Նվիրվածությամբ ծառայենք Թագավոր Հիսուս Քրիստոսին

«Նորան տրուեցաւ իշխանութիւն եւ պատիւ ու թագաւորութիւն, որ բոլոր ժողովուրդները, ազգերը եւ լեզուները նորան ծառայեն» (ԴԱՆԻԷԼ 7։14)։

1, 2. Որտեղի՞ց գիտենք, որ Քրիստոսը լիակատար Թագավորական իշխանություն չստացավ մ.թ. 33 թ.–ին։

ՈՐԵՎԷ կառավարիչ կարողացե՞լ է տալ իր կյանքը իր հպատակների համար, այնուհետև կենդանանալ ու կրկին թագավորել։ Ո՞ր թագավորն է, որ երկրի վրա իր հպատակների մեջ վստահություն և նվիրվածություն է առաջացրել իր հանդեպ և այնուհետև շարունակել կառավարել երկնքից։ Միակ անձնավորությունը, որ արել է դա և ուրիշ շատ բաներ Հիսուս Քրիստոսն է (Ղուկաս 1։32, 33)։ Մ.թ. 33 թ. Պենտեկոստեին՝ Քրիստոսի մահից, հարությունից և երկինք բարձրանալուց հետո, Աստված նրան «գլուխ դրաւ եկեղեցուն» (Եփեսացիս 1։20–22; Գործք 2։32–36)։ Այսպիսով Քրիստոսը սկսեց իշխել, սակայն այդ ժամանակ նա լիակատար իշխանություն չստացավ։ Նրա առաջին հպատակները ոգով օծված քրիստոնյաներ էին, որոնք կազմում էին հոգևոր Իսրայելը՝ ‘Աստծու Իսրայելը’ (Գաղատացիս 6։16; Կողոսացիս 1։13)։

² Մ.թ. 33 թ. Պենտեկոստեից գրեթե 30 տարի անց Պողոս առաքյալը նշեց, որ Քրիստոսը՝ որպես Թագավոր, դեռ լիակատար իշխանություն չի ստացել, այլ նստած է «Աստուծոյ աջ կողմը։ Եւ այսուհետեւ սպասում է մինչեւ որ իր բոլոր թշնամիներն իր ոտների պատուանդանը դրուին» (Եբրայեցիս 10։12, 13)։ Այնուհետև մ.թ. առաջին դարի վերջին տարեց Հովհաննես առաքյալը ապագային վերաբերող մի տեսիլքում տեսավ, որ Տիեզերքի Գերիշխան Եհովան Հիսուսին օծում էր որպես նորաստեղծ երկնային Թագավորության Թագավոր (Յայտնութիւն 11։15; 12։1–5)։ Պատմության այս ժամանակահատվածում մենք տեսնում ենք այն անհերքելի ապացույցները, որոնք փաստում են, որ Քրիստոսը երկնքում սկսել է կառավարել որպես Մեսիական Թագավոր 1914 թ.–ին։a

3. ա) Թագավորության բարի լուրը ինչպե՞ս է նորովի քարոզվում 1914 թ.–ից։ բ) Ի՞նչ հարցեր կարող ենք տալ ինքներս մեզ։

³ Սկսած 1914 թ.–ից՝ Թագավորության բարի լուրը քարոզվում է նորովի։ Որպես Աստծու երկնային Թագավորության Թագավոր՝ Հիսուսը ակտիվորեն գործում է «[իր] թշնամիների մէջ» (Սաղմոս 110։1, 2; Մատթէոս 24։14; Յայտնութիւն 12։7–12)։ Ավելին, ամբողջ երկրագնդում նրան նվիրված հպատակները պատրաստակամորեն հնազանդվում են նրա իշխանությանը՝ մասնակցելով մարդկության պատմության մեջ իր նմանը չունեցող՝ Աստվածաշնչի համաշխարհային կրթական գործունեությանը (Դանիէլ 7։13, 14; Մատթէոս 28։18)։ Ոգով օծված քրիստոնյաները՝ «արքայութեան որդի[ները]», ծառայում են որպես «Քրիստոսին փոխարինող դեսպաններ»։ Նրանց հավատարմորեն աջակցում են Քրիստոսի «ուրիշ ոչխարներ[ը]», որոնք ասես Աստծու Թագավորության դեսպանորդները լինեն (Մատթէոս 13։38; Բ Կորնթացիս 5։20, ՆԱ; Յովհաննէս 10։16)։ Մենք պետք է ինքներս մեզ հարց տանք, թե արդյոք անհատապես ընդունում ենք Քրիստոսի իշխանությունը։ Արդյո՞ք անվերապահորեն նվիրված ենք նրան։ Ինչպե՞ս կարող ենք մեր նվիրվածությունը ցույց տալ մի Թագավորի հանդեպ, որը երկնքից է կառավարում։ Նախ եկեք քննարկենք, թե ինչ պատճառներ ունենք Քրիստոսին նվիրված լինելու համար։

