղբայրնե՛ր, անշուշտ դուք էլ եք հիշում, թե որքան ծանր ենք աշխատել ու ջանք թափել. Աստծու բարի լուրը քարոզելու հետ մեկտեղ օր ու գիշեր աշխատել ենք, որ ձեզնից ոչ մեկի համար բեռ չլինենք:+ 10 Դուք ձեր աչքով եք տեսել, և Աստված էլ է վկա, թե ինչպիսին է եղել մեր վարմունքը ձեր՝ հավատացյալներիդ հանդեպ. մենք նվիրված ենք եղել, արդարությամբ ենք վարվել և անմեղադրելի վարք ենք ունեցել: 11 Դուք լավ գիտեք, որ մենք միշտ հորդորել ենք ձեզնից յուրաքանչյուրին, քաջալերել ու խորհուրդ ենք տվել,+ ինչպես հայրը՝+ իր զավակին: 12 Դա արել ենք, որ դուք շարունակեք վարվել այնպես, ինչպես հաճելի է Աստծուն,*+ ով կանչել է ձեզ՝ մտնելու իր թագավորություն+ և փառք ստանալու իրենից:+
13 Մենք անդադար շնորհակալություն ենք հայտնում Աստծուն,+ որ դուք, նրա խոսքը մեզնից լսելով, ընդունել եք այն ոչ թե որպես մարդկանց խոսք, այլ որպես Աստծու խոսք, քանի որ իրականում այն հենց նրա խոսքն է, որը ներգործում է ձեզ՝ հավատացյալներիդ վրա: 14 Եղբայրնե՛ր, դուք բախվում եք նույն դժվարություններին, ինչ Հրեաստանի քրիստոնեական ժողովները, որ Աստծունն են: Դուք չարչարանքների եք ենթարկվում ձեր իսկ հայրենակիցների կողմից,+ ինչպես որ նրանք են չարչարվում հրեաների կողմից, 15 որոնք մեզ էլ են հալածել և նույնիսկ սպանել են Տեր Հիսուսին+ ու մարգարեներին:+ Նրանք հաճելի չեն Աստծուն ու գործում են ի վնաս բոլորի՝ 16 փորձելով խանգարել մեզ այլազգի մարդկանց քարոզել այն լուրը, որի միջոցով նրանք կարող են փրկվել:+ Այդպիսով մշտապես ավելացնում են իրենց մեղքերը: Բայց արդեն հասել է ժամանակը, որ Աստծու ցասումը թափվի նրանց վրա:+
17 Եղբայրնե՛ր, երբ ստիպված եղանք կարճ ժամանակով ձեզնից բաժանվել (թեև ֆիզիկապես էինք հեռու, ոչ թե սրտով), ամեն ինչ անում էինք, որ գանք ձեզ մոտ, քանի որ շատ էինք ցանկանում տեսնել ձեզ: 18 Ես ինքս երկու անգամ փորձեցի գալ, բայց Սատանան կտրեց մեր ճանապարհը: Սակայն մենք իսկապես ուզում էինք գալ ձեզ մոտ: 19 Ուրիշ ո՞վ է մեր հույսը, մեր ուրախությունն ու մեր պսակը, որով հպարտանալու ենք մեր Տեր Հիսուսի առաջ նրա ներկայության ժամանակ: Մի՞թե դուք չեք:+ 20 Այո՛, դուք եք մեր փառքը և ուրախությունը: