96-ٵن
قۇدايدىڭ بەرگەن قازىناسى
(ناقىل سوزدەر 2:1)
1. قولىمىزدا ٴبىر قۇندى جازبالار بار،
سولماس ٷمىت، مول باقىت سيلايتىن،
زور كۇشىمەن قوزعاپ اق جۇرەكتەردى،
كوزدى اشىپ، ومىرگە باستايتىن.
قۇدايىمىز بۇل اسىل جازبالاردى
تارتۋ ەتتى ٴسۇيىپ بار حالىقتى.
ٶزىن جاقتاپ، جاقسى كورگەن جاندارعا
ونى جازسىن دەپ رۋحىن دارىتتى.
2. ولار الەمنىڭ قالاي جارالعانىن
ٴتىزىپ مارجانداي، رەتىمەن جازدى.
العاشقى جۇپ ٴمىنسىز بوپ جاراتىلىپ،
مەكەن ەتتى گۇل جامىلعان باقتى.
ۋاقىت وتە ٴبىر پەرىشتە كوكتەگى
كۇمان سەۋىپ، قۇدايدى داتتادى.
بۇل تەك كۇنا، زور قاسىرەت اكەلىپ،
مومىن جاندار اڭساۋدا اق تاڭدى.
3. كانە، قۋانىپ، باستى كوتەرەيىك،
قۇداي تاققا ۇلىن وتىرعىزدى!
باتالارىن ايتىپ ٷمىت بەرەتىن،
جار سالايىق بۇل حاباردى ىزگى!
جانعا شيپا بوپ، كوڭىلگە ٴنار بەرەر
جازباداعى ىزگى حابار قۇندى.
بۇل قازىنا باۋراپ كوڭىلىمىزدى،
جان سارايى تىنىشتىققا تۇندى.
(ٴتىم. 2-ح. 3:16؛ پەت. 2-ح. 1:21 قاراڭىز.)