Թագավոր, որը նվիրվածություն է առաջացնում իր հանդեպ

4. Ի՞նչ է Հիսուսը կատարել որպես ապագա Թագավոր իր երկրային ծառայության ընթացքում։

⁴ Մենք նվիրված ենք Քրիստոսին, քանի որ գնահատում ենք նրա կատարած գործերը և ցուցաբերած անզուգական հատկությունները (Ա Պետրոս 1։8)։ Երկրի վրա եղած ժամանակ Հիսուսը որպես ապագա Թագավոր փոքր մասշտաբով ցույց տվեց, թե ինչ կանի Աստծու նշանակած ժամանակին բոլոր մարդկանց համար։ Օրինակ՝ նա կերակրեց սոված մարդկանց, բուժեց հիվանդներին, կույրերին, հաշմանդամներին, խուլերին և համրերին։ Նա նույնիսկ որոշ մահացածների կյանքի վերադարձրեց (Մատթէոս 15։30, 31; Ղուկաս 7։11–16; Յովհաննէս 6։5–13)։ Բացի այդ, Հիսուսի երկրային կյանքի մասին գիտելիքներ ունենալը օգնում է մեզ իմանալ, թե ինչ հատկություններ ունի նա որպես երկրի ապագա Կառավարիչ։ Հատկապես ուշագրավ է նրա անձնազոհ սերը (Մարկոս 1։40–45)։ Տեղեկություններ կան, որ այս կապակցությամբ Նապոլեոն Բոնապարտն ասել է. «Ալեքսանդրը, Կեսարը, Կարլոս Մեծը և ես կայսրություններ ենք հիմնել, սակայն ինչի՞ շնորհիվ ենք արել այդ մեծ գործերը։ Ուժի։ Միայն Հիսուս Քրիստոսն է, որ իր թագավորությունը հիմնել է սիրո վրա, և մինչև այսօր մարդիկ պատրաստ են մեռնել նրա համար»։

5. Ի՞նչն էր մարդկանց գրավում Հիսուսի մեջ։

⁵ Քանի որ Հիսուսը հեզ էր ու սրտով խոնարհ, նրանք, ովքեր ճնշված և բեռնավորված էին հոգսերով, իրենց թարմացած էին զգում Հիսուսի ուսմունքներից և նրա բարյացակամ վերաբերմունքից (Մատթէոս 11։28–30)։ Երեխաները հեշտությամբ էին շփվում նրա հետ։ Խոնարհ, խորաթափանց մարդիկ պատրաստակամորեն դառնում էին նրա աշակերտները (Մատթէոս 4։18–22; Մարկոս 10։13–16)։ Նրա նրբազգաց ու հարգալից վարվելաձևը մղեց որոշ աստվածավախ կանանց նվիրվածություն դրսևորել նրա հանդեպ՝ իրենց ժամանակը, կարողություններն ու նյութական ունեցվածքը տրամադրելով Հիսուսին՝ ծառայության մեջ նրան հոգ տանելու համար (Ղուկաս 8։1–3)։

6. Ի՞նչ նուրբ զգացմունքներ արտահայտեց Հիսուսը, երբ Ղազարոսը մահացավ։

⁶ Հիսուսը ցույց տվեց իր նուրբ զգացմունքները, երբ իր սիրելի ընկեր Ղազարոսը մահացավ։ Նա այնքան էր ազդվել՝ տեսնելով Մարիամի և Մարթայի վիշտը, որ չկարողացավ զսպել իր զգացմունքները և «արտասուեց»։ Նա «յուզուեց» սրտի ցավից ու տխրությունից, թեև գիտեր, որ շուտով Ղազարոսին կյանքի է ետ բերելու։ Այնուհետև, սիրուց և կարեկցանքից մղված, Հիսուսը գործի դրեց իր աստվածատուր իշխանությունը և հարություն տվեց Ղազարոսին (Յովհաննէս 11։11–15, 33–35, 38–44)։

