តើសាក្សីព្រះយេហូវ៉ាបង្ខំមនុស្សឲ្យផ្លាស់ប្ដូរសាសនាឬទេ?
យើងមិនធ្វើដូច្នេះទេ។ នៅក្នុងទស្សនាវដ្ដីដ៏សំខាន់របស់យើងឈ្មោះទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម បានបញ្ជាក់ថា៖«ការគាបសង្កត់មនុស្សឲ្យដូរសាសនាគឺជាការខុស»។a ដូច្នេះ យើងមិនដាក់សម្ពាធឬបង្ខំមនុស្សទេ ដោយសារយើងមានមូលហេតុដូចខាងក្រោមនេះ៖
លោកយេស៊ូមិនដែលបង្ខំមនុស្សឲ្យទទួលយកសេចក្ដីបង្រៀនរបស់លោកទេ។ លោកដឹងថាមានមនុស្សតិចណាស់នឹងព្រមទទួលយកដំណឹងល្អដែលលោកផ្សាយ។ (ម៉ាថាយ ៧:១៣, ១៤) នៅពេលដែលសាវ័កខ្លះរបស់លោក មិនពេញចិត្តនឹងពាក្យសម្ដីរបស់លោក ជាជាងបង្ខំពួកគេឲ្យនៅជាមួយលោក លោកបានអនុញ្ញាតឲ្យពួកគេចាកចេញ។—យ៉ូហាន ៦:៦០-៦២, ៦៦-៦៨
លោកយេស៊ូបានបង្រៀនអ្នកកាន់តាមលោកមិនឲ្យបង្ខិតបង្ខំអ្នកណាម្នាក់ឲ្យផ្លាស់ប្ដូរសាសនារបស់ពួកគេទេ។ ជាជាងព្យាយាមបង្ខំមនុស្សឲ្យទទួលយកដំណឹងល្អនៃរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ អ្នកកាន់តាមលោកខំស្វែងរកអ្នកដែលចង់ស្ដាប់អ្វីដែលពួកគេផ្សាយវិញ។—ម៉ាថាយ ១០:៧, ១១-១៤
ការផ្លាស់ប្ដូរសាសនាដោយសារគេបង្ខិតបង្ខំគឺឥតប្រយោជន៍ទេ ព្រោះព្រះពេញចិត្តតែការគោរពប្រណិប័តន៍ដែលចេញពីចិត្តប៉ុណ្ណោះ។—ចោទិយកថា ៦:៤, ៥; ម៉ាថាយ ២២:៣៧, ៣៨
តើកិច្ចការរបស់យើងគឺបង្ខិតបង្ខំមនុស្សឲ្យផ្លាស់ប្ដូរសាសនាឬទេ?
ជាការពិតណាស់ដែលយើងផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អក្នុងគម្ពីរ«រហូតដល់កន្លែងឆ្ងាយបំផុតនៅផែនដី»។ យើងធ្វើដូច្នេះ«ជាសាធារណៈ និងពីផ្ទះមួយទៅផ្ទះមួយ» ដូចបានត្រូវបង្គាប់ក្នុងគម្ពីរ។ (សកម្មភាព ១:៨; ១០:៤២; ២០:២០) ដូចគ្រិស្តសាសនិកសម័យដើម ជួនកាលយើងត្រូវគេចោទប្រកាន់ថាជាអ្នកបំពានច្បាប់ដោយព្យាយាមបង្ខិតបង្ខំមនុស្សឲ្យប្ដូរសាសនា។ (សកម្មភាព ១៨:១២, ១៣) ប៉ុន្តែ ការចោទប្រកាន់ទាំងនោះគឺមិនត្រឹមត្រូវទេ។ យើងមិនបានព្យាយាមបង្ខិតបង្ខំអ្នកណាម្នាក់ឲ្យមានជំនឿដូចយើងឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ យើងគិតថាមនុស្សម្នាក់ៗត្រូវទទួលចំណេះជាមុនសិន ដើម្បីពួកគេអាចធ្វើការជ្រើសរើសយ៉ាងត្រឹមត្រូវ។
យើងមិនបង្ខំមនុស្សឲ្យផ្លាស់ប្ដូរសាសនាទេ ហើយក៏មិនយកសាសនាទៅលាយឡំនឹងនយោបាយដែរ។ ម្យ៉ាងទៀត យើងមិនស្នើផ្ដល់សម្ភារ ឬផលប្រយោជន៍ដល់សង្គមដើម្បីទទួលបានអ្នកជឿថ្មីនោះទេ។ នេះផ្ទុយពីអ្នកដែលអះអាងថាខ្លួនជាគ្រិស្តសាសនិក ប៉ុន្តែពួកគេបានធ្វើឲ្យលោកយេស៊ូគ្រិស្តអាប់ឱនកិត្តិយសដោយប្រព្រឹត្តអំពើដូចនោះ។b
តើបុគ្គលម្នាក់មានសិទ្ធិផ្លាស់ប្ដូរសាសនាឬទេ?
