ٴزابۇر
ٵن-كۇي جەتەكشىسىنە. ٴداۋىتتىڭ جىرى.
140 ۋا، ەحوبا، مەنى زۇلىمداردان قۇتقارشى،
جاۋىز ادامداردان قورعاشى+.
2 ولار جۇرەكتەرىندە زىمياندىق ويلايدى+،
كۇنى بويى سوعىسۋدى دوعارمايدى.
4 ۋا، ەحوبا، مەنى زۇلىمداردىڭ قولىنان ساقتاشى+،
جاۋىز ادامداردان قورعاشى،
ولار اياعىمنان شالىپ قۇلاتپاقشى.
5 وركوكىرەكتەر ماعان تۇزاق قۇردى،
جولىما تورلارىنىڭ جىپتەرىن جايدى+.
ولار ماعان تور قۇردى+. (سەلا)
6 مەن ەحوباعا بىلاي دەيمىن: «سەن مەنىڭ قۇدايىمسىڭ.
ۋا، ەحوبا، جالبارىنىپ كومەككە شاقىرعانىمدا ەستي كورشى!»+
7 ۋا، الەمنىڭ ٵمىرشىسى ەحوبا، مەنىڭ مىقتى قۇتقارۋشىم،
شايقاس كۇنى باسىمدى دۋلىعاداي قورعادىڭ+.
8 ۋا، ەحوبا، زۇلىمنىڭ قالاۋىن ورىنداماشى،
زىمياندىعى جۇزەگە اسىپ، اسقاقتاۋىنا جول بەرمەشى+. (سەلا)
9 مەنى قورشاعانداردىڭ ايتقان زۇلىمدىقتارى ٶز باستارىنا كەلسىنشى+.
10 ۇستەرىنە قىزىپ تۇرعان شوق جاۋسىنشى+،
ولار وتقا، تەرەڭ ورعا لاقتىرىلىپ+،
سول جەردەن قايتىپ شىقپاسىنشى.
11 جالاقورعا جەر بەتىنەن ورىن تابىلماسىنشى+،
جاۋىزداردى زۇلىمدىق وكشەلەي قۋىپ، سۇلاتسىنشى.
12 بىلەمىن، ەحوبا بەيشارا جانداردى قورعايدى،
جارلىلار ٷشىن ادىلدىك ورناتادى+.
13 ادىلدەر ەسىمىڭدى دارىپتەيدى،
تۋراشىلدار الدىڭدا ٶمىر سۇرەدى+.