139-ٵن
جۇماقتا جۇرگەنىڭدى ەلەستەت
(ايان 21:1—5)
1. قارا، مىنە، ەكەۋمىز دە،
ٴجۇرمىز كوپپەن ٴبىز جاڭا دۇنيەدە.
ارتتا قالدى بار جاماندىق،
كەۋدە كەرىپ، كەڭ تىنىس الدىق.
قۇداي وتىر ٶز تاعىندا،
زۇلىمدىقتىڭ جوق نىشانى دا.
مىنە، كەز كەلدى جاڭا جەر ورنايتىن،
بىرگە ٴبارىمىز ماداق ٵنىن شىرقايتىن!
قايىرماسى:
ەحوبا، راقمەت! عاجاپ ىستەرىڭ!
ۇلىڭ يسا جاڭارتتى جەر بەتىن.
ٵن-جىر توگىلەدى ريزاشىل جۇرەكتەن،
ماداق، قۇرمەتكە لايىقسىڭ، اكە، تەك سەن!
2. قارا، مىنە، ەكەۋمىز دە،
ٴجۇرمىز اسەم تابيعات توسىندە.
ۇرەي، قاۋىپ — ٴبارى كەتكەن،
قۇداي جەرگە شاتىرىن تىككەن.
ۋادەلەرى ٴدال ايتقانداي،
ورىندالدى ٴبىرى دە قالماي.
قازىر ويانىپ كوز جۇمعان ادامدار،
ماداق انىنە شىن جۇرەكتەن قوسىلار!
قايىرماسى:
ەحوبا، راقمەت! عاجاپ ىستەرىڭ!
ۇلىڭ يسا جاڭارتتى جەر بەتىن.
ٵن-جىر توگىلەدى ريزاشىل جۇرەكتەن،
ماداق، قۇرمەتكە لايىقسىڭ، اكە، تەك سەن!
(ٴزاب. 37:10، 11؛ يشايا 65:17؛ جوح. 5:28؛ پەت. 2-ح. 3:13 قاراڭىز.)