Primeru livru di Reis
17 Un dia, Elias,* kel tisbita, di téra di Jiliade, fla Akabi: “N ta jura pa Jeová, kel Deus bibu di Israel, kel ki N ta sirbi,* ma ka ta kai nen orbadju nen txuba duránti kes anu li, timenti N ka da órdi pa kel-li kontise!”
2 Elias resebe kel mensajen li di Jeová: 3 “Sai di kel lugar li, bai pa lésti i sukundi na vali di Kerite, ki ta fika na lésti di Jurdon. 4 Bu debe bebe agu di rubera i N ta manda korvu pa leba-u kumida la.” 5 El bai kel óra i el faze sima Jeová manda-l. El bai i el fika na vali di Kerite, na lésti di Jurdon. 6 I kes korvu ta trazeba el pon i karni di palmanhan i pon i karni di tardinha, i el ta bebeba agu di rubera. 7 Má dipôs di alguns dia, kel rubera seka pamodi txuba ka staba ta kai na téra di Israel.
8 Nton, el resebe kel mensajen li di Jeová: 9 “Labanta, bai pa Sarefá, na tiritóriu di Sidon i fika la. N ta manda un viúva di la pa da-u kumida.” 10 Nton, el bai pa Sarefá. Kantu el txiga na entrada di sidadi, el odja un viúva ta djunta lenha. El txoma-l i el fla-l: “Favor, traze-m un bokadinhu di agu na un kópu pa N bebe.” 11 Kantu kel viúva staba ta ba panha agu, Elias txoma-l i el fla-l: “Favor, traze-m un padás di pon.” 12 Nton, kel viúva fla: “N ta jura pa bu Deus, Jeová, kel Deus bibu, ma N ka tene pon. Úniku kuza ki N tene é un mô xeiu di farinha na un jaru grandi i un bokadinhu di azeti na un jaru pikinoti. N sta ta djunta alguns lenha pa N ba pripara algun kuza pa mi ku nha fidju. Kel-li ta ser nos últimu kumida i dipôs nu ta móre.”
13 Nton, Elias fla-l: “Ka bu xinti medu. Bai pa kaza i faze kuzê ki bu fla. Má primeru faze un pon rodondu pikinoti ku kes kuza ki bu tene i traze-m el li na rua. Dipôs, bu pode pripara algun kuza pa bo i pa bu fidju. 14 Pamodi é kel-li ki Jeová, kel Deus di Israel, fla: ‘Farinha na kel jaru grandi ka ta kaba, i azeti na kel jaru pikinoti ka ta seka, ti kel dia ki Jeová poi txuba ta kai na txon.’” 15 Nton, kel viúva bai pa kaza i el faze sima Elias fla-l. Pur isu, kel viúva, se família i Elias tevi kumida pa kume duránti txeu dia. 16 I sima Jeová dja flaba Elias, farinha na kel jaru grandi ka kaba, i azeti na kel jaru pikinoti ka seka.
17 Dipôs di un ténpu, fidju di kel mudjer fika duenti. Se duénsa piora di tal manera ki el kaba pa móre.* 18 Nton, kel viúva fla Elias: “Ó ómi di Deus verdaderu, kuzê ki N faze kóntra bo? Bu ben na nha kaza pa lenbra-m di nhas pekadu i pa mata nha fidju?” 19 Má Elias fla-l: “Da-m bu fidju.” Nton, el tra mininu di ses brasu, el leba-l pa riba, pa kel kuartu di terasu undi ki el staba i el deta-l na se própi kama. 20 Dipôs, Elias ora pa Jeová ku vós altu: “Ó Jeová, nha Deus, bu sta dexa kel viúva ki da-m un lugar pa N fika, sufri? Pamodi ki bu dexa se fidju móre?” 21 Nton, el dobra três bês riba di kel mininu i el ora pa Jeová ku vós altu: “Ó Jeová, nha Deus, favor dexa kel mininu li vive otu bês.” 22 Jeová obi pididu di Elias i kel mininu fika bibu otu bês. 23 Elias panha kel mininu, el dixi ku el di kuartu di terasu pa déntu di kaza, i el da se mai el. I Elias fla: “Odja, bu fidju sta bibu.” 24 Nton, kel mudjer fla Elias: “Gósi, N sabe ma bo é própi un ómi di Deus i ma kes palavra di Jeová ki ta sai di bu bóka é verdadi.”