២២ ឮ​ដូច្នេះ ពួក​គាត់​បាន​ក្រាប​មុខ​ដល់​ដី​ជម្រាប​លោក​ថា​៖ ​«​ឱ​ព្រះ​ដែល​ផ្ដល់​ជីវិត​ដល់​មនុស្ស​ទាំង​ឡាយ​អើយ!+ សូម​លោក​កុំ​ខឹង​នឹង​ពួក​ជំនុំ​ទាំង​មូល ដោយ​សារ​តែ​អំពើ​ខុស​ឆ្គង​របស់​មនុស្ស​ម្នាក់​នេះ​ឡើយ​»។+

៣០ ប្រសិន​បើ​លោក​ចាត់​ឫទ្ធានុភាព​របស់​លោក​ចេញ​ទៅ អ្វី​ទាំង​នោះ​ក៏​កើត​មក។+

យ៉ាង​នោះ លោក​ធ្វើ​ឲ្យ​មាន​អ្វី​ថ្មី​ៗ​កើត​ឡើង​នៅ​ផែនដី។

៧ រួច​ធូលី​ត្រឡប់​ទៅ​ឯ​ដី​ដូច​ដើម​វិញ+ ហើយ​កម្លាំង​ជីវិត​វិល​ទៅ​ឯ​ព្រះ​ពិត​ដែល​ជា​អ្នក​ផ្ដល់​កម្លាំង​ជីវិត។+

៤ មើល! ជីវិត*ទាំង​អស់​ជា​របស់​ខ្ញុំ។ ជីវិត​ឪពុក​ជា​របស់​ខ្ញុំ ហើយ​ជីវិត​កូន​ក៏​ជា​របស់​ខ្ញុំ​ដែរ។ បុគ្គល*ណា​ដែល​ធ្វើ​អំពើ​ខុស​ឆ្គង បុគ្គល​នោះ​នឹង​ត្រូវ​ស្លាប់។