7. Ինչո՞ւ է Հիսուսը արժանի, որ մենք նվիրված լինենք իրեն (Տե՛ս նաև 31 էջի վրա գտնվող շրջանակը)։

⁷ Մենք ակնածանքով ենք լցվում Հիսուսի նկատմամբ՝ տեսնելով նրա խոր սերը արդարության հանդեպ և ատելությունը կեղծավորության ու չարության հանդեպ։ Երկու անգամ նա տաճարից քաջաբար վռնդեց ագահ առևտրականներին (Մատթէոս 21։12, 13; Յովհաննէս 2։14–17)։ Բացի այդ, իր երկրային կյանքի ընթացքում Հիսուսը տարբեր դժվարություններ կրեց, որոնք օգնեցին նրան հասկանալ, թե ինչ խնդիրների ու փորձությունների ենք բախվում մենք (Եբրայեցիս 5։7–9)։ Հիսուսը նաև գիտեր, թե ինչ է նշանակում լինել թշնամության ու անարդարության զոհը (Յովհաննէս 5։15–18; 11։53, 54; 18։38–19։16)։ Իսկ վերջում նա քաջաբար դիմագրավեց դաժան մահը՝ իր Հոր կամքը կատարելու և իր հպատակներին հավիտենական կյանքի հեռանկար տալու համար (Յովհաննէս 3։16)։ Արդյո՞ք Հիսուսի այս հատկությունները չեն մղում քեզ շարունակաբար նվիրվածությամբ ծառայելու նրան (Եբրայեցիս 13։8; Յայտնութիւն 5։6–10)։ Սակայն ի՞նչ է պահանջվում Թագավոր Հիսուս Քրիստոսի հպատակը լինելու համար։

Ինչ է պահանջվում հպատակ լինելու համար

8. Ի՞նչ է պահանջվում Քրիստոսի հպատակներից։

⁸ Խորհիր հետևյալ համեմատության շուրջ. որևէ երկրի քաղաքացի դառնալու համար սովորաբար պետք է համապատասխանել որոշ հիմնական պահանջների։ Ապագա քաղաքացիներից կարող է պահանջվել լինել օրինապահ և համապատասխանել որոշակի պահանջների՝ կապված առողջության հետ։ Նմանապես Քրիստոսի հպատակները պետք է ունենան բարոյական բարձր չափանիշներ և հոգևոր լավ առողջություն (Ա Կորնթացիս 6։9–11; Գաղատացիս 5։19–23)։

9. Ինչպե՞ս կարող ենք ցույց տալ, որ նվիրված ենք Քրիստոսին։

⁹ Հիսուս Քրիստոսը նաև արդարացիորեն պահանջում է, որ իր հպատակները նվիրված լինեն իրեն և իր Թագավորությանը։ Նրանք նաև ցույց են տալիս իրենց նվիրվածությունը՝ ապրելով այն ամենի համաձայն, ինչ Հիսուսը սովորեցրել է որպես ապագա Թագավոր երկրի վրա եղած ժամանակ։ Օրինակ՝ նրանք Թագավորության շահերը և Աստծու կամքը կատարելը ավելի բարձր են դասում նյութական շահերից (Մատթէոս 6։31–34)։ Նրանք նաև ջանք են գործադրում նմանվելու Քրիստոսին նույնիսկ դժվարին իրավիճակներում (Ա Պետրոս 2։21–23)։ Դեռ ավելին, Քրիստոսի հպատակները ընդօրինակում են նրան՝ նախաձեռնություն վերցնելով և ուրիշների համար բարի գործեր կատարելով (Մատթէոս 7։12; Յովհաննէս 13։3–17)։

10. Ինչպե՞ս կարելի է Քրիստոսի հանդեպ նվիրվածություն դրսևորել՝ ա) ընտանիքում, բ) ժողովում։

