បណ្ណាល័យអ៊ីនធឺណិតរបស់ប៉មយាម

ការជួយអ្នកដទៃឲ្យសរសើរព្រះយេហូវ៉ា

២០០២ កិច្ចបម្រើព្រះ | កញ្ញា
- ការជួយអ្នកដទៃឲ្យសរសើរព្រះយេហូវ៉ា
  
  ^១ សារមួយដ៏សំខាន់កំពុងតែផ្សាយប្រកាសដល់មនុស្សទូទាំងផែនដី គឺថា៖ «ចូរកោតខ្លាចដល់ព្រះ ហើយសរសើរសិរីល្អរបស់ទ្រង់ចុះ! ដ្បិតពេលដែលទ្រង់ត្រូវជំនុំជំរះ នោះបានមកដល់ហើយ ចូរក្រាបថ្វាយបង្គំដល់ព្រះដ៏បង្កើតផ្ទៃមេឃ ផែនដី សមុទ្រ នឹងរន្ធទឹកទាំងប៉ុន្មានចុះ!»។ (វិវរ. ១៤:៦, ៧) យើងមានឯកសិទ្ធិរួមចំណែកក្នុងកិច្ចការប្រកាសនេះ។ តើមនុស្សត្រូវដឹងអ្វីខ្លះអំពីព្រះយេហូវ៉ា ដើម្បីកោតខ្លាចព្រមទាំងថ្វាយបង្គំទ្រង់?
  
  ^២ ព្រះនាមរបស់ព្រះ: មនុស្សត្រូវស្គាល់ព្រះនាមរបស់ព្រះពិតតែមួយ ក៏ត្រូវសម្គាល់ទ្រង់ជាព្រះខុសប្លែកពីព្រះមិនពិតជាច្រើនអនេកដែលមនុស្សកំពុងតែថ្វាយបង្គំសព្វថ្ងៃនេះ។ (ចោទិ. ៤:៣៥; ១កូ. ៨:៥, ៦) តាមការពិត ពួកអ្នកសរសេរព្រះគម្ពីរបានប្រើព្រះនាមដ៏ឧត្តុង្គឧត្តមរបស់ព្រះយេហូវ៉ាជាង៧.០០០ដង។ យើងមិនត្រូវខ្មាសប្រើព្រះនាមរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ឬមួយក៏ជៀសវាងប្រើព្រះនាមនោះទេ ក៏ប៉ុន្តែ យើងត្រូវចេះគិតថ្លឹងថ្លែងរកឱកាសសមល្អដើម្បីប្រាប់ឲ្យអ្នកដទៃស្គាល់ព្រះនាមរបស់ព្រះ។ ព្រះទ្រង់មានព្រះហឫទ័យឲ្យមនុស្សលោកទាំងឡាយស្គាល់ព្រះនាមរបស់ទ្រង់។—ទំនុក. ៨៣:១៨
  
  ^៣ បុគ្គលិកលក្ខណៈរបស់ព្រះ: មនុស្សត្រូវស្គាល់បុគ្គលិកលក្ខណៈរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ទើបពួកគេអាចសរសើរទ្រង់បាន។ យើងត្រូវជួយគេឲ្យដឹងថា ព្រះយេហូវ៉ាប្រកបទៅដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏អស្ចារ្យ ព្រមទាំងមានប្រាជ្ញាដ៏លើសលប់ និងទ្រង់មានយុត្ដិធម៌ពេញលេញដែរ ហើយមានគ្រប់ព្រះចេស្ដា ព្រមទាំងមានព្រះទ័យមេត្ដាករុណា សេចក្ដីសប្បុរសដ៏ស្មោះ និងគុណសម្បត្ដិដ៏អស្ចារ្យឯទៀតដែរ។ (និក្ខ. ៣៤:៦, ៧) ពួកគេក៏ត្រូវរៀនចេះកោតខ្លាចព្រះ ទាំងត្រូវគោរពទ្រង់ជាព្រះដែលគួរស្ញែងខ្លាចដោយព្រោះដឹងថា ជីវិតស្លាប់រស់របស់ពួកគេពឹងផ្អែកទៅលើការផ្គាប់ព្រះហឫទ័យរបស់ទ្រង់។—ទំនុក. ៨៩:៧
  
