-
ទំហំសម្លេងនិងការផ្អាកវិធីបង្កើនសមត្ថភាពនិយាយនឹងបង្រៀន
-
-
ត្រូវអានក្នុងប្រយោគនោះ។ រួចមក សូមអានពីដើមប្រយោគរហូតដល់ចុងប្រយោគដោយមិនផ្អាក។ អ្នកថ្លែងសុន្ទរកថាជាច្រើនដែលមានបទពិសោធន៍បានធ្វើដូច្នេះ។
២២ ផ្អាកមុននឹងពិគ្រោះចំណុចថ្មី: ពេលដែលយើងបានពិគ្រោះគោលចំណុចមួយហើយ នោះការផ្អាកនឹងអនុញ្ញាតឲ្យអ្នកស្ដាប់មានឱកាសរំពឹងគិតបន្ដិចសិន មុននឹងយើងពិគ្រោះគោលចំណុចមួយទៀត។ ម្យ៉ាងវិញទៀត នេះអាចជួយបង្ការកុំឲ្យមានការយល់ច្រឡំ។ ការផ្អាកនឹងអនុញ្ញាតឲ្យអ្នកស្ដាប់មានពេលគិត ព្រមទាំងទទួលស្គាល់ថា យើងនឹងពិគ្រោះចំណុចថ្មីមួយទៀត ហើយនេះក៏ឲ្យគេយល់យ៉ាងច្បាស់នូវចំណុចថ្មីដែលយើងនឹងពន្យល់។ ការផ្អាកមុននឹងពិគ្រោះចំណុចថ្មីនោះ គឺសំខាន់ណាស់ ក៏ប្រៀបដូចជាអ្នកបើករថយន្តដែលត្រូវបង្អង់ល្បឿនមុនបត់ពីផ្លូវមួយទៅផ្លូវមួយទៀតដែរ។
២៣ បើយើងថ្លែងសុន្ទរកថាដោយឥតអានតាមកំណត់ យើងត្រូវរៀបចំពត៌មានក្នុងទម្រង់ការដែលអនុញ្ញាតឲ្យយើងផ្អាករវាងគោលចំណុចនិមួយៗ។ ទង្វើនេះមិនគួរប៉ះទង្គិចនឹងភាពជាប់គ្នាឬភាពទាក់ទងគ្នាហូរហែនៃសុន្ទរកថាទេ ប៉ុន្តែយើងត្រូវរៀបចំចំណុចនោះឲ្យបានល្អ ដើម្បីឲ្យយើងអាចបញ្ជាក់ចំណុចនោះខ្លាំងជាងគេ រួចមកអាចផ្អាកផង ហើយក្រោយមកពិគ្រោះអំពីគោលចំណុចមួយទៀត។ បើត្រូវការនោះ យើងអាចកត់ចំណាំក្នុងទម្រង់ការ ដើម្បីរំឭកពីចំណុចណាដែលត្រូវបញ្ជាក់ខ្លាំងជាងគេ ហើយកន្លែងណាដែលផ្លាស់ពីចំណុចមួយចូលទៅចំណុចមួយទៀត។
២៤ តាមធម្មតា ការផ្អាកមុននឹងពិគ្រោះចំណុចថ្មីនោះ គឺយូរជាងការផ្អាកតាមវណ្ណយុត្ត។ ប៉ុន្តែ យើងមិនគួរផ្អាកយូរពេក ដ្បិតនេះអាចធ្វើឲ្យអ្នកស្ដាប់ធុញទ្រាន់នឹងសុន្ទរកថានោះ។ បើផ្អាកយូរពេក នោះធ្វើឲ្យការនិយាយរបស់យើងទៅជាខុសធម្មតាទៅវិញ។
២៥ ផ្អាកដើម្បីបញ្ជាក់ចំណុច: ការផ្អាកដើម្បីបញ្ជាក់ចំណុច តាមធម្មតាគឺជាការផ្អាកដើម្បីបង្កើតចំណាប់អារម្មណ៍។ ការផ្អាកបែបនេះហុចឱកាសឲ្យអ្នកស្ដាប់គិតទៅលើអ្វីដែលយើងបានថ្លែង ឬនាំឲ្យពួកគេរង់ចាំស្ដាប់ពត៌មានជាបន្តបន្ទាប់ទៀត។
២៦ ការផ្អាកមុនពេលលើកគោលចំណុច នោះនាំឲ្យអ្នកស្ដាប់រង់ចាំស្ដាប់យ៉ាងរំភើប។ ហើយការផ្អាកក្រោយពីបានលើកគោលចំណុចវិញ ក៏អនុញ្ញាតឲ្យខ្លឹមសារនៃចំណុចនោះជ្រួតជ្រាបដល់ចិត្តរបស់អ្នកស្ដាប់។ ការផ្អាកពីរយ៉ាងនេះគឺមិនដូចគ្នាទេ។ ដូច្នេះយើងត្រូវតែសម្រេចចិត្តថា តើការផ្អាកមួយណាគឺត្រឹមត្រូវជាងក្នុងករណីណាមួយ ឬតើត្រូវប្រើការផ្អាកទាំងពីរយ៉ាងវិញ?