¹⁰ Հիսուսի հետևորդները նաև ցույց են տալիս իրենց նվիրվածությունը նրա հանդեպ՝ ընտանիքում դրսևորելով նրա ցուցաբերած հատկությունները։ Օրինակ՝ ամուսինները ցույց են տալիս իրենց նվիրվածությունը երկնային Թագավորի նկատմամբ՝ իրենց կանանց և երեխաների հետ վերաբերվելով այնպես, ինչպես Քրիստոսը կվերաբերվեր նրանց (Եփեսացիս 5։25, 28–30; 6։4; Ա Պետրոս 3։7)։ Կանայք իրենց անբասիր վարքով և «հանդարտ հոգու անեղծութեամբը» ցույց են տալիս, որ նվիրված են Քրիստոսին (Ա Պետրոս 3։1–4; Եփեսացիս 5։22–24)։ Իսկ երեխաները նվիրվածություն են ցուցաբերում Հիսուսի հանդեպ, երբ ընդօրինակելով նրան՝ հնազանդություն են դրսևորում։ Մանուկ հասակում Հիսուսը հնազանդվում էր իր ծնողներին, թեև նրանք անկատար էին (Ղուկաս 2։51, 52; Եփեսացիս 6։1)։ Քրիստոսի հպատակները նվիրվածորեն ձգտում են ընդօրինակել նրան՝ լինելով «կարեկից, եղբայրասէր, բարեսիրտ»։ Նրանք ձգտում են լինել Քրիստոսի նման ‘քաղցրաբարո, չարի փոխարեն չար չհատուցել կամ բամբասանքի փոխարեն բամբասանք’ (Ա Պետրոս 3։8, 9; Ա Կորնթացիս 11։1)։

Օրինապահ հպատակներ

11. Ի՞նչ օրենքների են հնազանդվում Քրիստոսի հպատակները։

¹¹ Ճիշտ ինչպես որ երկրի ապագա քաղաքացիներն են հնազանդվում իրենց նոր երկրի օրենքներին, այնպես էլ Քրիստոսի հպատակները հնազանդվում են «Քրիստոսի օրէնք[ին]»՝ ապրելով այն ամենի համաձայն, ինչ ուսուցանել և պատվիրել է Հիսուսը (Գաղատացիս 6։2)։ Նրանք հավատարմորեն ապրում են հատկապես սիրո «թագաւորական օրէնք[ով]» (Յակոբոս 2։8)։ Ի՞նչ են պարունակում այդ օրենքները։

12, 13. Ինչպե՞ս ենք մենք նվիրվածությամբ հնազանդվում «Քրիստոսի օրէնք[ին]»։

¹² Քրիստոսի հպատակները անկատար են և սխալներ են գործում (Հռովմայեցիս 3։23)։ Ուստի նրանք պետք է զարգացնեն «անկեղծ եղբայրսիրութ[յուն]», որպեսզի «մաքուր սրտով ջերմօրէն սիրե[ն] միմեանց» (Ա Պետրոս 1։22, ԷԹ)։ «Եթէ մէկը միւսի դէմ գանգատ ունի», քրիստոնյաները նվիրվածությամբ կիրառում են Քրիստոսի օրենքը՝ «իրար համբերելով եւ իրար ներելով»։ Այս օրենքին հնազանդվելը օգնում է նրանց անտեսել միմյանց թերությունները և փնտրել հիմքեր սիրելու մեկը մյուսին։ Արդյոք չե՞ս գնահատում այն, որ գտնվում ես նրանց թվում, ովքեր նվիրվածորեն հնազանդվելով մեր սիրառատ Թագավորին, հագնում են սերը, որը «կատարելութեան կապն է» (Կողոսացիս 3։13, 14)։

¹³ Բացի այդ, Հիսուսը բացատրեց, որ իր ցուցաբերած սերը ավելի մեծ է այն սիրուց, որ մարդիկ առհասարակ դրսևորում են միմյանց նկատմամբ (Յովհաննէս 13։34, 35)։ Եթե մենք միայն սիրենք նրանց, ովքեր մեզ են սիրում, ապա ոչ մի «արտասովոր բան» արած չենք լինի։ Այդ դեպքում մեր սերը կլինի թերի։ Հիսուսը հորդորեց մեզ ընդօրինակել իր Հոր սերը՝ սկզբունքների վրա հիմնված սեր դրսևորելով նույնիսկ մեր թշնամիների հանդեպ, որոնք ատում և հալածում են մեզ (Մատթէոս 5։46, 47 ՆԱ, 48)։ Այսպիսի սերը Թագավորության հպատակներին նաև մղում է նվիրվածորեն հարատևել իրենց հիմնական գործի մեջ։ Ի՞նչ գործ է դա։

