-
តើមនុស្សស្លាប់ទៅទីណា?តើគម្ពីរអាចបង្រៀនយើងអំពីអ្វី?
-
-
ជំពូកទី៦
តើមនុស្សស្លាប់ទៅទីណា?
១-៣. តើមនុស្សសួរសំណួរអ្វីខ្លះស្តីអំពីសេចក្ដីស្លាប់ ហើយតើសាសនាផ្សេងៗឆ្លើយយ៉ាងណាចំពោះសំណួរទាំងនោះ?
មានសេចក្ដីសន្យាមួយក្នុងគម្ពីរថាថ្ងៃមួយ«សេចក្ដីស្លាប់នឹងលែងមានទៀត»។ (ការបើកបង្ហាញ ២១:៤) ក្នុងជំពូកទី៥ យើងបានរៀនថាថ្លៃលោះផ្ដល់ឱកាសឲ្យយើងអាចរស់ជារៀងរហូត។ ក៏ប៉ុន្តែ សព្វថ្ងៃនេះមនុស្សនៅតែស្លាប់។ (សាស្ដា ៩:៥) ដូច្នេះ យើងឆ្ងល់អំពីសំណួរសំខាន់មួយដែលថា តើមនុស្សស្លាប់មានស្ថានភាពបែបណា?
២ យើងពិតជាចង់ដឹងចម្លើយចំពោះសំណួរនេះ ជាពិសេសនៅពេលដែលមនុស្សជាទីស្រឡាញ់ស្លាប់ទៅ។ យើងប្រហែលជាឆ្ងល់ថា ‹តើគាត់បានទៅទីណា? តើគាត់កំពុងមើលថែយើងឬ? តើគាត់អាចជួយយើងបានទេ? តើយើងនឹងអាចជួបគាត់ម្ដងទៀតឬទេ?›។
៣ សាសនាផ្សេងៗឆ្លើយខុសៗគ្នាស្តីអំពីសេចក្ដីស្លាប់។ សាសនាខ្លះបង្រៀនថា ប្រសិនបើអ្នកជាមនុស្សល្អ នោះអ្នកនឹងឡើងទៅស្ថានសួគ៌ តែបើអ្នកជាមនុស្សអាក្រក់វិញ អ្នកនឹងទៅស្ថាននរករងទុក្ខក្នុងភ្លើង។ សាសនាឯទៀតបង្រៀនថា ពេលអ្នកស្លាប់អ្នកនឹងទៅជាបុគ្គលវិញ្ញាណមួយរូប ហើយរស់នៅជាមួយនឹងសមាជិកក្រុមគ្រួសារដែលបានស្លាប់មុនអ្នក។ រីឯសាសនាផ្សេងទៀតបង្រៀនថា ក្រោយពីអ្នកបានស្លាប់ អ្នកនឹងទទួលការវិនិច្ឆ័យ រួចមកអ្នកនឹងចាប់ជាតិជាមនុស្សឬជាសត្វ។
៤. តើសាសនាជាច្រើនបង្រៀនយ៉ាងណាអំពីសេចក្ដីស្លាប់?
៤ តាមមើលទៅ សាសនាផ្សេងៗបង្រៀនខុសៗគ្នាអំពីរឿងនេះ។ ប៉ុន្តែ សាសនាស្ទើរតែទាំងអស់មានសេចក្ដីបង្រៀនមួយដូចគ្នា។ ពួកគេបង្រៀនថានៅពេលមនុស្សម្នាក់ស្លាប់ មានផ្នែកមួយនៃរូបកាយរបស់គាត់បន្តរស់នៅ។ តើសេចក្ដីបង្រៀននេះគឺពិតទេ?
តើមនុស្សស្លាប់ទៅទីណា?
៥, ៦. តើមនុស្សស្លាប់ទៅទីណា?