  ^៤ ការចូលទៅជិតព្រះ: មនុស្សត្រូវអំពាវនាវរកព្រះយេហូវ៉ាដោយចិត្តជឿ ដើម្បីទទួលសេចក្ដីសង្គ្រោះពេលទ្រង់ជំនុំជំរះមនុស្សជាតិនៅពេលខាងមុខនេះ។ (រ៉ូម ១០:១៣, ១៤; ២ថែ. ១:៨) នេះរួមបញ្ចូលច្រើនជាងការគ្រាន់តែទទួលចំណេះអំពីព្រះនាមនិងបុគ្គលិកលក្ខណៈរបស់ទ្រង់ប៉ុណ្ណោះ។ យើងត្រូវជួយមនុស្សបណ្ដុះឲ្យមានទំនាក់ទំនងជិតស្និទ្ធជាមួយព្រះយេហូវ៉ា ទាំងទុកចិត្តទ្រង់អស់អំពីចិត្តរបស់ពួកគេផងដែរ។ (សុ. ៣:៥, ៦) ពួកគេនឹងមានជំនឿកាន់តែខ្លាំងឡើងៗ ពេលពួកគេអនុវត្តតាមអ្វីៗដែលគេរៀន ព្រមទាំងអធិស្ឋានទូលថ្វាយទ្រង់ដោយចិត្តស្មោះ និងពិសោធនូវជំនួយដែលទ្រង់អាចផ្ដល់ឲ្យបាន ហើយនេះនឹងជួយពួកគេឲ្យចូលកាន់តែជិតទ្រង់ថែមទៀត។—ទំនុក. ៣៤:៨
  
  ^៥ ចូរឲ្យយើងប្រកាសផ្សាយនូវព្រះនាមរបស់ព្រះ ហើយជួយមនុស្សឯទៀតឲ្យមានទំនុកចិត្តទាំងស្រុងទៅលើទ្រង់ ព្រមទាំងកោតខ្លាចចំពោះទ្រង់ដែរ។ ទំរាំពេលនេះមកដល់ យើងនៅតែអាចជួយមនុស្សច្រើននាក់ទៀតឲ្យស្គាល់ព្រះយេហូវ៉ា និងសរសើរទ្រង់ជា‹ព្រះដែលជួយសង្គ្រោះ›យើង។—ទំនុក. ២៥:៥

ចូរបង្ហាញចិត្ដកតញ្ញូចំធនធានខាងព្រះធិបតេយ្យ ដ៏មានតម្លៃ

២០០២ កិច្ចបម្រើព្រះ | កញ្ញា
- ចូរបង្ហាញចិត្តកតញ្ញូចំពោះធនធានខាងព្រះធិបតេយ្យ ដ៏មានតម្លៃ
  
  ^១ ពេលស្តេចយ៉ូសៀសរៀបចំគំរោងជួសជុលព្រះវិហារនោះ ទ្រង់បានសរសើរបុគ្គលទាំងប៉ុន្មានដែលបានទទួលកិច្ចការនោះដោយមានបន្ទូលថា៖ «កុំសួរនាំពីប្រាក់ដែលប្រគល់ទៅអោយពួកមេជាងឡើយ ដ្បិតពួកគេធ្វើការនេះដោយចិត្តស្មោះបំផុត»។ (២ពង្ស. ២២:៣-៧, ព្រះគម្ពីរភាសាខ្មែរសម្រាយ, កំណែជាអក្សរទ្រេត) របៀបដែលពួកជាងទាំងនោះប្រើប្រាស់នូវធនធានដែលឲ្យពួកគេមើលខុសត្រូវនោះ បញ្ជាក់ឲ្យឃើញថា ពួកគេពិតជាយល់តម្លៃនៃសម្ភារៈនោះណាស់។ ពេលយើង«ធ្វើការងារបរិសុទ្ធ គឺជាការផ្សាយដំណឹងល្អរបស់ព្រះ»សព្វថ្ងៃនេះ យើងក៏ត្រូវបង្ហាញចិត្តស្មោះត្រង់ផងដែរ ក្នុងការប្រើប្រាស់នូវសម្ភារៈផ្សេងៗដែលបានប្រគល់ឲ្យយើង។
  