Նվիրվածությունը փորձվում է

14. Ինչո՞ւ է քարոզչական գործը այդքան կարևոր։

¹⁴ Աստծու Թագավորության հպատակները այսօր պետք է կատարեն «Աստուծոյ արքայութ[յան]» մասին պատմելու կարևոր գործը (Գործք 28։23)։ Այդպես վարվելը կարևոր է, քանի որ Մեսիական Թագավորությունը կարդարացնի Եհովայի տիեզերական գերիշխանությունը (Ա Կորնթացիս 15։24–28)։ Երբ քարոզում ենք բարի լուրը, մեզ լսողները հնարավորություն են ունենում դառնալու Աստծու Թագավորության հպատակները։ Բացի այդ, մարդկանց արձագանքը մեր պատգամի հանդեպ հիմք կտա Հիսուս Քրիստոսին դատելու մարդկությանը (Մատթէոս 24։14; Բ Թեսաղոնիկեցիս 1։6–10)։ Հետևաբար Քրիստոսի հանդեպ մեր նվիրվածությունը ցույց տալու հիմնական ձևն այն է, որ հնազանդվենք նրա պատվերին և ուրիշներին պատմենք Թագավորության մասին (Մատթէոս 28։18–20)։

15. Ինչո՞ւ է քրիստոնյաների նվիրվածությունը փորձվում։

¹⁵ Սատանան հնարավոր ամեն բան անում է քարոզչական գործը խոչընդոտելու համար, իսկ մարդկային կառավարությունները չեն ընդունում Քրիստոսի աստվածատուր իշխանությունը (Սաղմոս 2։1–3, 6–8)։ Այդ պատճառով էլ Հիսուսը նախազգուշացրեց իր աշակերտներին՝ ասելով. «Ծառան իր Տէրիցը մեծ չէ. եթէ ինձ հալածեցին, ձեզ էլ են հալածելու» (Յովհաննէս 15։20)։ Ուստի Հիսուսի հետևորդները հոգևոր պատերազմ են մղում, ինչի ժամանակ փորձվում է նրանց նվիրվածությունը (Բ Կորնթացիս 10։3–5; Եփեսացիս 6։10–12)։

16. Ինչպե՞ս են Թագավորության հպատակները տալիս «Աստուծունը՝ Աստուծուն»։

¹⁶ Աստծու Թագավորության հպատակները շարունակում են նվիրված լինել իրենց անտեսանելի Թագավորին և միևնույն ժամանակ անհարգալից վերաբերմունք չեն դրսևորում մարդկային իշխանությունների հանդեպ (Տիտոս 3։1, 2)։ Հիսուսն ասել է. «Կայսրինը Կայսրին տուէք, եւ Աստուծունը՝ Աստուծուն» (Մարկոս 12։13–17)։ Հետևաբար Քրիստոսի հպատակները հնազանդվում են պետության օրենքներին, քանի դեռ դրանք չեն հակասում Աստծու օրենքներին (Հռովմայեցիս 13։1–7)։ Օրինակ՝ երբ հրեաների բարձրագույն դատարանը դեմ դուրս եկավ Աստծու օրենքներին՝ հրամայելով Հիսուսի աշակերտներին դադարեցնել քարոզչությունը, նրանք վճռականորեն, բայց հարգալից ձևով ասացին, որ «Աստուծոյ պէտք է աւելի հնազանդել քան թէ մարդկանց» (Գործք 1։8; 5։27–32)։

17. Ինչո՞ւ կարող ենք քաջություն դրսևորել, երբ մեր նվիրվածությունը փորձվում է։

¹⁷ Իհարկե, Հիսուսի հպատակներին մեծ քաջություն է անհրաժեշտ, որպեսզի նրանք շարունակեն նվիրված մնալ իրենց Թագավորին, երբ բախվում են հալածանքների։ Հիսուսն ասաց. «Երանի է ձեզ, երբոր կ’նախատեն ձեզ եւ կ’հալածեն եւ ամեն չար բան սուտ տեղը կ’ասեն ձեր վերայ իմ պատճառովը։ Ուրախացէք եւ ցնծացէք, որ ձեր վարձքը շատ է երկնքումը» (Մատթէոս 5։11, 12)։ Հիսուսի առաջին դարի աշակերտները անձամբ զգացել են այս խոսքերի ճշմարտացիությունը։ Նույնիսկ երբ նրանց ծեծում էին այն բանի համար, որ նրանք շարունակում էին Թագավորության մասին քարոզել, նրանք ուրախանում էին, «որովհետեւ արժանի եղան նորա անունի համար անարգուիլ։ Եւ բոլոր օրը չէին դադարում տաճարումը եւ տներումը սովորեցնել եւ Յիսուս Քրիստոսին աւետարանել» (Գործք 5։41, 42)։ Դու գովասանքի ես արժանի նման նվիրվածություն դրսևորելու համար, երբ տոկում ես դժվարությունների, հիվանդությունների, հակառակությունների կամ ծանր կորստի ժամանակ (Հռովմայեցիս 5։3–5; Եբրայեցիս 13։6)։