៥ ព្រះយេហូវ៉ាជ្រាបអំពីអ្វីដែលកើតឡើងដល់យើងពេលយើងស្លាប់ ហើយលោកបានប្រាប់យើងថានៅពេលមនុស្សម្នាក់ស្លាប់ គាត់លែងមានជីវិតទៀត។ សេចក្ដីស្លាប់គឺផ្ទុយគ្នាពីជីវិត។ ហេតុនេះ ពេលអ្នកណាម្នាក់ស្លាប់ អារម្មណ៍និងការនឹកចាំរបស់គាត់មិនបន្តរស់នៅឯកន្លែងណាមួយទេ។a ពេលយើងស្លាប់យើងមិនអាចមើលឃើញ មិនអាចស្ដាប់ឮ ហើយក៏មិនអាចគិតគូរទៀតឡើយ។
៦ ស្តេចសាឡូម៉ូនបានសរសេរថា៖ «មនុស្សស្លាប់ឥតដឹងអ្វីឡើយ»។ មនុស្សស្លាប់មិនអាចស្រឡាញ់ឬស្អប់បានទេ ហើយ«នៅក្នុងស្ថានឃុំព្រលឹងមនុស្សស្លាប់ . . . នោះគ្មានការធ្វើ គ្មានការគិតគូរ គ្មានដំរិះ ឬប្រាជ្ញាឡើយ»។ (សូមអាន សាស្ដា ៩:៥, ៦, ១០) បន្ថែមទៅទៀត គម្ពីរប្រាប់យើងនៅទំនុកតម្កើង ១៤៦:៤ ថាពេលអ្នកណាម្នាក់ស្លាប់ «គំនិតរបស់គេ»ក៏សូន្យទៅ។
អ្វីដែលលោកយេស៊ូបានប្រាប់អំពីសេចក្ដីស្លាប់
ព្រះយេហូវ៉ាបានបង្កើតមនុស្សដើម្បីឲ្យរស់ជារៀងរហូតនៅផែនដី
៧. តើលោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍យ៉ាងណាអំពីសេចក្ដីស្លាប់?
៧ ពេលឡាសាដែលជាមិត្តសម្លាញ់របស់លោកយេស៊ូបានស្លាប់ លោកប្រាប់ពួកអ្នកកាន់តាមថា៖ «ឡាសាជាសម្លាញ់របស់យើងបានដេកលក់ទៅហើយ»។ ប៉ុន្តែ លោកយេស៊ូមិនមានន័យថាឡាសាកំពុងសម្រាកនោះទេ។ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍បន្តថា៖ «ឡាសាបានស្លាប់ហើយ»។ (យ៉ូហាន ១១:១១-១៤) ដូច្នេះ លោកយេស៊ូបានប្រៀបប្រដូចសេចក្ដីស្លាប់ទៅនឹងការដេកលក់។ លោកមិនបានមានប្រសាសន៍ថាឡាសាបានទៅស្ថានសួគ៌ ឬនៅជាមួយនឹងសមាជិកក្រុមគ្រួសារដែលបានស្លាប់មុនគាត់ឡើយ។ ម្យ៉ាងទៀត លោកក៏មិនបានមានប្រសាសន៍ថាឡាសាកំពុងទទួលការរងទុក្ខក្នុងស្ថាននរក ឬចាប់ជាតិជាមនុស្សផ្សេងឬសត្វនោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ ឡាសាហាក់ដូចជាកំពុងដេកលក់ស្កប់ស្កល់។ ខគម្ពីរឯទៀតក៏ប្រៀបប្រដូចសេចក្ដីស្លាប់ទៅនឹងការដេកលក់ស្កប់ស្កល់ដែរ។ គម្ពីរប្រាប់ថាពេលស្ទេផានបានត្រូវគេសម្លាប់ នោះ«គាត់ក៏ដេកលក់ក្នុងសេចក្ដីស្លាប់ទៅ»។ (សកម្មភាព ៧:៦០) សាវ័កប៉ូលក៏បានសរសេរដែរថាគ្រិស្តសាសនិកខ្លះបាន«ដេកលក់ក្នុងសេចក្ដីស្លាប់ហើយ»។—កូរិនថូសទី១ ១៥:៦
៨. ហេតុអ្វីយើងដឹងថាព្រះមិនបានបង្កើតមនុស្សមកដើម្បីឲ្យស្លាប់ទៅវិញ?
៨ ពេលព្រះបានបង្កើតអាដាមនិងអេវ៉ា តើលោកមានបំណងចង់ឲ្យពួកគេស្លាប់ទៅវិញឬ? មិនមែនទេ! ព្រះយេហូវ៉ាបានបង្កើតពួកគេឲ្យមានសុខភាពល្អឥតខ្ចោះ ហើយរស់នៅជារៀងរហូត។ ពេលព្រះបានបង្កើតមនុស្ស លោកធ្វើឲ្យពួកគេមានបំណងប្រាថ្នារស់ជារៀងរហូត។ (សាស្ដា ៣:១១) ធម្មតាឪពុកម្ដាយមិនចង់ឃើញកូនរបស់ពួកគេទៅជាឈឺហើយស្លាប់ទេ ព្រះយេហូវ៉ាក៏មានអារម្មណ៍ដូច្នេះដែរ។ ប៉ុន្តែ បើព្រះបង្កើតយើងដើម្បីឲ្យរស់ជារៀងរហូត ហេតុអ្វីយើងស្លាប់?
