سامۋيلدىڭ 1-جازباسى
26 ٴبىراز ۋاقىتتان كەيىن زيف+ تۇرعىندارى گيبەياعا+ كەلىپ، ساۋلعا: «ٴداۋىت ەسىمونعا* قارسى جاتقان حاكيلا جوتاسىندا جاسىرىنىپ ٴجۇر»،— دەدى+. 2 سوندا ساۋل يسرايلدىڭ 3000 تاڭداۋلى ساربازىن الىپ، ٴداۋىتتى قولعا ٴتۇسىرۋ ٷشىن زيف ماڭىنداعى ٴشول دالاعا قاراي ٴتۇستى+. 3 ول ەسىمونعا قارسى جاتقان حاكيلا جوتاسىنداعى جولدىڭ بويىنا قوس تىكتى. بۇل كەزدە ٴشول دالادا تۇرىپ جاتقان ٴداۋىت ساۋلدىڭ ٶزىن ىزدەپ ٴشول دالاعا كەلگەنىن ەستىگەندە، 4 بۇعان كوز جەتكىزۋ ٷشىن تىڭشىلارىن جىبەردى. 5 سودان كەيىن ساۋل مەن قولباسشىسى نەر ۇلى ابىنەردىڭ+ قاي جەردە جاتقانىن كورۋ ٷشىن قوستارىنا باردى. ساۋل قوستىڭ ورتاسىندا، ال ادامدارى ونى اينالا قورشاپ جاتادى ەكەن. 6 ٴداۋىت حەتتىك+ احيمالىك پەن سارۇيانىڭ ۇلى+، جوعابتىڭ باۋىرى ٵبىسايدان+: «مەنىمەن ساۋلدىڭ قوسىنا قايسىسىڭ باراسىڭ؟— دەپ سۇراپ ەدى، ٵبىساي: —مەن بارامىن»،— دەدى. 7 سودان ەكەۋى ٴتۇن جامىلىپ پاتشا قوسىنا كەلدى. ساۋل قوستىڭ ورتاسىندا ۇيىقتاپ جاتىر ەكەن، نايزاسىن باس جاعىنا قاداپ قويىپتى. ال ابىنەر مەن ساربازدار ونى اينالا جايعاسىپتى.
8 ٵبىساي داۋىتكە: «قۇداي بۇگىن جاۋىڭدى قولىڭا بەردى+. رۇقسات ەتسەڭ، نايزامەن ٴبىر-اق ۇرىپ، ونى جەرگە قاداي سالايىن. مەن ەكى رەت ۇرىپ جاتپايمىن!»— دەدى. 9 ٴبىراق ٴداۋىت بىلاي دەدى: «ونى ٶلتىرۋشى بولما! ەحوبانىڭ تاعايىنداعان پاتشاسىنا+ قول كوتەرگەن ادام ايىپسىز قالماس+. 10 ٴتىرى قۇداي ەحوبانىڭ الدىندا شىن ايتامىن*، ونى ەحوبانىڭ ٶزى ولىمگە ۇشىراتادى+. يا بولماسا ۋاقىتى جەتىپ+ قايتىس بولادى نە سوعىستا قازا تابادى+. 11 ەحوبا تاعايىنداعان پاتشاعا قالاي عانا قول كوتەرەمىن+؟! ەحوبا بۇنىڭ بەتىن اۋلاق قىلسىن. ودان دا باس جاعىنداعى نايزاسى مەن قۇمىراسىن الىپ كەتەيىك». 12 وسىلاي ٴداۋىت ساۋلدىڭ نايزاسى مەن سۋ قۇياتىن قۇمىراسىن الدى دا، ەكەۋى كەتىپ قالدى. ولاردى ەشكىم كورمەدى دە+، بايقامادى دا. بارلىعى ۇيىقتاپ جاتتى، سەبەبى ەحوبا ولاردى تەرەڭ ۇيقىعا باتىرعان ەدى. 13 ٴداۋىت ارعى بەتكە ٶتىپ، الىسىراق جەردەگى قىر باسىنا شىقتى.
