៤៥ អ្នក​ដែល​កើត​ជំងឺ​ឃ្លង់​ត្រូវ​ស្លៀក​សម្លៀក​បំពាក់​រហែក ទុក​ក្បាល​ឲ្យ​នៅ​ទទេ ហើយ​បាំង​មាត់* ព្រម​ទាំង​ស្រែក​ថា​៖ ‹ខ្ញុំ​មិន​ស្អាត​បរិសុទ្ធ! ខ្ញុំ​មិន​ស្អាត​បរិសុទ្ធ!›។ ៤៦ ដរាប​ណា​គាត់​នៅ​មាន​ជំងឺ​នោះ ដរាប​នោះ​គាត់​នៅ​មិន​ស្អាត​បរិសុទ្ធ ហើយ​គាត់​ត្រូវ​រស់​នៅ​ដាច់​ដោយ​ឡែក​ពី​គេ​នៅ​ខាង​ក្រៅ​ជំរំ។+

២ ​«​ចូរ​បង្គាប់​បណ្ដា​ជន​អ៊ីស្រាអែល​ឲ្យ​បណ្ដេញ​អ្នក​កើត​ជំងឺ​ឃ្លង់+ អ្នក​ហូរ​ខ្ទុះ+ និង​អ្នក​ដែល​មិន​ស្អាត​បរិសុទ្ធ​ដោយ​ប៉ះ​សាក​សព+ ចេញ​ពី​ជំរំ។

១៤ ព្រះ​យេហូវ៉ា​តប​ទៅ​ម៉ូសេ​ថា​៖ ​«​បើ​ឪពុក​នាង​ស្ដោះ​ទឹក​មាត់​ដាក់​មុខ​នាង នោះ​នាង​នឹង​មាន​សេចក្ដី​ខ្មាស​អស់​៧​ថ្ងៃ មែន​ទេ? ដូច្នេះ ចូរ​ឲ្យ​នាង​ទៅ​រស់នៅ​ដាច់ដោយ​ឡែក​ពី​គេ​នៅ​ខាង​ក្រៅ​ជំរំ​អស់​រយៈ​ពេល​៧​ថ្ងៃ​ចុះ+ ក្រោយ​នោះ​នាង​អាច​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ជំរំវិញ​បាន​»។ ១៥ ដូច្នេះ គេ​បាន​ឲ្យ​មីរៀម​ទៅ​រស់​នៅ​ដាច់​ដោយ​ឡែក​ខាង​ក្រៅ​ជំរំ​អស់​រយៈ​ពេល​៧​ថ្ងៃ+ ហើយ​បណ្ដា​ជន​មិន​បាន​រើ​ជំរំ​ទេ ដរាប​ដល់​គេ​នាំ​នាង​ចូល​មក​វិញ។