ហេតុអ្វីយើងស្លាប់?
៩. ហេតុអ្វីបង្គាប់ដែលព្រះយេហូវ៉ាបានឲ្យអាដាមនិងអេវ៉ាគឺសមហេតុសមផល?
៩ ក្នុងសួនអេដែន ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រាប់អាដាមថា៖ «ឯងនឹងស៊ីផ្លែឈើទាំងអស់ក្នុងសួនច្បារនេះបានតាមចិត្ត តែឯត្រង់ដើមដឹងខុសត្រូវ នោះមិនត្រូវឲ្យឯងស៊ីផលឡើយ ដ្បិតនៅថ្ងៃណាដែលឯងស៊ី នោះនឹងត្រូវស្លាប់ជាមិនខាន»។ (លោកុប្បត្តិ ២:៩, ១៦, ១៧) បង្គាប់យ៉ាងច្បាស់នេះមិនពិបាកធ្វើតាមឡើយ។ ម្យ៉ាងទៀត ព្រះយេហូវ៉ាមានសិទ្ធិប្រាប់អាដាមនិងអេវ៉ាអំពីអ្វីល្អនិងអ្វីអាក្រក់។ ដោយស្ដាប់បង្គាប់ព្រះយេហូវ៉ា ពួកគេនឹងបង្ហាញថាពួកគេគោរពសិទ្ធិអំណាចរបស់លោក។ មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះ ពួកគេនឹងបង្ហាញថាពួកគេដឹងគុណព្រះចំពោះអ្វីៗទាំងអស់ដែលលោកបានផ្ដល់ឲ្យ។
១០, ១១. (ក) តើតាមរបៀបណាសាថានបាននាំឲ្យអាដាមនិងអេវ៉ាមិនស្ដាប់បង្គាប់ព្រះ? (ខ) ហេតុអ្វីទង្វើរបស់អាដាមនិងអេវ៉ាគឺមិនអាចអភ័យទោសឲ្យបាន?
១០ គួរឲ្យស្ដាយណាស់ អាដាមនិងអេវ៉ាបានសម្រេចចិត្តមិនស្ដាប់បង្គាប់ព្រះយេហូវ៉ា។ សាថានបាននិយាយទៅអេវ៉ាថា៖ «តើព្រះមានបន្ទូលហាមមិនឲ្យអ្នកបរិភោគផ្លែឈើណានៅក្នុងសួនច្បារមែនឬ?»។ អេវ៉ាបានឆ្លើយតបថា៖ «យើងបរិភោគអស់ទាំងផ្លែឈើនៅក្នុងសួនច្បារបាន តែត្រង់ដើមឈើ១ដែលនៅកណ្ដាលសួនច្បារនោះ ព្រះទ្រង់មានបន្ទូលថា ‹កុំឲ្យបរិភោគផ្លែនោះឡើយ ថែមទាំងកុំឲ្យពាល់ប៉ះផង ក្រែងលោស្លាប់›»។—លោកុប្បត្តិ ៣:១-៣
១១ បន្ទាប់មក សាថានបាននិយាយទៅអេវ៉ាថា៖ «អ្នកមិនស្លាប់ជាពិតមែនទេ ដ្បិតព្រះទ្រង់ជ្រាបថា នៅថ្ងៃណាដែលអ្នកបរិភោគ នោះភ្នែកអ្នកនឹងបានភ្លឺឡើង ហើយអ្នកនឹងបានដូចជាព្រះដែរ ព្រមទាំងដឹងការខុសត្រូវផង»។ (លោកុប្បត្តិ ៣:៤-៦) សាថានចង់ឲ្យអេវ៉ាគិតថានាងអាចសម្រេចចិត្តដោយខ្លួនឯងអំពីអ្វីដែលល្អនិងអ្វីដែលអាក្រក់។ ដំណាលគ្នានោះ វាបានកុហកអំពីអ្វីដែលនឹងកើតឡើង បើនាងមិនស្ដាប់បង្គាប់ព្រះ។ សាថានបាននិយាយថាអេវ៉ានឹងមិនស្លាប់ទេ ដូច្នេះអេវ៉ាបានបរិភោគផ្លែនោះហើយចែកឲ្យប្ដីរបស់នាងបរិភោគដែរ។ អាដាមនិងអេវ៉ាដឹងថាព្រះបានហាមពួកគេមិនឲ្យបរិភោគផ្លែនោះ។ ពេលពួកគេបរិភោគផ្លែនោះ ពួកគេបានជ្រើសរើសមិនធ្វើតាមបង្គាប់មួយដែលច្បាស់ និងដែលសមហេតុសមផល។ ដោយបរិភោគផ្លែនោះ ពួកគេបានបង្ហាញថាពួកគេមិនគោរពបិតានៅស្ថានសួគ៌ដែលស្រឡាញ់ពួកគេឡើយ។ ដូច្នេះ ទង្វើរបស់ពួកគេគឺមិនអាចអភ័យទោសឲ្យបានទេ!
