-
ព្រះយេហូវ៉ាស្អប់ការក្បត់ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម ២០០២ | ១ សីហា
-
-
៥, ៦. (ក) ហេតុអ្វីបានជាពួកសង្ឃគួរទទួលទោសធ្ងន់ជាងគេ? (ខ) តើព្រះយេហូវ៉ាបង្ហាញថាទ្រង់ស្អប់ពួកសង្ឃនោះយ៉ាងដូចម្ដេច?
៥ តើហេតុអ្វីពួកសង្ឃគួរនឹងទទួលទោសធ្ងន់ជាងគេ? ខទី៧ប្រាប់យ៉ាងច្បាស់ថា៖ «គួរឲ្យបបូរមាត់របស់សង្ឃបានរក្សាទុកនូវយោបល់ ហើយគួរឲ្យមនុស្សស្វែងរកក្រិត្យវិន័យពីមាត់គេ ដ្បិតគេជាទូតរបស់ព្រះយេហូវ៉ានៃពួកពលបរិវារ»។ ជាងមួយពាន់ឆ្នាំមុនគ្រានោះ ច្បាប់ដែលព្រះបានប្រទានដល់អ៊ីស្រាអែលតាមរយៈលោកម៉ូសេបានចែងថា ពួកសង្ឃមានភារកិច្ច«បង្រៀនបញ្ញត្តច្បាប់ទាំងប៉ុន្មាន ដល់ពួកកូនចៅអ៊ីស្រាអែល ជាបញ្ញត្ត ដែលព្រះយេហូវ៉ា ទ្រង់បានមានបន្ទូលប្រាប់គេ»។ (លេវីវិន័យ ១០:១១) គួរឲ្យសោកស្ដាយមែនដែលក្រោយមក អ្នកសរសេររបាក្សត្រទី២ ១៥:៣ រាយការណ៍ថា៖ «នៅគ្រានោះ ពួកអ៊ីស្រាអែលឥតមានព្រះដ៏ជាពិតទេ ក៏គ្មានពួកសង្ឃដែលបង្ហាត់បង្រៀន ហើយគ្មានក្រិត្យវិន័យដែរ នៅអស់កាលជាយូរមកហើយ»។
៦ នៅសម័យលោកម៉ាឡាគី នៅសតវត្សទី៥ មុនស.យ. ពួកសង្ឃគឺដូចគ្នាដែរ។ ពួកគេគួរនឹងទទួលទោសពីព្រះយេហូវ៉ា ដោយព្រោះគេបានខានបង្រៀនក្រិត្យវិន័យរបស់ព្រះ។ សូមកត់សម្គាល់នូវការស្តីបន្ទោសយ៉ាងខ្លាំងពីព្រះយេហូវ៉ាទៅលើគេ។ ម៉ាឡាគី ២:៣ ប្រកាសថា៖ «អញនឹងជះលាមកទៅលើមុខឯងរាល់គ្នា គឺជាលាមកពីដង្វាយយញ្ញបូជារបស់ឯង»។ នេះជាការស្តីបន្ទោសយ៉ាងខ្លាំងមែន! លាមករបស់សត្វដែលត្រូវថ្វាយជាដង្វាយនោះ គួរត្រូវយកទៅក្រៅជំរំនិងដុតចោល។ (លេវីវិន័យ ១៦:២៧) ប៉ុន្តែ ពេលព្រះយេហូវ៉ាបានមានបន្ទូលថាលាមកនោះនឹងត្រូវជះទៅលើមុខគេវិញ នេះបង្ហាញយ៉ាងជាក់ច្បាស់ថាព្រះបានបដិសេធដង្វាយដែលគេថ្វាយ ថែមទាំងអ្នកដែលបានថ្វាយនោះផង។
-
-
ព្រះយេហូវ៉ាស្អប់ការក្បត់ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម ២០០២ | ១ សីហា
-
-
១១. តើអ្នកណាត្រូវប្រុងប្រយ័ត្នជាពិសេស?
