109-ٵن
«ٴبىر-ٴبىرىڭدى بارىنشا جاقسى كورىڭدەر»
(پەتىردىڭ 1-حاتى 1:22)
شىن ٴسۇيۋ — اسقاق قاسيەت،
ٵرقاشاندا ورنى بولەك!
ۇنەمى تانىتساق ونى،
قۇداي قۋانادى.
دوستار كوپ ادال، اينىماس،
اق نيەتى ەش سارقىلماس.
بۇل دوستىقتى ٴجۇرمىز شىڭداپ،
بولىپ ىزگى، جۇمساق.
كومەك ىزدەپ كەي كەزدە،
ايتسا ٴبىرى ۋايىمىن بىزگە،
قول ۇشىن بەرىپ وعان،
تابىلامىز جانىنان.
قۇداي مەن يسا ٴسۇيۋدىڭ
كورسەتەدى زور ۇلگىسىن.
ىزىمەن ولاردىڭ ٴجۇرىپ،
سۇيەمىز شىن جۇرەكتەن،
ٴسۇيۋ باعالى نەتكەن!
(پەت. 1-ح. 2:17؛ 3:8؛ 4:8؛ جوح. 1-ح. 3:11 قاراڭىز.)