Мұсаның 5-жазбасы

32 Уа, аспан, құлақ сал, мен сөйлейін!

Жер, сен де аузымнан шыққан сөздерді тыңда!

 2 Өсиеттерім ұқсайды тамшылаған жаңбырға,

Айтқан сөздерім түскен мөлдір шыққа,

Шөпке себелеген жаңбырға,

Көкөніске төгілген нөсерге.

 4 Ол — Жартасымыз, істері оның кемелді+,

Жолдарының бәрі әділетті+.

Құдай адал+, еш әділетсіздік жасамайды+,

Ол әділ әрі шыншыл+.

 6 О, надан, түйсіксіз халық+,

Ехобаға осылай істеуші ме еді+?

Ол сені дүниеге әкелген Әкең ғой+!

Ол сені жаратып, берік орнықтырды емес пе?!

 7 Бұрынғы күндерді есіңе ал,

Өткен ұрпақтардың заманы туралы ойлан,

Әкеңнен сұра, ол саған айтып берер+,

Қарттардан сұра, олар саған баяндап берер.

 8 Алла Тағала халықтарға мұралық жер бергенде+,

Адам атаның ұлдарын* жан-жаққа таратқанда+,

Исраил ұлдарының санын ескеріп,

Халықтардың шегараларын белгіледі+.

 9 Себебі Ехобаның халқы — өз үлесі+,

Жақып — оның мұралық меншігі+.

10 Ол оны тауып алды шөл даладан+,

Ұлыған аңдары бар, құлазыған шөлден+.

Оны жан-жақтан қорғап, қамқорына алып+,

Көзінің қарашығындай сақтады+.

11 Балапандарын ұшуға үйретіп,

Олардың үстінен қалықтаған бүркіттей,

Оларды қанат жайып көтерген,

Қауырсын қанатымен тасыған бүркіттей+,

12 Ехоба оны* жалғыз өзі алып жүрді+,

Қасында ешқандай өзге құдай болмады+.

13 Оған биік төбелерді бағындырып+,

Танаптағы өнімдерден жегізді+,

Жартастағы ұядан бал* сорғызып,

Шақпақтасты жердің майын* ішкізді.

14 Оларды табынның майымен, отардың сүтімен,

Семіз-семіз қойлармен асырады,

Текелермен және Башан қошқарларымен,

Дәні толық бидаймен асырады+.

Жүзім шырынынан* жасалған шараптан ішкізді.

Сөйтіп, өзін жаратқан Құдайдан безді+,

Құтқарушы Жартасын менсінбеді.

16 Олар өзге құдайларға бет бұрып, оның қызғанышын* оятты+,

Жеркенішті істерімен оны қорлады+.

17 Олар құрбандықтарын Құдайға емес, жын-перілерге+,

Өздері бұрын-соңды білмеген,

Жақында ғана пайда болған,

Ата-бабалары танымаған тәңірлерге ұсынды.

18 Өзіңе өмір берген Жартасты ұмыттың+.

Дүниеге әкелген Құдайды естен шығардың+.

19 Ехоба мұны көргенде, олардан бас тартты+,

Өйткені ұл-қыздары оны қорлады.

20 Сонда ол былай деді: “Олардан бет-жүзімді жасырамын+,

Түбінде олармен не болатынын көрейін.

Себебі олар бұзылған ұрпақ+,

Адалдықты білмейтін опасыз ұлдар+.

21 Түкке тұрғысыз құдайға табынып, қызғанышымды* оятты+,

Мені еш пайдасы жоқ пұттарымен қорлады+.

Мен де түкке тұрғысыз халық арқылы олардың қызғанышын оятамын+,

Ақылсыз халық арқылы оларды қорлаймын+.

22 Менің қаһарым от болып жалындап+,

Көрдің* түбіне дейін жетеді+,

Жерді өнімдерімен қоса жалмап,

Тау негіздерін де өртейді.

23 Мен олардың басына апаттарды үйіп-төгемін,

Жебелерімді соларға бағыттап атамын.

24 Олар аштықтан қалжырайды+,

Ыстығы көтеріліп қиналады, сұмдық апаттан қырылады+.

Мен оларға азулы жыртқыштарды,

Жерде жорғалаған улы жыландарды* жіберемін+.

25 Сырттағылар семсердің жүзінен өледі.

Іштегілерді үрей билейді+,

Жас жігіт пен бойжеткеннің,

Сәби мен ақ шашты қарияның зәресі ұшады+.

26 Мен: —Оларды бытыратып жіберемін,

Адамдар арасынан есімін өшіремін,— дер едім.

27 Бірақ жаулар табалайды ғой+,

Мұны дұшпандар өздерінше топшылап+:

—Оларды өз күшімізбен жеңдік+,

Бұған Ехобаның еш қатысы жоқ,— дейді ғой.

28 Өйткені олар түйсіксіз* халық,

Түсініктен жұрдай болған халық+.

Осылар жайлы ой жүгіртер еді+,

Ақыры не боларын ойланар еді+.

30 Жартастары оларды тастап кетпесе,

Ехоба оларды жауларының қолына бермесе+,

Қалайша жалғыз адам мыңды қуа алады?!

Екі адам он мыңды қашуға мәжбүр ете алады+?!

31 Жауымыздың жартасы біздің Жартастай емес+,

Бұны олардың өздері де түсінеді+.

32 Олардың жүзім бұтасы Содомның бұтасынан,

Ғомораның жүзімдігінен алынған+.

Олардың жүзімдері улы,

Жүзім шоқтары ащы+.

33 Шараптары жылан уындай,

Кобраның қауіпті заһарындай.

34 Олардың осы істерін сақтап қоймадым ба?!

Қамбама жинап, мөрлеп тастамадым ба+?!

35 Кек алу — менің ісім, есесін мен қайтарамын+,

Белгіленген уақыт келгенде, аяқтары таяды+,

Себебі олардың күйрейтін күні жақын,

Бастарына түсетін апаттар асығып келеді”.

36 Ехоба өз халқын соттайды+,

Бірақ олардың күші таусылғанын,

Тек қорғансыз бен әлсіздері қалғанын көргенде,

Қызметшілеріне аяушылық танытады+.

37 Сонда ол былай дейді: “Олардың тәңірлері қайда+?

Паналамақ болған жартасы қайда?

38 Олар құрбандықтарының майын жеп*,

Сұйық тартуға әкелген шараптарын ішпеп пе еді+?

39 Біліп қойыңдар, мен ғана Құдаймын+,

Менен басқа құдай жоқ+.

Жаралайтын да+, сауықтыратын да өзіммін+.

Менің қолымнан ешкім құтқара алмайды+.

40 Қолымды көкке көтеріп тұрып,

“Бұл — менің мәңгі тірі екенімдей хақ!” деп ант етемін+.

41 Жарқылдаған семсерімді қайрап,

Үкімдерімді жүзеге асыруға кіріскенде+,

Жауларымнан кек аламын+,

Мені жек көретіндердің есесін қайтарамын.

42 Өлгендер мен тұтқындардың қанына

Жебелерімді мас қыламын,

Жау көсемдерінің басын шауып,

Семсерімді етке тойғызамын,

43 Халықтар, оның халқымен бірге қуаныңдар+,

Себебі ол қызметшілерінің төгілген қаны үшін кек алады+,

Жауларының қарымтасын қайтарады+,

Өз халқының жерін тазартады*”.