១១ ម៉ាឡាគី ២:៧ គួរជាការព្រមានពិតប្រាកដចំពោះបងប្អូនប្រុសៗណាដែលមានឯកសិទ្ធិនាំមុខបង្រៀនក្នុងក្រុមជំនុំ។ ខនោះចែងថា បបូរមាត់របស់ពួកបុរសទាំងនេះត្រូវ«រក្សាទុកនូវយោបល់ ហើយគួរឲ្យមនុស្សស្វែងរកក្រិត្យវិន័យ»ពីមាត់ពួកគេ។ អ្នកដែលបង្រៀនបែបនេះ មានភារកិច្ចទទួលខុសត្រូវធ្ងន់ធ្ងរ ដូចត្រូវបញ្ជាក់នៅយ៉ាកុប ៣:១ ថាអ្នកនោះ«នឹងត្រូវទោសធ្ងន់ជាងគេ»។ ទោះជាពួកបុរសទាំងនេះត្រូវតែបង្រៀនដោយចិត្តខ្នះខ្នែងនិងចិត្តរំភើបក៏ដោយនោះ សេចក្ដីបង្រៀនរបស់ពួកគេត្រូវមានមូលដ្ឋានមាំមួនទៅលើព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ ហើយការណែនាំដែលមកពីអង្គការរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ តាមវិធីនេះ ពួកបុរសនេះនឹង‹មានសមត្ថភាពអាចបង្វឹកបង្រៀនតទៅអ្នកឯទៀត›។ ហេតុនេះហើយ ពួកបុរសនេះត្រូវបានទូន្មានឲ្យ៖ «ខំប្រឹងនឹងថ្វាយខ្លួនដល់ព្រះ ទុកជាមនុស្សដែលបានល្បងលជាប់ហើយ ជាអ្នកធ្វើការ ដែលមិនត្រូវខ្មាសឡើយ ដោយកាត់ស្រាយព្រះបន្ទូលនៃសេចក្ដីពិតយ៉ាងត្រឹមត្រូវ»។—ធីម៉ូថេទី២ ២:២, ១៥
១២. អ្នកដែលបង្រៀនអ្នកឯទៀត តើពួកអ្នកនោះត្រូវប្រុងប្រយ័ត្ននឹងអ្វី?
១២ បើយើងមិនប្រុងប្រយ័ត្ន ជួនកាលយើងប្រហែលជាចង់រួមបញ្ចូលគំនិតឬមតិផ្ទាល់ខ្លួនក្នុងការបង្រៀនរបស់យើង។ អ្នកដែលប្រកាន់យ៉ាងខ្លាំងតាមទស្សនៈរបស់ខ្លួន ឬក៏ដែលជឿជាក់ទៅលើការសន្និដ្ឋានរបស់ខ្លួនពេក ទោះជានោះខុសផ្ទុយពីការបង្រៀននៃអង្គការព្រះយេហូវ៉ាក្ដី នោះគេកំពុងតែផ្សងគ្រោះថ្នាក់ហើយ។ ក៏ប៉ុន្តែ ម៉ាឡាគីជំពូកទីពីរគូសបញ្ជាក់ថា អ្នកដែលបង្រៀនក្នុងក្រុមជំនុំនោះនឹងបង្រៀនយ៉ាងផ្ចិតផ្ចង់តាមចំណេះរបស់ព្រះ មិនមែនតាមគំនិតផ្ទាល់ខ្លួនឡើយ ដែលអាចជាហេតុធ្វើឲ្យចៀមខ្លះរវាតចិត្តចេញ។ ព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលថា៖ «បើអ្នកណាធ្វើឲ្យកូនតូចណាមួយនេះ ដែលជឿដល់ខ្ញុំ រវាតចិត្តចេញ នោះស៊ូឲ្យគេយកថ្មត្បាល់កិនយ៉ាងធំ ចងកអ្នកនោះ ហើយពន្លង់ទៅក្នុងសមុទ្រទីជ្រៅវិញ ធ្វើយ៉ាងនោះនឹងមានប្រយោជន៍ដល់អ្នកនោះជាជាង»។—ម៉ាថាយ ១៨:៦
-