អ្នកប្រកាសទំនាយអាប្រាហាំបានលះបង់ចោលសាសនាសាច់ញាតិរបស់គាត់
ពិតជាមាន គម្ពីរបញ្ជាក់ថាមនុស្សម្នាក់ៗមានសិទ្ធិផ្លាស់ប្ដូរសាសនារបស់ខ្លួន។ ក្នុងគម្ពីរមានកំណត់ហេតុអំពីមនុស្សជាច្រើនដែលឈប់ធ្វើតាមទំនៀមទម្លាប់សាសនារបស់សាច់ញាតិពួកគេ ហើយបានសម្រេចចិត្តគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះពិតដោយស្ម័គ្រពីចិត្ត។ ជាឧទាហរណ៍ មានគំរូខ្លះៗដូចជាអាប្រាហាំ នាងរូថ មនុស្សមួយចំនួននៅក្រុងអាថែន និងសាវ័កប៉ូលជាដើម។ (យ៉ូស្វេ ២៤:២; នាងរស់ ១:១៤-១៦; សកម្មភាព ១៧:២២, ៣០-៣៤; កាឡាទី ១:១៤, ២៣) លើសពីនេះទៅទៀត គម្ពីរថែមទាំងទទួលស្គាល់សិទ្ធិរបស់បុគ្គលម្នាក់ៗ ទោះជាបុគ្គលនោះសម្រេចចិត្តលះបង់ចោលការគោរពប្រណិប័តន៍ដែលព្រះពេញចិត្តក៏ដោយ។—យ៉ូហានទី១ ២:១៩
សិទ្ធិក្នុងការផ្លាស់ប្ដូរសាសនាបានត្រូវគាំទ្រដោយសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ជាសកលស្ដីអំពីសិទ្ធិមនុស្ស ដែលអង្គការសហប្រជាជាតិបានហៅថា«ច្បាប់ជាមូលដ្ឋានគ្រឹះនៃសិទ្ធិមនុស្សអន្តរជាតិ»។ ឯកសារនោះបានបញ្ជាក់ថាមនុស្សគ្រប់រូបមាន«សិទ្ធិសេរីភាពក្នុងការផ្លាស់ប្ដូរជំនឿឬសាសនារបស់ពួកគេ» ហើយមានសិទ្ធសេរីភាពក្នុងការ«ស្វែងរក ទទួលយកនិងប្រាប់ព័ត៌មាននិងទស្សនៈរបស់ខ្លួន» ដែលរួមបញ្ចូលទស្សនៈខាងសាសនាដែរ។c មែនហើយ ច្បាប់នៃសិទ្ធិសេរីភាពទាំងនេះតម្រូវឲ្យមនុស្សម្នាក់ៗគោរពសិទ្ធិអ្នកឯទៀត។ ពួកគេមានសិទ្ធិការពារជំនឿសាសនារបស់ពួកគេ ព្រមទាំងមានសិទ្ធិបដិសេធជំនឿសាសនាណាដែលពួកគេមិនពេញចិត្ត។
តើការផ្លាស់ប្ដូរសាសនាជាការមិនគោរពប្រពៃណីឬទំនៀមទម្លាប់របស់ក្រុមគ្រួសារឬ?
នេះមិនមានន័យដូច្នេះទេ។ គម្ពីរលើកទឹកចិត្តយើងឲ្យគោរពមនុស្សទាំងអស់ដោយមិនគិតពីសាសនារបស់ពួកគេ។ (ពេត្រុសទី១ ២:១៧) បន្ថែមទៅទៀត សាក្សីព្រះយេហូវ៉ាធ្វើតាមបង្គាប់នៅក្នុងគម្ពីរដែលឲ្យគោរពឪពុកម្ដាយ សូម្បីតែពួកគាត់មានជំនឿផ្សេងក៏ដោយ។—អេភេសូរ ៦:២, ៣
ប៉ុន្តែ មិនមែនមនុស្សទាំងអស់យល់ស្របនឹងទស្សនៈក្នុងគម្ពីរទេ។ ស្ត្រីម្នាក់ដែលបានធំឡើងនៅប្រទេសសំប៊ីបានរៀបរាប់ថា៖«នៅតំបន់ដែលខ្ញុំរស់នៅ ការផ្លាស់ប្ដូរសាសនា . . . បានត្រូវគេចាត់ទុកថាជាអំពើក្បត់ និងជាការគ្មានភក្ដីភាពចំពោះក្រុមគ្រួសារនិងប្រទេសខ្លួន»។ ពេលដែលបងស្រីនេះមានវ័យជំទង់ គាត់បានប្រឈមមុខនឹងបញ្ហាទាំងនេះ។ ពេលនោះ គាត់បានចាប់ផ្ដើមរៀនគម្ពីរជាមួយនឹងសាក្សីព្រះយេហូវ៉ា