شەجىرەلەر 1-جازبا
17 ٴداۋىت ٶز ۇيىنە ورنىعىپ العان سوڭ، بىردە ناتان+ پايعامبارعا: «مەن قاراعايدان سوعىلعان ۇيدە تۇرىپ جاتىرمىن+، ال ەحوبانىڭ كەلىسىم ساندىعى بولسا شاتىردا تۇر»،— دەدى+. 2 ناتان: «كوڭىلىڭ قالاعانىن ىستە، شىنايى قۇداي ساعان جار»،— دەپ جاۋاپ بەردى.
3 ٴبىراق سول ٴتۇنى قۇداي ناتانعا مىنانى ايتتى: 4 «بار دا، قىزمەتشىم داۋىتكە بىلاي دە: —ەحوبانىڭ ساعان ايتارى مىناۋ: «مەنىڭ تۇراعىم بولاتىن ٷيدى سەن سالمايسىڭ+. 5 يسرايل حالقىن مىسىردان الىپ شىققاننان كۇنى بۇگىنگە دەيىن مەن كۇركەدەن كۇركەگە، شاتىردان شاتىرعا كوشىپ-قونىپ ٴجۇرمىن*+. 6 يسرايلدىڭ اراسىندا جۇرگەنىمدە، حالقىمدى باقسىن دەپ ٶزىم تاعايىنداعان يسرايل بيلەرىنىڭ بىردە-بىرىنە «نەگە ماعان قاراعايدان ٷي سالىپ بەرمەيسىڭدەر؟» دەگەن ەمەسپىن».
7 قۇداي ٵرى قاراي ناتانعا مىنانى ايتتى: «ەندى قىزمەتشىم داۋىتكە تاعى بىلاي دە: —اسكەرباسى ەحوبا مىنانى ايتادى: «حالقىم يسرايلگە باسشى بولۋىڭ ٷشىن، مەن سەنى ورىستە مال باعىپ جۇرگەن جەرىڭنەن تاڭداپ الدىم+. 8 قايدا بارساڭ دا، ساعان جار بولىپ+، الدىڭنان بارلىق جاۋلارىڭدى قۇرتىپ وتىرامىن+. سەنىڭ اتىڭدى شىعارىپ، جەر بەتىندەگى ۇلى ادامدار ىسپەتتى داڭقتى قىلامىن+. 9 حالقىم يسرايلگە جەر ٴبولىپ، سوندا قونىستاندىرامىن دا، ولار سول جەردە تۇراتىن بولادى. ەشكىم ولاردى مازالامايدى. زۇلىمدار بۇرىنعىداي قىسىم كورسەتپەيدى+. 10 مەن حالقىم يسرايلگە بيلەر تاعايىنداعان كەزدەن باستاپ+ ولار قىسىم كورسەتىپ كەلدى. ال ەندى بارلىق جاۋلارىڭدى ساعان باعىندىرامىن+. بۇعان قوسا، مەن ساعان «ەحوبا سەنىڭ اۋلەتىڭدى پاتشا اۋلەتى ەتەدى» دەيمىن.
11 كۇندەرىڭ تاۋسىلىپ، اتا-بابالارىڭا قوسىلعانىڭدا، مەن ارتىڭنان ٴبىر ۇرپاعىڭدى، ۇلدارىڭنىڭ بىرەۋىن تاعايىنداپ+، ونىڭ پاتشالىق بيلىگىن نىعايتامىن+. 12 مەنىڭ ٷيىمدى سول سالادى+. ونىڭ تاعىن بەرىك ەتىپ، ماڭگىگە ورنىقتىرامىن+. 13 مەن ونىڭ اكەسى، ال ول مەنىڭ ۇلىم بولادى+. ساعان دەيىنگى پاتشانى اينىماس سۇيىسپەنشىلىگىمنەن ايىردىم+، ال ونى ەشقاشان ايىرمايمىن+. 14 مەن ونى ٶز ٷيىم مەن پاتشالىعىمدا ورنىقتىرامىن+، ونىڭ تاعى ماڭگى تۇراتىن بولادى+».
