បណ្ណាល័យអ៊ីនធឺណិតរបស់ប៉មយាម
ប៉មយាម
បណ្ណាល័យអ៊ីនធឺណិត
ខ្មែរ
  • គម្ពីរ
  • សៀវភៅផ្សេងៗ
  • កិច្ចប្រជុំ
  • សាំយូអែលទី១ ២១:១-៦
    គម្ពីរបរិសុទ្ធសេចក្ដីបកប្រែពិភពលោកថ្មី
    • ២១ ក្រោយ​មក ដាវីឌ​បាន​ទៅ​ជួប​អាហ៊ីម៉ាឡិច​ដែល​ជា​សង្ឃ​នៅ​ក្រុង​ណូប។+ ពេល​អាហ៊ីម៉ាឡិច​ជួប​ដាវីឌ គាត់​ចាប់​ផ្ដើម​ភ័យ​ញ័រ ហើយ​សួរ​ដាវីឌ​ថា​៖ ​«​ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​អ្នក​មក​តែ​ម្នាក់​ឯង គ្មាន​អ្នក​ណា​មក​ជា​មួយ​ដូច្នេះ?​»។+ ២ ដាវីឌ​តប​ទៅ​អាហ៊ីម៉ាឡិច​ថា​៖ ​«​ស្ដេច​បាន​បញ្ជា​ខ្ញុំ​ឲ្យ​បំពេញ​បេសកកម្ម​មួយ តែ​គាត់​ផ្ដាំ​ថា​៖ ‹កុំ​ឲ្យ​អ្នក​ណា​ម្នាក់​ដឹង​អំពី​បេសកកម្ម​របស់​អ្នក​ឲ្យ​សោះ›។ ខ្ញុំ​បាន​សន្យា​ជួប​ពួក​បុរស​របស់​ខ្ញុំ​នៅ​កន្លែង​មួយ។ ៣ ឥឡូវ បើ​អ្នក​មាន​នំ​ប៉័ង​ប្រាំ​ដុំ ឬ​អ្វី​ផ្សេង​ទៀត សូម​ឲ្យ​មក​ខ្ញុំ​»។ ៤ សង្ឃ​នោះ​ឆ្លើយ​ទៅ​ដាវីឌ​ថា​៖ ​«​ខ្ញុំ​គ្មាន​នំ​ប៉័ង​ធម្មតា​ទេ មាន​តែ​នំ​ប៉័ង​បរិសុទ្ធ។+ ប៉ុន្តែ បើ​ពួក​បុរស​របស់​អ្នក​បាន​រួម​ដំណេក​ជា​មួយ​នឹង​ស្ត្រី នោះ​ពួក​គេ​មិន​អាច​បរិភោគ​បាន​ឡើយ​»។+ ៥ ដាវីឌ​តប​ទៅ​វិញ​ថា​៖ ​«​ដូច​ពី​មុន ក្នុង​អំឡុង​ពេល​ចេញ​ធ្វើ​សង្គ្រាម ពួក​យើង​មិន​រួម​ដំណេក​ជា​មួយ​នឹង​ស្ត្រី​ទេ។+ សូម្បី​តែ​នៅ​ពេល​ចេញ​បំពេញ​បេសកកម្ម​ធម្មតា រូប​កាយ​របស់​ពួក​បុរស​ទាំង​នោះ​បរិសុទ្ធ​ទៅ​ហើយ ទម្រាំ​តែ​ចេញ​បំពេញ​បេសកកម្ម​ពិសេស ពួក​គេ​ច្បាស់​ជា​បរិសុទ្ធ​ជាង​នោះ​ទៅ​ទៀត!​»។ ៦ ដូច្នេះ សង្ឃ​នោះ​បាន​ឲ្យ​នំ​ប៉័ង​បរិសុទ្ធ​ទៅ​ដាវីឌ+ ដោយ​សារ​គ្មាន​នំ​ប៉័ង​ណា​ក្រៅ​ពី​នំ​ប៉័ង​តាំង​ទុក​ទេ។ នំ​ប៉័ង​ទាំង​នោះ​បាន​ត្រូវ​ដក​ចេញ​ពី​ត្រសាល​របស់​ព្រះ​យេហូវ៉ា ហើយ​នំ​ប៉័ង​ថ្មី​បាន​ត្រូវ​ដាក់​ជំនួស​វិញ​នៅ​ថ្ងៃ​ដដែល​នោះ។

សៀវភៅភាសាខ្មែរ (១៩៩១-២០២៥)
ចេញពីគណនី
ចូលគណនី
  • ខ្មែរ
  • ចែករំលែក
  • ជម្រើស
  • Copyright © 2025 Watch Tower Bible and Tract Society of Pennsylvania
  • ល័ក្ខខ័ណ្ឌប្រើប្រាស់
  • គោលការណ៍ស្ដីអំពីព័ត៌មានផ្ទាល់ខ្លួនរបស់លោកអ្នក
  • កំណត់ឯកជនភាព
  • JW.ORG
  • ចូលគណនី
ចែករំលែក