ហើយមិនយូរក្រោយមកគាត់បានសម្រេចចិត្តផ្លាស់ប្ដូរសាសនារបស់គាត់។ គាត់និយាយថា៖«ឪពុកម្ដាយរបស់ខ្ញុំបានប្រាប់ខ្ញុំម្ដងហើយម្ដងទៀតថា ខ្ញុំបានធ្វើឲ្យពួកគាត់ខកចិត្តខ្លាំងណាស់ ហើយពួកគាត់មិនសប្បាយចិត្តទាល់តែសោះ។ នេះជាអ្វីដែលធ្វើឲ្យខ្ញុំពិបាកចិត្តខ្លាំងណាស់ ព្រោះការដែលធ្វើឲ្យឪពុកម្ដាយសប្បាយចិត្ត ជារឿងសំខាន់ណាស់ចំពោះខ្ញុំ។ . . . ការជ្រើសរើសរក្សាភក្ដីភាពចំពោះព្រះយេហូវ៉ាជាជាងទំនៀមទម្លាប់សាសនា មិនមែនមានន័យថាខ្ញុំគ្មានភក្ដីភាពចំពោះក្រុមគ្រួសាររបស់ខ្ញុំនោះទេ»។d
a សូមមើលទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម ថ្ងៃទី១ ខែមេសា ឆ្នាំ២០០២ ទំព័រ១២ វគ្គ១៥។
b ជាឧទាហរណ៍ ប្រហែលឆ្នាំ៧៨៥ គ.ស. ស្ដេចហ្សាឡឺម៉ាញបានចេញសេចក្ដីប្រកាសមួយថា ប្រជាជននៅក្រុងសាសូនីដែលមិនព្រមធ្វើតាមច្បាប់ដោយទទួលការជ្រមុជទឹកជាគ្រិស្តសាសនិក នឹងត្រូវមានទោសស្លាប់។ មួយវិញទៀត កិច្ចព្រមព្រៀងសន្តិភាពនៃទីក្រុងអកបឺកដែលបានចុះក្នុងឆ្នាំ១៥៥៥ គ.ស. បានត្រូវធ្វើឡើងដោយក្រុមបះបោរក្នុងសង្គ្រាមដែលមាននៅចក្រភពរ៉ូម។ នៅក្នុងកិច្ចព្រមព្រៀងនោះមានលក្ខខណ្ឌថា អ្នកគ្រប់គ្រងនៅក្នុងតំបន់នីមួយៗត្រូវតែជាអ្នកដែលកាន់សាសនាកាតូលិកឬសាសនាលូថេរ៉ាន ហើយថាអស់អ្នកដែលនៅក្រោមការគ្រប់គ្រងនោះត្រូវតែកាន់តាមសាសនារបស់អ្នកគ្រប់គ្រងនោះ។ អ្នកដែលមិនព្រមកាន់តាមសាសនារបស់អ្នកគ្រប់គ្រង នឹងត្រូវនិរទេសចេញពីប្រទេស។
c ច្បាប់ស្រដៀងនឹងនេះស្ដីអំពីសិទ្ធិមនុស្ស ក៏មានក្នុងច្បាប់របស់ប្រទេសមួយចំនួនដែរ ដូចជាច្បាប់ស្ដីអំពីសិទ្ធិមនុស្សនៅទ្វីបអាហ្វ្រិក (African Charter on Human and Peoples’ Rights) ច្បាប់ស្ដីអំពីសិទ្ធិមនុស្សនិងកាតព្វកិច្ចប្រជាពលរដ្ឋរបស់សហរដ្ឋអាម៉េរិក (American Declaration of the Rights and Duties of Man) ច្បាប់ស្ដីអំពីសិទ្ធិមនុស្សនៅឆ្នាំ២០០៤របស់ប្រទេសអារ៉ាប់ (Arab Charter on Human Rights) ច្បាប់ស្ដីអំពីសិទ្ធិមនុស្សរបស់អាស៊ាន (Association of Southeast Asian Nations) មហាសន្និបាតស្ដីអំពីសិទ្ធិមនុស្សនៃទ្វីបអឺរ៉ុប និងកិច្ចព្រមព្រៀងជាអន្តរជាតិស្ដីអំពីសិទ្ធិនយោបាយនិងស៊ីវិលជាដើម។ ប៉ុន្តែ សូម្បីតែប្រទេសខ្លះដែលអះអាងថានឹងផ្ដល់សិទ្ធិទាំងនោះឲ្យប្រជាពលរដ្ឋ ក៏មិនបានធ្វើដូចអ្វីដែលពួកគេបានសន្យានោះដែរ។
d យេហូវ៉ាគឺជានាមរបស់ព្រះពិតដែលមាននៅក្នុងគម្ពីរបរិសុទ្ធ។