Ինչպե՞ս է հարկավոր աղոթել, որ Աստված լսի

ԱՂՈԹԵՔ ԵՀՈՎԱՅԻՆ ՀԻՍՈՒՍԻ ԱՆՈՒՆՈՎ

«Եթե որևէ բան խնդրեք Հորից իմ անունով, նա կտա ձեզ» (Հովհաննես 16։23)։

Այս խոսքերը Հիսուս Քրիստոսն է ասել։ Դրանցից հստակ հասկանում ենք, որ Եհովան ուզում է՝ աղոթենք իրեն ոչ թե պատկերների, սրբերի, հրեշտակների կամ մահացած նախնիների միջոցով, այլ Հիսուս Քրիստոսի անունով։ Երբ Աստծուն Հիսուսի անունով ենք աղոթում, ցույց ենք տալիս, որ ընդունում ենք նրա փրկարար դերը։ Մեր Տերն ասել է. «Ոչ ոք չի գալիս Հոր մոտ, եթե ոչ իմ միջոցով» (Հովհաննես 14։6)։

ԱՍԵՔ ԱՅՆ, ԻՆՉ ՁԵՐ ՍՐՏՈՒՄ Է

«Նրա առաջ դատարկեք ձեր սիրտը» (Սաղմոս 62։8)։

Եհովային աղոթելիս պետք է խոսենք այնպես, ինչպես սիրող հոր հետ կխոսենք։ Աղոթագրքերից աղոթքներ կարդալու կամ անգիր արած խոսքեր ասելու փոխարեն՝ հարկավոր է հարգալից և անկեղծորեն զրուցել նրա հետ։

ԱՍՏԾՈՒ ԿԱՄՔԻ ՀԱՄԱՁԱՅՆ ԱՂՈԹԵՔ

«Ինչ էլ որ մենք խնդրում ենք նրա կամքի համաձայն, լսում է մեզ» (1 Հովհաննես 5։14)։

Աստվածաշնչի միջոցով Եհովա Աստված հայտնել է, թե ինչ է անելու մեզ համար, բայց և ասել է, թե ինչ է ուզում, որ մենք անենք։ Որպեսզի մեր աղոթքները հաճելի լինեն Աստծուն, պետք է այնպիսի բաներ խնդրենք, որոնք «նրա կամքի համաձայն» են։ Իսկ Աստծու կամքը իմանալու և նրան լավ ճանաչելու համար պետք է ուսումնասիրենք Աստվածաշունչը։

ԻՆՉԻ ՄԱՍԻՆ ԿԱՐՈՂ ԵՔ ԱՂՈԹԵԼ

Ձեր կարիքների մասին։ Աստծուն կարող ենք աղոթել մեր ամենաանհրաժեշտ կարիքների, այսինքն՝ ուտելիք, հագուստ և ծածկ ունենալու մասին։ Աստծուց կարող ենք նաև իմաստություն խնդրել, որ ճիշտ որոշումներ կայացնենք, նաև ուժ խնդրել, որ դիմանանք դժվարություններին։ Բացի այդ, կարող ենք խնդրել, որ Աստված մեզ հավատ տա, ների մեր մեղքերը և օգնի մեզ (Ղուկաս 11։3, 4, 13; Հակոբոս 1։5, 17)։

Ուրիշների մասին։ Սրտացավ ծնողները շատ են ուրախանում, երբ իրենց երեխաների միջև ջերմ հարաբերություններ են լինում։ Եհովան նույնպես ուզում է, որ իր երկրային զավակները հոգ տանեն միմյանց։ Ուստի տեղին է աղոթել մեր կողակցի, երեխաների, հարազատների և ընկերների համար։ Հակոբոս աշակերտը գրել է. «Աղոթեք իրար համար» (Հակոբոս 5։16)։

Շնորհակալություն հայտնել։ Աստվածաշնչում ասվում է, որ Արարիչը շատ բարիքներ է արել մեզ համար. նա «անձրևներ է տվել երկնքից և պտղաբեր ժամանակներ, լիացրել է [մեզ] ուտելիքներով և [մեր] սրտերը ուրախությամբ լցրել» (Գործեր 14։17)։ Երբ մտածում ենք այն մասին, թե Աստված ինչեր է արել մեզ համար, մի՞թե չենք ուզում աղոթքով շնորհակալություն հայտնել նրան։ Բայց մեր երախտագիտությունը կարող ենք նաև ապրելակերպով ցույց տալ (Կողոսացիներ 3։15)։

