ەرەميا
10 ۋا، يسرايل ٷيى، ەحوبانىڭ وزىڭە قارسى ايتقان ٴسوزىن تىڭدا. 2 ەحوبا مىنانى ايتادى:
«باسقا حالىقتاردىڭ جولىن ۇيرەنبەڭدەر+،
ولاردىڭ اسپان بەلگىلەرىنەن زارە-قۇتى قالمايدى+،
ال سەندەر ۇرەيگە بوي الدىرماڭدار.
3 حالىقتاردىڭ سالت-جورالارى — بوس نارسە.
ۇستا ورماننان اعاش كەسىپ اكەلىپ،
قۇرال-سايمانىمەن پۇت جاسايدى+.
4 ولار ونى التىن-كۇمىسپەن اشەكەيلەيدى دە+،
قۇلاپ قالماسىن دەپ، بالعامەن شەگەلەپ قويادى+.
5 مۇنداي پۇتتار قيار باقشاسىنداعى قاراقشى سياقتى، ولار سويلەي المايدى+.
ولاردى كوتەرىپ ٴجۇرۋ كەرەك، ويتكەنى جۇرە المايدى+.
ولاردان قورىقپاڭدار، سەبەبى ەش زيان كەلتىرە المايدى،
ەش جاقسىلىق تا جاساي المايدى+».
6 ۋا، ەحوبا، ساعان تەڭ كەلەر ەشكىم جوق+.
سەن ۇلىسىڭ، ٵرى ەسىمىڭ ۇلى دا قۇدىرەتتى.
7 سەنەن قورىقپاۋعا ەشكىمنىڭ ٴداتى بارماس،
ۋا، حالىقتاردىڭ پاتشاسى+، سەن بۇعان لايىقسىڭ.
كۇللى حالىقتاردىڭ دانىشپاندارىنىڭ اراسىندا،
بۇكىل پاتشالىقتارىندا ساعان تەڭ كەلەر ەشكىم جوق+.
8 ولاردىڭ ٴبارى پاراساتسىز ٵرى اقىماق+.
اعاش پۇتتار جۇرتتى بوس نارسەگە تالپىندىرادى+.
9 تارسيستەن+ جۇقا كۇمىس، ال ۋفازدان التىن اكەلىنەدى.
شەبەر مەن تەمىر ۇستاسى سولارمەن اعاشتاردى قاپتايدى.
ادامدار ولارعا كوك جىپتەن جانە كۇلگىن جۇننەن توقىلعان كيىمدەر كيگىزەدى.
بۇلاردىڭ ٴبارى شەبەرلەردىڭ قولىمەن جاسالادى.
10 ال ەحوبا بولسا شىنايى قۇداي.
ول — ٴتىرى قۇداي+ ٵرى ماڭگى پاتشا+.
ونىڭ قاھارىنان جەر سىلكىنەدى+،
ۇكىمىنە ەشبىر حالىق توتەپ بەرە المايدى.
11 * سەندەر ولارعا: «اسپاندى دا، جەردى دە جاراتپاعان تاڭىرلەر
جەر بەتىنەن دە، اسپان استىنان دا قۇرىپ جوق بولادى»+،— دەۋلەرىڭ كەرەك.
12 ول — جاراتۋشى، قۇدىرەتىمەن جەردى جاراتقان،
دانالىعىمەن قۇنارلى جەردى بەرىك ەتىپ ورناتقان+،
اقىل-پاراساتىمەن اسپان كەڭىستىگىن جايعان+.
13 ونىڭ داۋسى ەستىلگەندە،
اسپانداعى سۋلار بۋىرقانادى+.
ول جەردىڭ شەت-شەتىنەن بۇلتتاردى* كوتەرەدى+.
14 ٴبارى پاراساتسىز، ٴبىلىمسىز ارەكەت ەتەدى.
تەمىر ۇستاسى بالقىتىپ جاساعان ٴمۇسىنى ٷشىن ماسقاراعا قالادى+.
مۇنداي ٴمۇسىن جالعان، وندا تىرشىلىك لەبى* جوق+.
15 پۇتتار — بوس نارسە، ٵجۋا-مازاققا قالاتىندار+.
جاۋاپقا تارتىلاتىن كۇنى ولار قۇرىپ جوق بولادى.
16 جاقىپتىڭ قۇدايى* سول نارسەلەردەي ەمەس.
ول — ٴبارىنىڭ جاراتۋشىسى.
يسرايل — ونىڭ مەنشىگىنىڭ اساتاياعى+.
ەسىمى ونىڭ — اسكەرباسى ەحوبا+.
17 ۋا، قورشاۋدا تۇرىپ جاتقان ايەل،
تۇيىنشەگىڭدى جەردەن جيناپ ال.
18 سەبەبى ەحوبا بىلاي دەيدى:
«مىنە، ەندى مەن وسى ەلدىڭ تۇرعىندارىن بۇل جەردەن لاقتىرىپ تاستايمىن+،
ولارعا قايعى-قاسىرەت شەككىزەمىن».
19 سورلى باسىم، كۇيرەدىم-اۋ+!
جاراقاتىم ەش جازىلمايدى.
سوندا مەن بىلاي دەدىم: «بۇل — مەنىڭ سىرقاتىم، وعان شىداۋىم كەرەك.
20 شاتىرىم قيراپ، ارقاندارىنىڭ ٴبارى ٷزىلدى+.
ۇلدارىم تاستاپ كەتتى، قاسىمدا بىرەۋى دە جوق+.
شاتىرىمدى تىگىپ، جابىندارىن كوتەرەتىن ەشكىم قالمادى.
سوندىقتان تۇسىنىكپەن ارەكەت ەتپەدى،
وتارلارىنىڭ ٴبارى جان-جاققا بىتىراپ كەتتى+».
22 تىڭداڭدار! ٴبىر حابار جەتتى!
سولتۇستىكتەگى ەلدەن قاتتى ٴدۇرسىل شىعادى+،
ول ياھۋدانىڭ قالالارىن قاڭىراتىپ، شيبورىلەردىڭ مەكەنىنە اينالدىرادى+.
23 ۋا، ەحوبا، پەندەنىڭ ٶمىر جولى ٶز بيلىگىندە ەمەس ەكەنىن بىلەمىن.
ادام ٴتىپتى ٶز قادامىنا باعىت بەرە المايدى+.
24 ۋا، ەحوبا، مەنى ادىلدىكپەن تۇزەتە كور،
ٴبىراق اشۋ ۇستىندە ەمەس+، ايتپەسە تۇگىم قالمايدى+.
25 قاھارىڭدى توك ٶزىڭدى ەلەمەگەن حالىقتارعا+،
ەسىمىڭمەن شاقىرمايتىن رۋلارعا.
ويتكەنى ولار جاقىپتى جالمادى+.