២៧ ការផ្អាកដើម្បីបញ្ជាក់ចំណុចត្រូវប្រើសំរាប់តែចំណុចសំខាន់បំផុតប៉ុណ្ណោះ។ បើមិនដូច្នេះទេ ការផ្អាកនោះលែងមានតម្លៃ។
២៨ ផ្អាកតាមកាលៈទេសៈ: តាមធម្មតា សម្លេងរំខានតម្រូវឲ្យអ្នកថ្លែងផ្អាកមួយភ្លែត។ ប្រសិនបើសម្លេងរំខាននេះគឺមិនឡូឡាខ្លាំងទេ យកល្អឲ្យយើងបន្ថែមសម្លេងឲ្យឮខ្លាំងជាង ហើយនិយាយជាបន្ត។ ប៉ុន្តែ ប្រសិនបើសម្លេងរំខានឡូឡាខ្លាំងដល់ម្ល៉េះបានជាស្ដាប់សុន្ទរកថាមិនឮទៀត នោះយើងត្រូវតែផ្អាកសិន។ អ្នកស្ដាប់នឹងអបអរបើយើងធ្វើដូច្នេះ។ ម្យ៉ាងវិញទៀត ពួកគេមិនប្រុងស្មារតីស្ដាប់ទេដោយសារតែសម្លេងរំខាននោះ។ ដូច្នេះ ចូរចេះផ្អាកបែបយ៉ាងណាដែលមានប្រសិទ្ធភាព ដើម្បីជួយឲ្យអ្នកស្ដាប់ទទួលប្រយោជន៍យ៉ាងពេញលេញពីពត៌មានដ៏ល្អៗដែលយើងចង់ប្រាប់ពួកគេនោះ។
-
-
ជួយមនុស្សឲ្យយកចិត្ដទុកដាក់នឹងព្រះគម្ពីរវិធីបង្កើនសមត្ថភាពនិយាយនឹងបង្រៀន
-
-
ចំណុចហាត់រៀនទី៥
ជួយមនុស្សឲ្យយកចិត្តទុកដាក់នឹងព្រះគម្ពីរ
១ ក្នុងកិច្ចបំរើផ្សាយ យើងមានសេចក្ដីប្រាថ្នាចង់ឲ្យមនុស្សគ្រប់គ្នាយកចិត្តទុកដាក់នឹងព្រះគម្ពីរ ដែលជាព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ។ ព្រះគម្ពីរមានសារដែលយើងផ្សព្វផ្សាយ ហើយយើងចង់ឲ្យមនុស្សដឹងថា ពាក្យដែលយើងនិយាយគឺមកពីព្រះ មិនមែនជាសំដីរបស់យើងផ្ទាល់ទេ។ មនុស្សដែលស្រឡាញ់ព្រះ រមែងមានទំនុកចិត្តលើព្រះគម្ពីរ។ ពេលអានបទគម្ពីរ នោះពួកគេស្ដាប់និងយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះឱវាទនោះ។ ប៉ុន្តែ ពេលដែលគេបើកអានព្រះគម្ពីររបស់គេ នោះនឹងមានឥទ្ធិពលខ្លាំងជាង។ ដូច្នេះ ក្នុងកិច្ចបំរើផ្សាយ ពេលកាលៈទេសៈហុចឲ្យ យកល្អឲ្យយើងលើកទឹកចិត្តម្ចាស់ផ្ទះឲ្យបើកមើលព្រះគម្ពីររបស់គាត់ និងឲ្យយើងអានបទគម្ពីរនានាជាមួយនឹងគ្នា។ យ៉ាងដូច្នេះដែរ នៅឯកិច្ចប្រជុំក្នុងក្រុមជំនុំ ប្រសិនបើយើងលើកទឹកចិត្តទាំងអស់គ្នាឲ្យបើកមើលព្រះគម្ពីរ នោះអ្នកមានចំណាប់អារម្មណ៍ថ្មីៗនឹងដឹងភ្លាមៗថា ព្រះគម្ពីរជាប្រភពនៃជំនឿរបស់យើង ហើយទាំងអស់គ្នានឹងទទួលប្រយោជន៍ពីការស្ដាប់និងការអានដោយខ្លួនឯង។
២ ដូច្នេះហើយ យើងអាចបំពេញគោលបំណងនៃសុន្ទរកថាយ៉ាងស្រួលជាង ប្រសិនបើអ្នកស្ដាប់អាចផ្ទៀងមើលក្នុងព្រះគម្ពីររបស់ខ្លួនពេលដែលយើងអានបទគម្ពីរនានា។ តើអ្នកស្ដាប់នឹងបើកអានព្រះគម្ពីរផ្ទៀងតាមឬទេ? នេះច្រើនតែអាស្រ័យលើការលើកទឹកចិត្តយ៉ាងត្រឹមត្រូវដើម្បីឲ្យពួកគេចង់មើលតាមយើង។ ក្នុងប័ណ្ណឱវាទសំរាប់ការហាត់និយាយ ចំណុចនេះហៅថា «លើកទឹកចិត្តអ្នកស្ដាប់ឲ្យប្រើព្រះគម្ពីរ»។
-