18. Ի՞նչ էին ցույց տալիս Պոնտացի Պիղատոսին ուղղված Հիսուսի խոսքերը։

¹⁸ Հիսուսը՝ որպես ապագա Թագավոր, ասաց հռոմեական կառավարիչ Պոնտացի Պիղատոսին. «Իմ թագաւորութիւնն այս աշխարհքիցը չէ. եթէ իմ թագաւորութիւնն այս աշխարհքիցը լինէր, ապա իմ ծառաները կռիւ կ’անէին որ չ’մատնուիմ Հրէաների ձեռը. բայց հիմա իմ թագաւորութիւնը այս տեղից չէ» (Յովհաննէս 18։36)։ Ուստի երկնային Թագավորության հպատակները ձեռք չեն բարձրացնում ոչ մեկի մեկի վրա և հակամարտությունների ժամանակ ինչ–​որ մեկի կողմը դիրք չեն բռնում։ Նվիրված լինելով «Խաղաղութեան իշխան[ին]»՝ նրանք շարունակում են լիակատար չեզոքություն պահպանել աշխարհում տեղի ունեցող ընդհարումների ժամանակ (Եսայիա 2։2–4; 9։6, 7)։

Հավիտենական օրհնություններ նվիրված հպատակների համար

19. Ինչո՞ւ կարող են Քրիստոսի հպատակները վստահությամբ նայել ապագային։

¹⁹ Քրիստոսի՝ ‘Թագավորների Թագավորի’ նվիրված հպատակները վստահությամբ են նայում ապագային։ Նրանք անձկագին սպասում են այն բանին, որ շուտով Հիսուսը կգործադրի Աստծուց իրեն տրված թագավորական իշխանությունը (Յայտնութիւն 19։11–20։3; Մատթէոս 24։30)։ Ոգով օծված «արքայութեան որդի[ների]» նվիրված մնացորդը սպասում է իր թանկարժեք ժառանգությանը՝ Քրիստոսի հետ միասին երկնքում թագավորելուն (Մատթէոս 13։38; Ղուկաս 12։32)։ Իսկ «ուրիշ ոչխարներ[ը]» անհամբերությամբ սպասում են, որ Թագավորը իր հավանությունը տա իրենց՝ ասելով. «Եկէք, ով իմ Հօր օրհնածները, ժառանգեցէք աշխարհքի սկզբից ձեզ համար պատրաստուած թագաւորութիւնը» (Յովհաննէս 10։16; Մատթէոս 25։34)։ Թող որ Թագավորության բոլոր հպատակները վճռեն շարունակաբար նվիրվածությամբ ծառայել Թագավոր Հիսուս Քրիստոսին։

[ծանոթագրություն]

Կարո՞ղ եք բացատրել

• Ինչո՞ւ է Քրիստոսը արժանի մեր նվիրվածությանը։

• Ինչպե՞ս են Քրիստոսի հպատակները նվիրվածություն դրսևորում նրա հանդեպ։

• Ինչո՞ւ ենք ցանկանում նվիրված լինել Թագավոր Հիսուս Քրիստոսին։

[շրջանակ 31-րդ էջի վրա]

ՔՐԻՍՏՈՍԻ ԱՆԶՈՒԳԱԿԱՆ ՀԱՏԿՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԻՑ ՄԻ ՔԱՆԻՍԸ

Անաչառություն (Յովհաննէս 4։7–30)

Գութ (Մատթէոս 9։35–38; 12։18–21; Մարկոս 6։30–34)

Անձնազոհ սեր (Յովհաննէս 13։1; 15։12–15)

Նվիրվածություն (Մատթէոս 4։1–11; 28։20; Մարկոս 11։15–18)

Կարեկցանք (Մարկոս 7։32–35; Ղուկաս 7։11–15; Եբրայեցիս 4։15, 16)

Խոհեմություն (Մատթէոս 15։21–28)

[նկար 29-րդ էջի վրա]

Միմյանց հանդեպ սեր ցուցաբերելով՝ մենք նվիրվածություն ենք դրսևորում «Քրիստոսի օրէնք[ի]» հանդեպ

[նկարներ 31-րդ էջի վրա]

Հիսուսի այս հատկությունները մղո՞ւմ են քեզ նվիրվածությամբ ծառայելու նրան