-
‹ខ្ញុំព្រមទៅ›ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម (សម្រាប់ផ្សព្វផ្សាយ) (២០១៦) | លេខ៣
-
-
សូមកត់សម្គាល់ថារេបិកាមិនគ្រាន់តែដងទឹកឲ្យអូដ្ឋទាំង១០នោះផឹកប៉ុណ្ណោះទេ តែនាងដងឲ្យពួកវាផឹកទាល់តែឆ្អែត។ ជាធម្មតា សត្វអូដ្ឋមួយក្បាលដែលស្រែកទឹកខ្លាំង វាប្រហែលជាផឹកទឹកអស់ជាង៩៥លីត្រ! ដូច្នេះបើអូដ្ឋ១០ដែលស្រេកទឹកខ្លាំង រេបិកាច្បាស់ជាត្រូវដងទឹកឲ្យពួកវាផឹកអស់រាប់ម៉ោងឯណោះ។ ប៉ុន្តែ តាមមើលទៅសត្វអូដ្ឋទាំងនោះទំនងជាមិនស្រេកទឹកខ្លាំងទេ។a ក៏ប៉ុន្តែ ពេលដែលរេបិកាសុំដងទឹកឲ្យអូដ្ឋទាំងនោះផឹក តើនាងបានដឹងថាពួកវាមិនសូវស្រេកទឹកឬទេ? នាងមិនបានដឹងទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ នាងស្ម័គ្រចិត្តធ្វើកិច្ចការដ៏នឿយហត់នោះដោយចិត្តរំភើប ដើម្បីបង្ហាញការរាក់ទាក់ចំពោះបុរសវ័យចាស់ដែលនាងមិនស្គាល់។ បុរសនោះក៏យល់ព្រមឲ្យនាងដងទឹកឲ្យសត្វអូដ្ឋផឹក។ រួចមក គាត់តាមមើលនាងយ៉ាងយកចិត្តទុកដាក់ កាលដែលនាងរត់ទៅរត់មកដងទឹកចាក់ទៅក្នុងស្នូកឲ្យសត្វអូដ្ឋផឹក។—លោកុប្បត្តិ ២៤:២០, ២១
រេបិកាជាមនុស្សឧស្សាហ៍និងមានចិត្តទូលាយ
-
-
‹ខ្ញុំព្រមទៅ›ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម (សម្រាប់ផ្សព្វផ្សាយ) (២០១៦) | លេខ៣
-
-
រេបិកាច្បាស់ជាបានដឹងថាបុរសវ័យចាស់នោះកំពុងសម្លឹងមើលនាង។ គាត់មើលនាងមិនមែនក្នុងលក្ខណៈមិនសមរម្យណាមួយឡើយ តែដោយការកោតស្ងើច និងដោយចិត្តរីករាយវិញ។ ពេលរេបិកាដងទឹករួចហើយ គាត់ឲ្យគ្រឿងអលង្ការជាច្រើនដ៏មានតម្លៃដល់នាង! រួចគាត់សួរនាងថា៖ «នាងជាកូនអ្នកណាសូមប្រាប់ខ្ញុំផង ហើយនៅផ្ទះឪពុកនាង តើមានកន្លែងណាល្មមឲ្យខ្ញុំស្នាក់នៅបានឬទេ?»។ ពេលនាងប្រាប់គាត់អំពីក្រុមគ្រួសាររបស់នាង គាត់ត្រេកអរខ្លាំងណាស់។ រួចមក នាងបន្តនិយាយដោយចិត្តរំភើបទៀតថា៖ «នៅផ្ទះខ្ញុំមានចំបើងនឹងស្មៅជាបរិបូរ ហើយកន្លែងសំរាប់ស្នាក់នៅក៏មានដែរ»។ នេះជាការអញ្ជើញដ៏សប្បុរសខ្លាំងណាស់ ពីព្រោះមានអ្នករួមដំណើរដែលមកជាមួយនឹងបុរសវ័យចាស់នោះដែរ។ រួចមក នាងក៏រត់ទៅមុនពួកគេ ដើម្បីប្រាប់ម្ដាយរបស់នាងអំពីអ្វីដែលបានកើតឡើង។—លោកុប្បត្តិ ២៤:២២-២៨, ៣២
-