ՄԻ՛ ՀՈՒՍԱՀԱՏՎԵՔ ԵՎ ՇԱՐՈՒՆԱԿԵՔ ԱՂՈԹԵԼ

Երբեմն հնարավոր է՝ տխրում ենք, երբ մեր թախանձագին աղոթքների պատասխանը անմիջապես չենք ստանում։ Սակայն արդյո՞ք դա նշանակում է, թե Աստված չի հետաքրքրվում մեզանով։ Ամենևի՛ն։ Կյանքից վերցված հետևյալ օրինակները ցույց են տալիս, որ նման դեպքերում պետք է պարզապես շարունակենք աղոթել։

Ստիվը, որի մասին խոսել ենք առաջին հոդվածում, պատմում է. «Եթե չշարունակեի աղոթել, չէի վերագտնի կյանքի հանդեպ հետաքրքրությունս»։ Իսկ ի՞նչն էր մղել նրան, որ շարունակի աղոթել։ Նա սկսել էր Աստվածաշունչ ուսումնասիրել և իմացել էր, որ պետք է հարատևի աղոթքում։ Ստիվն ասում է. «Ես աղոթքով շնորհակալություն հայտնեցի Աստծուն այն սիրառատ աջակցության համար, որ ծանր պահերին ընկերներս ցուցաբերել էին իմ հանդեպ։ Այժմ ես առաջվանից էլ շատ եմ սիրում կյանքը և երջանիկ եմ»։

Իսկ ի՞նչ կարող ենք ասել Ջենիի մասին, ով կարծում էր, թե արժանի չէ, որ Աստված լսի իրեն։ Նա ասում է. «Այն պահերին, երբ ինձ շատ անարժեք էի զգում, աղաչում էի Աստծուն, որ օգնի՝ հասկանամ, թե ինչու եմ այդպես զգում»։ Իսկ դա օգնե՞ց Ջենիին։ Նա պատմում է. «Աստծու հետ զրուցելը օգնեց, որ նրա աչքերով նայեմ ինձ։ Ես հասկացա, որ անգամ եթե իմ սիրտը դատապարտում է ինձ, Աստված չի՛ դատապարտում։ Դա նաև օգնեց, որ չհանձնվեմ և շարունակեմ պայքարել բացասական զգացումներիս դեմ։ Աղոթքների շնորհիվ ես հասկացա, որ Եհովան կենդանի Աստված է, նա սիրող Հայր է և հոգատար Ընկեր, որը միշտ պատրաստ է օգնության հասնել։ Ինձ միայն մնում է անել այն, ինչ նա ասել է»։

Նկատի առնենք նաև Իզաբելի օրինակը։ Երբ Իզաբելն իմացավ, որ հղի է, բժիշկն ասաց, որ երեխան ծանր արատով է ծնվելու։ Իզաբելը պատմում է, որ այդ պահին աշխարհը կարծես փուլ եկավ իր գլխին։ Ոմանք նույնիսկ խորհուրդ տվեցին ընդհատել հղիությունը։ Իզաբելն ասում է. «Սիրտս այնքան դառնացած էր, որ թվում էր՝ կմեռնեմ»։ Իսկ այդ ծանր ժամանակ ի՞նչ արեց նա։ «Աղոթեցի Աստծուն և նրանից օգնություն խնդրեցի»։ Իզաբելը որդի ունեցավ։ Երեխայի անունը Ջերարդ դրեցին։ Ինչպես և բժիշկն ասել էր, նա հաշմանդամ ծնվեց։ Արդյո՞ք Իզաբելը մտածում է, թե Աստված չի պատասխանել իր աղոթքներին։ Ընդհակառակը՝ նա ասում է. «Երբ նայում եմ որդուս, որն արդեն 14 տարեկան է, ու տեսնում եմ, թե նա որքան է ուրախանում կյանքով՝ չնայած իր հաշմանդամությանը, հասկանում եմ, որ նա աղոթքներիս լավագույն պատասխանն է։ Որդիս Եհովա Աստծուց ստացած իմ ամենամեծ օրհնությունն է»։

Աղոթքի վերաբերյալ այս մարդկանց ասած անկեղծ խոսքերը հաստատում են այն, ինչ գրված է մի սաղմոսում. «Դու կլսես հեզերի ցանկությունը, ո՜վ Եհովա։ Դու կպատրաստես նրանց սրտերը։ Դու ուշ կդարձնես նրանց ու ականջ կդնես» (Սաղմոս 10։17)։ Իսկապես որ, արժե՛ միշտ աղոթել։

Աստվածաշնչում Հիսուսի արած աղոթքներից շատ կան գրված։ Այդ աղոթքներից ամենահանրաճանաչը «Հայր մեր» աղոթքն է, որը նա սովորեցրել է իր աշակերտներին։ Իսկ մե՛նք ի՞նչ կարող ենք սովորել այդ աղոթքից։