១២. ហេតុអ្វីគឺគួរឲ្យស្ដាយណាស់ដែលអាដាមនិងអេវ៉ាមិនបានស្ដាប់បង្គាប់ព្រះ?
១២ គួរឲ្យសោកស្ដាយណាស់ដែលឪពុកម្ដាយដំបូងរបស់យើងមិនបង្ហាញការគោរពចំពោះអ្នកបង្កើតពួកគេ! តើអ្នកនឹងមានអារម្មណ៍យ៉ាងណា ប្រសិនបើកូនដែលអ្នកបានខំចិញ្ចឹមបីបាច់ បែរជាប្រឆាំងអ្នកហើយមិនព្រមស្ដាប់បង្គាប់អ្នកនោះ? អ្នកនឹងឈឺចិត្តណាស់ មែនទេ?
អាដាមបានត្រូវបង្កើតពីធូលីដី ក្រោយមកគាត់បានត្រឡប់ទៅជាធូលីដីវិញ
១៣. ពេលព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ថា៖ ‹ឯងត្រូវត្រឡប់ទៅជាធូលីដីវិញ› តើនេះមានន័យយ៉ាងណា?
១៣ ពេលដែលអាដាមនិងអេវ៉ាលែងស្ដាប់បង្គាប់ព្រះ នោះពួកគេបានបាត់បង់ឱកាសរស់ជារៀងរហូត។ ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រាប់អាដាមថា៖ «ដ្បិតឯងជាធូលីដី ក៏ត្រូវត្រឡប់ទៅជាធូលីដីវិញ»។ (សូមអាន លោកុប្បត្តិ ៣:១៩) នេះមានន័យថាអាដាមនឹងទៅជាធូលីដីវិញ គឺហាក់ដូចជាគាត់មិនបានត្រូវបង្កើតមក។ (លោកុប្បត្តិ ២:៧) ក្រោយពីអាដាមបានប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គង គាត់បានស្លាប់ ហើយលែងមានជីវិតទៀត។
១៤. ហេតុអ្វីយើងស្លាប់?
១៤ បើអាដាមនិងអេវ៉ាបានស្ដាប់បង្គាប់ព្រះ នោះពួកគេនឹងនៅមានជីវិតរហូតដល់សព្វថ្ងៃនេះ។ ប៉ុន្តែ ពេលពួកគេលែងស្ដាប់បង្គាប់ព្រះ ពួកគេបានប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គង ហើយនៅទីបំផុតពួកគេបានស្លាប់។ ភាពខុសឆ្គងគឺប្រៀបដូចជាជំងឺដ៏សាហាវមួយដែលយើងឆ្លងពីឪពុកម្ដាយដំបូងរបស់យើង។ យើងទាំងអស់គ្នាកើតមកដោយមានភាពខុសឆ្គង ហើយនេះជាមូលហេតុដែលយើងទាំងអស់គ្នាស្លាប់ទៅវិញ។ (រ៉ូម ៥:១២) ក៏ប៉ុន្តែ នេះមិនមែនជាគោលបំណងរបស់ព្រះសម្រាប់មនុស្សជាតិឡើយ។ ព្រះមិនដែលមានគោលបំណងឲ្យមនុស្សជាតិស្លាប់ទេ ហើយគម្ពីរហៅសេចក្ដីស្លាប់ថាជា«សត្រូវ»មួយ។—កូរិនថូសទី១ ១៥:២៦
សេចក្ដីពិតរំដោះយើងឲ្យមានសេរីភាព
១៥. តើការដឹងសេចក្ដីពិតអំពីសេចក្ដីស្លាប់រំដោះយើងឲ្យរួចផុតពីអ្វី?