  ^២ ក្នុងកិច្ចបំរើផ្សាយ: ការដឹងគុណចំពោះសារដ៏សំខាន់ក្នុងប្រកាសនវត្ថុនានារបស់យើង ហើយការយល់ដឹងអំពីការចំណាយជាច្រើនទៀតដើម្បីបោះពុម្ពប្រកាសនវត្ថុទាំងនោះដែរ គួរជួយយើងចាត់ទុកសៀវភៅទាំងឡាយនោះជារបស់មានតម្លៃ។ យើងមិនគួរចេះតែចែកសៀវភៅរបស់យើងដល់មនុស្សដែលមិនបង្ហាញចិត្តអបអរចំពោះសារព្រះគម្ពីរទេ។ ប្រសិនណាមនុស្សម្នាក់មិនសូវបង្ហាញចំណាប់អារម្មណ៍ចំពោះដំណឹងល្អនេះទេ យើងអាចឲ្យគាត់នូវខិត្តប័ណ្ណមួយសន្លឹកជាជាងឲ្យសៀវភៅផ្សេង។
  
  ^៣ រីឯប្រកាសនវត្ថុ សូមចែកសៀវភៅនោះតាមរបៀបដែលបញ្ជាក់ថា អ្នកចាត់ទុកសៀវភៅទាំងនោះជារបស់មានតម្លៃណាស់។ សូមកុំដាក់សៀវភៅនោះនៅកន្លែងដែលមនុស្សច្រើននាក់ចេញចូលយកវាដាក់រាយប៉ាយពេញបន្ទប់។ សូមមើលចំនួនសៀវភៅដែលយើងមាននៅផ្ទះសិន មុននឹងទទួលសៀវភៅបន្ថែមទៀត ដើម្បីជៀសវាងគរទុកសៀវភៅច្រើនពេកដែលយើងប្រើមិនបាន។ បើអ្នកចុះឈ្មោះទទួលទស្សនាវដ្ដីមួយចំនួន ហើយតែងតែមានច្រើនច្បាប់នៅសល់នោះ សូមគិតបន្ថយចំនួនសៀវភៅដែលអ្នកស្នើទទួលនោះ។
  
  ^៤ ប្រកាសនវត្ថុដែលយើងប្រើផ្ទាល់ខ្លួន: យើងត្រូវស្នើទទួលតែប្រកាសនវត្ថុណាដែលយើងពិតជាត្រូវការ។ ជាពិសេសយើងចង់ចេះប្រមាណពេលសុំសៀវភៅជាភាសាអង់គ្លេស ដូចជាព្រះគម្ពីរក្របស្បែក និងព្រះគម្ពីរយោង ហើយសៀវភៅធំឯទៀតដូចជាសៀវភៅមាលីសព្ទ លិបិក្រម ការយល់ធ្លុះជ្រៅ និងសៀវភៅពួកអ្នកប្រកាសដែរ ដែលត្រូវបោះពុម្ព អស់តម្លៃយ៉ាងច្រើនទៀតផង។
  
  ^៥ តើអ្នកមានទម្លាប់សរសេរឈ្មោះនិងអាស័យដ្ឋានរបស់អ្នកក្នុងសៀវភៅដែលជាកម្មសិទ្ធិរបស់អ្នកផ្ទាល់ឬទេ? បើធ្វើដូច្នេះ មិនសូវជាចាំបាច់ឲ្យយើងទទួលសៀវភៅថ្មីជំនួសសៀវភៅដែលយើងបាត់បង់នោះទេ។ បើអ្នកបាត់បង់នូវសៀវភៅចំរៀង ឬប្រកាសនវត្ថុណាទៀតដែលយើងកំពុងតែសិក្សានោះ អ្នកប្រហែលជាអាចរកវាឃើញក្នុងចំណោមវត្ថុផ្សេងៗដែលបានប្រមូលទុកនៅសាលព្រះរាជាណាចក្រឬកន្លែងសន្និបាត ជាអីវ៉ាន់ដែលបងប្អូនបានបាត់។—លូ. ១៥:៨, ៩
  
  ^៦ សូមមេត្ដាប្រើប្រាស់ប្រកាសនវត្ថុរបស់យើងដោយសំច័យ។ ធ្វើដូចនេះជាការបង្ហាញនូវចិត្តស្មោះត្រង់ក្នុងការប្រើប្រាស់ធនធានខាងព្រះរាជាណាចក្រដែលព្រះយេហូវ៉ាបានប្រទានឲ្យយើងជាបញ្ញើ។—លូ. ១៦:១០