២២ ឥឡូវ អេលី​មាន​វ័យ​ចាស់​ណាស់​ហើយ។ គាត់​បាន​ឮ​អំពី​អ្វី​ទាំង​អស់​ដែល​កូន​ប្រុស​ៗ​គាត់​បាន​ប្រព្រឹត្ត+ទៅ​លើ​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រាអែល​ទាំង​ឡាយ ព្រម​ទាំង​រឿង​ដែល​កូន​ប្រុស​ៗ​គាត់​បាន​រួម​ដំណេក​ជា​មួយ​នឹង​ស្ត្រី​ដែល​បម្រើ​នៅ​ទ្វារ​ត្រសាល​ជំនុំ។+ ២៣ អេលី​រមែង​សួរ​កូន​ប្រុស​ៗ​ថា​៖ ​«​ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​កូន​ចេះ​តែ​ធ្វើ​អំពើ​បែប​នេះ? អ្វី​ដែល​ពុក​បាន​ឮ​មនុស្ស​ទាំង​អស់​និយាយ​អំពី​កូន សុទ្ធតែ​អាក្រក់។

២២ ប្រសិន​បើ​ខ្ញុំ​មិន​បាន​មក​និយាយ​ជា​មួយ​នឹង​ពួក​គេ នោះ​ពួក​គេ​គ្មាន​ភាព​ខុស​ឆ្គង​ទេ។+ ប៉ុន្តែ​ឥឡូវ ពួក​គេ​មិន​អាច​ដោះ​សា​អំពី​ភាព​ខុស​ឆ្គង​របស់​ពួក​គេ​បាន​ឡើយ។+

១៧ ដូច្នេះ ប្រសិន​បើ​អ្នក​ណា​ចេះ​ធ្វើ​អ្វី​ដែល​ត្រឹម​ត្រូវ តែ​បែរ​ជា​មិន​ធ្វើ​ទៅ​វិញ នោះ​ជា​ការ​ខុស​ឆ្គង​ហើយ។+