15 ناتان ەستىگەن سوزدەرى مەن العان ايانىن داۋىتكە تۇگەل ايتىپ بەردى.
16 سوندا ٴداۋىت پاتشا ەحوبانىڭ الدىنا بارىپ وتىردى دا، بىلاي دەدى: «ۋا، ەحوبا قۇداي! مەن ٷشىن وسىنىڭ ٴبارىن ىستەيتىندەي، اۋلەتىم كىم، مەن كىممىن+؟ 17 ۋا، قۇداي، سەن بۇلاردى از كورىپ، قۇلىڭنىڭ اۋلەتىنىڭ سوناۋ بولاشاعىن دا ايتىپ بەردىڭ+. ۋا، ەحوبا قۇداي، سەن مەنى ۇلى ادامداي قاراستىردىڭ. 18 ٶز قۇلىڭا كورسەتكەن قۇرمەتىڭە ٴداۋىتتىڭ الىپ-قوسارى بار ما؟ سەن ٶز قۇلىڭدى جاقسى بىلەسىڭ عوي+. 19 ۋا، ەحوبا، وسى ۇلى ىستەردىڭ بارلىعىن سەن قۇلىڭ ٷشىن ىستەدىڭ، ٵرى ٶز ەركىڭە ساي جۇزەگە اسىردىڭ، وسىلاي ۇلىلىعىڭدى پاش ەتتىڭ+. 20 ۋا، ەحوبا، ساعان تەڭ كەلەر ەشكىم جوق+، وزگە قۇداي دا جوق+. ەستىگەندەرىمىزدىڭ ٴبارى وسىنى دالەلدەپ وتىر. 21 جەر بەتىندە سەنىڭ حالقىڭ يسرايل سياقتى وزگە حالىق بار ما+؟! ۋا، شىنايى قۇداي، سەن ونى مەنشىكتى حالقىڭ ەتۋ ٷشىن قۇنىن وتەپ الدىڭ+. ٶزىڭ مىسىردان قۇنىن وتەپ العان حالقىڭ ٷشىن وزگە حالىقتار مەن ولاردىڭ تاڭىرلەرىن قۋىپ تاستاپ+، ۇلى دا ايبىندى ىستەرىڭ ارقىلى ەسىمىڭنىڭ داڭقىن ارتتىردىڭ+. 22 يسرايلدى ماڭگىلىككە مەنشىكتى حالقىڭ ەتتىڭ+. ۋا، ەحوبا، سەن ولاردىڭ قۇدايى بولدىڭ+. 23 ال ەندى، ۋا، ەحوبا، قۇلىڭ مەن ونىڭ اۋلەتىنە قاتىستى ايتقان ۋادەڭنەن ەشقاشان اينىماعايسىڭ. قايتا، ونى تاپ ٶزىڭ ايتقانداي جۇزەگە اسىرا كور+. 24 سەنىڭ ەسىمىڭ ماڭگى قالىپ، اسقاقتاي بەرسىن+! حالىقتار «يسرايلدىڭ قۇدايى — اسكەرباسى ەحوبا!» دەيتىندەي بولسىن. قۇلىڭ ٴداۋىتتىڭ اۋلەتى دە الدىڭدا نىق تۇرسىن+. 25 ۋا، قۇدايىم، سەن قۇلىڭنىڭ اۋلەتىن پاتشا اۋلەتى ەتەتىنىڭدى اشتىڭ. سول سەبەپتى دە قۇلىڭ سەنىمدىلىكپەن وسىلاي دۇعا ەتىپ وتىر. 26 ەحوبا، سەن شىنايى قۇدايسىڭ. سەن قۇلىڭا وسىنداي يگىلىك جاساۋدى ۋادە ەتتىڭ. 27 ال ەندى قۇلىڭنىڭ اۋلەتى الدىڭدا ماڭگى تۇرۋ ٷشىن باتاڭدى بەرە كور. ويتكەنى سەن، ۋا، ەحوبا، باتاڭدى بەردىڭ، ٵرى بۇل ماڭگىلىك باتا بولماق».