Ամրացրեք միմյանց՝ մեկնաբանություններ տալով հանդիպումներին
1 Եբրայեցիս 10։24–ում մեզ կոչ է արվում ‘միմյանց սիրո և բարի գործերի հորդորել’։ Դա իր մեջ ընդգրկում է ժողովի հանդիպումների ժամանակ ամրացնել միմյանց՝ տալով իմաստալի պատասխաններ։ Ինչո՞ւ է հարկավոր հարցերին պատասխանել. ինչպե՞ս կարող ենք դա անել. պատասխաններից ովքե՞ր օգուտներ կքաղեն։
2 Հիշիր այն բազմաթիվ դեպքերը, երբ օգուտներ ես քաղել՝ լսելով ուրիշների պարզ ու հասարակ պատասխանները, որոնք ավելացրել են քո գիտելիքները և ամրացրել քեզ հոգեվորապես։ Դու էլ նույնը կարող ես անել նրանց համար։ Երբ մասնակցում ես, ցույց ես տալիս ‘որոշ հոգեվոր շնորհներ փոխանցելու’ և դրանով բոլոր ներկաներին ամրապնդելու քո ցանկությունը (Հռովմ. 1։11, 12)։
3 Ինչպես պատրաստել լավ պատասխաններ։ Խուսափիր երկար բացատրություններ տալուց՝ պարբերության յուրաքանչյուր միտք ընդգրկելով։ Երկար մեկնաբանությունները սովորաբար չեն շեշտում գլխավոր միտքը և կարող են թուլացնել մյուսների՝ մասնակցելու ցանկությունը։ Առաջին մեկնաբանությունը պետք է լինի հարցի կարճ, կոնկրետ պատասխանը։ Լրացուցիչ մեկնաբանությունը կարող է ընդգծել նյութի գործնական կիրառումը կամ էլ ցույց տալ, թե ինչպես կարելի է Գրությունները կիրառել։ (Տես «Դպրոցի ուղեցույց» գրքի 90—92 էջերը, ռուս.։)
4 Եթե հուզմունքի պատճառով չես կարողանում պատասխանել, նախօրոք պատրաստիր կարճ պատասխան և խնդրիր հանդիպումն անցկացնող եղբորը, որ տվյալ պարբերության քննարկման ժամանակ քե՛զ հարցնի։ Մի քանի հանդիպումներին այդպես վարվելուց հետո մասնակցելը կհեշտանա։ Հիշի՛ր, որ Մովսեսն ու Երեմիան հասարակության մեջ խոսելու իրենց կարողության հարցում անվստահություն ցուցաբերեցին (Ել. 4։10; Երեմ. 1։6)։ Բայց Եհովան օգնեց նրանց խոսելու իր անունից և քեզ նույնպես կօգնի։
5 Ովքե՞ր օգուտներ կքաղեն քո պատասխաններից։ Նախ ինքդ, քանի որ պատասխաններիդ օգնությամբ ճշմարտությունը քո մտքում ու սրտում է՛լ ավելի կարմատավորվի, և հետագայում այդ մտքերը կարող ես հեշտությամբ վերհիշել։ Լսելով քո մեկնաբանությունները՝ օգուտներ են քաղում նաև ուրիշները։ Մենք ոգևորվում ենք, երբ բոլորը՝ թե՛ փորձառուներն ու երիտասարդները, թե՛ ամաչկոտներն ու նորեկները ջանք են թափում ցուցաբերելու իրենց հավատը ժողովի հանդիպումներին։
6 Մենք, անկասկած, կհամաձայնվենք, որ «խօսքն իր ժամանակին ի՜նչ լաւ է», երբ ժողովների ժամանակ այն կիրառվում է միմյանց ամրացնելու նպատակով (Առակ. 15։23)։