ចូរបន្តរក្សាទុកឲ្យព្រះរាជាណាចក្រនៅជាអាទិភាពជានិច្ច
១ ការចាត់ទុកនិងការរក្សាទុកឲ្យព្រះរាជាណាចក្រនៃព្រះនៅជាអាទិភាពជានិច្ចក្នុងជីវិតយើង នោះមិនងាយស្រួលប៉ុន្មានទេ ពេលយើងជួបប្រទះនឹងបញ្ហាលុយកាក់ឬបញ្ហាផ្សេងៗទៀតនោះ។ តើយើងអាចរក្សាទុកឲ្យព្រះរាជាណាចក្រនៅជាអាទិភាពជានិច្ចបានយ៉ាងណា ពេលមានការពិបាកកើតឡើងនោះ? ចុះយ៉ាងណាបើយើងអាចមានការងារដែលតម្រូវឲ្យយើងខានចូលរួមប្រជុំ ឬបង្អាក់កិច្ចផ្សព្វផ្សាយរបស់យើងនោះ? តើព្រះរាជាណាចក្រនឹងលែងមានអាទិភាពទៀតឬទេ?
២ ជំនឿមុតមាំគឺចាំបាច់: ពេលមានការល្បងលជំនឿរបស់យើងក្រោមកាលៈទេសៈបែបនោះ យើងមិនត្រូវភ្លេចនូវសេចក្ដីសន្យារបស់ព្រះយេហូវ៉ា និងការធានារ៉ាប់រងរបស់ព្រះយេស៊ូទេដែលថា យើងនឹងទទួលជំនួយពីព្រះបើយើងស្វែងរកព្រះរាជាណាចក្រព្រះជាមុនសិន។ (ទំនុក. ៣៧:២៥; ម៉ាថ. ៦:៣១-៣៤) ការគាបសង្កត់និងឥទ្ធិពលពីប្រភពផ្សេងៗក្នុងលោកីយ៍នេះអាចបង្អាប់ទស្សនៈយើង និងក៏អាចរារាំងយើងពីការរក្សាទុកឲ្យព្រះរាជាណាចក្រនៅជាអាទិភាពចំបងជានិច្ចនោះដែរ។ មនុស្សខ្លះបានអនុញ្ញាតឲ្យការប្រាថ្នាចង់បានមុខមាត់ធំ ឬការចង់បានប្រាក់ចំណូលច្រើនពីការងារគេនោះ ទៅជាអ្វីដ៏សំខាន់បំផុតក្នុងជីវិតរបស់គេ។ ក៏ប៉ុន្តែ យើងត្រូវធ្វើដូចប៉ុលផងដែរ ដោយថ្លឹងថ្លែងមើលឲ្យដឹងប្រាកដថា អ្វីដែលពិតជាមានតម្លៃបំផុតក្នុងជីវិត។—ភី. ៣:៧, ៨
៣ តើត្រូវកែប្រែទេ?: អ្នកផ្សាយម្នាក់បានមានប្រសាសន៍ថា៖ «ខ្ញុំបានយកចិត្តទុកដាក់លើក្រុមហ៊ុនរបស់ខ្ញុំខ្លាំងពេក។ ខ្ញុំស្រឡាញ់ក្រុមហ៊ុនខ្ញុំជាងអ្វីៗទាំងអស់ទៅទៀត។ ខ្ញុំធ្លាប់គិតថា ខ្ញុំអាចបន្តធ្វើជាស្មរបន្ទាល់បាន ទោះជាដំណាលគ្នានោះ ខ្ញុំចំណាយពេលភាគច្រើនទៅលើកិច្ចការក្រុមហ៊ុនយ៉ាងណាក្ដី»។ ប៉ុន្តែ បងស្រីនេះតែងតែមានអារម្មណ៍ថា ខ្លួនអាចបំរើព្រះយេហូវ៉ាបានច្រើនជាង។ មិនយូរប៉ុន្មានក្រោយមក គាត់ឈប់ពីកិច្ចការនៅក្រុមហ៊ុននោះ ពីព្រោះវាជាឧបសគ្គរារាំងការលូតលាស់ខាងវិញ្ញាណរបស់គាត់។ កាលដែលបងស្រីបំពេញកិច្ចការខាងព្រះរាជាណាចក្រយ៉ាងអស់ពីចិត្តពីថ្លើម នោះគាត់មានប្រសាសន៍ថា៖ «ឥឡូវនេះខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា ជីវិតខ្ញុំប្រកបទៅដោយការជោគជ័យតាមទស្សនៈព្រះយេហូវ៉ា។ នេះហើយជាអ្វីដែលសំខាន់បំផុត»។
៤ បងប្អូនជាច្រើនគួរឲ្យសរសើរមែន! ពីព្រោះគេបានលះចោលអាជីពដែលផ្ដល់ឲ្យឱកាសក្នុងការរកលុយបានច្រើនក្នុងលោកីយ៍នេះ តែផ្ទុយទៅវិញបានប្រកបជីវភាពសាមញ្ញធម្មតា ដើម្បីចូលរួមកិច្ចផ្សាយពេញពេល។ អ្នកចាស់ទុំនិងអ្នកងារជំនួយដែលស្ថិតនៅក្នុងមជ្ឈិមវ័យបានចូលសាលាបង្ហាត់ខាងកិច្ចបំរើ ក៏បានធ្វើដូច្នេះដែរ។ ហើយពួកគេកំពុងតែបំពេញឯកសិទ្ធិក្នុងកិច្ចបំរើរបស់គេដោយសប្បាយរីករាយ។ ដោយយកតម្រាប់តាមគំរូដ៏ល្អរបស់ប៉ុលនោះ ពួកគេពិតជាស្កប់ចិត្តនឹងអ្វីៗដែលចាំបាច់ដើម្បីចិញ្ចឹមជីវិតប៉ុណ្ណោះ។—១កូ. ១១:១; ១ធី. ៦:៦-៨; ហេ. ១៣:៥
៥ ថ្វីបើលោកីយ៍ប្រហែលជាសើចចំអកនឹងទស្សនៈរបស់យើងចំពោះជីវិតក្ដី ក៏យើងនៅមានព្រះពរពីព្រះយេហូវ៉ាដែរ។ (១កូ. ១:២៦-៣១) ដោយដឹងថា ព្រះយេហូវ៉ានឹងប្រើយើងច្រើនបំផុតតាមតែលទ្ធភាពរបស់យើង ព្រមទាំងជួយយើងសម្រេចកិច្ចការនេះរបស់ទ្រង់ នោះជាអ្វីដែលលើកទឹកចិត្តយើងណាស់ មែនទេ? យើងនឹងមិនមានឱកាសទៀតដូចសព្វថ្ងៃនេះទេ ដើម្បីប្រកាសប្រាប់អំពីព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះដែលបានស្ថាបនាហើយ។ អាស្រ័យហេតុនេះបានជាដល់ពេលហើយ ឲ្យយើងបន្តរក្សាទុកឲ្យព្រះរាជាណាចក្រនៅជាអាទិភាពជានិច្ច។