14 سول جەردەن قوستاعى ساربازدار مەن نەر ۇلى ابىنەرگە+: «مەنى ەستىپ تۇرسىڭ با، ابىنەر؟»— دەپ داۋىستادى. ول بولسا: «پاتشانى مازالاپ جاتقان بۇل كىم ٶزى؟»— دەدى. 15 سوندا ٴداۋىت بىلاي دەدى: «ابىنەر، سەن ەر-ازاماتسىڭ عوي! يسرايلدە ساعان تەڭ كەلەر ەشكىم جوق! وندا نەگە پاتشا يەڭدى قورعامايسىڭ؟ سەبەبى ونى ٶلتىرۋ ٷشىن قوسقا ٴبىر سارباز كەلىپ كەتتى+. 16 بۇنىڭ دۇرىس ەمەس. ٴتىرى قۇداي ەحوبانىڭ الدىندا شىن ايتامىن*، ەحوبا تاعايىنداعان پاتشا يەلەرىڭدى+ جاقسىلاپ كۇزەتپەگەندەرىڭ ٷشىن ولىمگە لايىقسىڭدار! كانە، ىزدەپ كورشى، پاتشانىڭ باس جاعىنداعى نايزاسى مەن قۇمىراسى قايدا+؟»
17 ساۋل ٴداۋىتتىڭ داۋسىن تانىپ: «ٴداۋىت، بالام، بۇل سەنسىڭ بە؟— دەگەندە+، ول: —ٴيا، پاتشا يەم، مەنمىن»،— دەدى. 18 سوسىن مىنانى ايتتى: «نەگە پاتشام قىزمەتشىسىنىڭ ىزىنەن قالماي قۋىپ ٴجۇر+؟ مەن نە ىستەدىم، نە جازىعىم بار+؟ 19 پاتشا يەم، سوزىمە قۇلاق تۇرە كورىڭىز: ٴسىزدى ماعان قارسى قويعان ەحوبا بولسا، وندا استىق قۇرباندىعىمدى قابىلداي كورسىن، ال ادامدار بولسا+، ولاردى ەحوبانىڭ الدىندا قارعىس اتسىن. ويتكەنى بۇگىن ولار مەنى ەحوبانىڭ مەنشىكتى حالقىنان+ الاستاتىپ، «بار، جالعان قۇدايلارعا تابىن!» دەگەندەي بولدى. 20 ەحوبادان شالعاي جەردە قانىمنىڭ توگىلۋىنە جول بەرمەگەيسىز. ويتكەنى يسرايل پاتشاسى جالعىز بۇرگەنى ىزدەۋگە شىقتى+؛ تاۋ-تاستى شارلاپ، كەكىلىك قۋىپ جۇرگەن ادامعا ۇقسايدى».
21 سوندا ساۋل: «مەن كۇنا جاسادىم+. بالام، ٴداۋىت، قايتىپ كەل، بۇدان بىلاي ساعان جاماندىق جاسامايمىن. سەبەبى بۇگىن سەن مەنىڭ جانىمدى قىمبات كوردىڭ+. مەن قاتتى قاتەلەسىپ، اقىماقتىق جاساپپىن»،— دەدى. 22 ٴداۋىت وعان بىلاي دەپ جاۋاپ بەردى: «مىنە، پاتشانىڭ نايزاسى مەندە، جىگىتتەردىڭ ٴبىرى كەلىپ الىپ كەتسىن. 23 ەحوبا اركىمگە ادىلدىگى مەن ادالدىعىنا قاراي قارىمتاسىن قايتارادى+. بۇگىن ەحوبا ٴسىزدى قولىما بەرگەن ەدى، ٴبىراق مەن ەحوبانىڭ تاعايىنداعان پاتشاسىن ولتىرگىم كەلمەدى+. 24 ٴسىزدىڭ جانىڭىزدى بۇگىن قالاي قىمبات كورسەم، ەحوبا دا مەنىڭ جانىمدى سولاي قىمبات كورىپ، قيىندىق اتاۋلىدان قۇتقارا كورسىن+». 25 سوندا ساۋل: «ٴداۋىت، بالام، سەنى قۇداي جارىلقاسىن! سەن مىندەتتى تۇردە ۇلكەن ىستەر اتقاراسىڭ. ٴسوزسىز، جەڭىمپاز بولاسىڭ!»— دەدى+. بۇدان كەيىن ٴداۋىت ٶز جونىنە كەتتى، ساۋل دا ۇيىنە ورالدى+.