១៥ ការដឹងការពិតអំពីសេចក្ដីស្លាប់រំដោះយើងឲ្យរួចផុតពីសេចក្ដីបង្រៀនមិនពិតជាច្រើន។ គម្ពីរបង្រៀនថាមនុស្សស្លាប់គ្មានទុក្ខសោកឬការឈឺចាប់ឡើយ។ យើងមិនអាចនិយាយជាមួយនឹងពួកគេ ហើយពួកគេក៏មិនអាចនិយាយជាមួយនឹងយើងដែរ។ យើងមិនអាចជួយមនុស្សស្លាប់ ហើយពួកគេក៏មិនអាចជួយយើងដែរ។ ពួកគេមិនអាចធ្វើបាបយើងបានទេ ដូច្នេះយើងមិនចាំបាច់ខ្លាចពួកគេឡើយ។ ក៏ប៉ុន្តែ សាសនាជាច្រើនបង្រៀនថាមនុស្សស្លាប់បន្តរស់នៅកន្លែងណាមួយ ហើយថាយើងអាចជួយពួកគេបានបើយើងឲ្យលុយទៅពួកបូជាចារ្យ ឬអ្នកណាដែលមនុស្សចាត់ទុកថាបរិសុទ្ធ។ ប៉ុន្តែពេលយើងដឹងការពិតអំពីសេចក្ដីស្លាប់ យើងមិនចាញ់បោកសេចក្ដីភូតភរទាំងនេះទេ។
១៦. តើសាសនាជាច្រើនបង្រៀនសេចក្ដីភូតភរអ្វីស្តីអំពីសេចក្ដីស្លាប់?
១៦ សាថានប្រើសាសនាមិនពិតដើម្បីបោកបញ្ឆោតយើងឲ្យជឿថាមនុស្សស្លាប់បន្តរស់នៅ។ ជាឧទាហរណ៍ សាសនាខ្លះបង្រៀនថាពេលយើងស្លាប់ មានអ្វីមួយក្នុងខ្លួនយើងដែលបន្តរស់នៅកន្លែងណាមួយ។ តើសាសនារបស់អ្នកបង្រៀនដូច្នេះទេ ឬក៏សាសនារបស់អ្នកបង្រៀនដូចអ្វីដែលគម្ពីរបង្រៀនស្តីអំពីសេចក្ដីស្លាប់? សាថានបោកបញ្ឆោតមនុស្សដើម្បីកុំឲ្យពួកគេគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ា។
១៧. ហេតុអ្វីសេចក្ដីបង្រៀនអំពីការដាក់ទារុណកម្មមនុស្សអាក្រក់ក្នុងភ្លើងនរកក្រោយគាត់ស្លាប់បង្ខូចនាមព្រះយេហូវ៉ា?
១៧ អ្វីដែលសាសនាជាច្រើនបង្រៀនគឺគួរឲ្យទើសចិត្តណាស់។ ជាឧទាហរណ៍ សាសនាខ្លះបង្រៀនថាមនុស្សអាក្រក់នឹងទទួលទារុណកម្មក្នុងភ្លើងនរកជារៀងរហូតក្រោយពីគាត់ស្លាប់។ សេចក្ដីបង្រៀននេះបង្ខូចនាមព្រះយេហូវ៉ា។ លោកនឹងមិនធ្វើឲ្យមនុស្សឈឺចាប់ដូច្នេះឡើយ! (សូមអាន យ៉ូហានទី១ ៤:៨) តើអ្នកនឹងមានអារម្មណ៍យ៉ាងណាចំពោះអ្នកណាម្នាក់ដែលប្រដៅកូនដោយយកដៃកូនដាក់ក្នុងអណ្ដាតភ្លើង? អ្នកច្បាស់ជាគិតថាគាត់ជាមនុស្សសាហាវណាស់ មែនទេ? អ្នកប្រាកដជាមិនចង់រាប់អានគាត់ឡើយ។ សាថានចង់ឲ្យយើងមានអារម្មណ៍ដូចនេះចំពោះព្រះយេហូវ៉ា!
១៨. ហេតុអ្វីយើងមិនគួរខ្លាចមនុស្សស្លាប់?
១៨ សាសនាខ្លះបង្រៀនថាក្រោយពីមនុស្សស្លាប់ ពួកគេក្លាយទៅជាវិញ្ញាណ។ សាសនាទាំងនោះក៏បង្រៀនដែរថាមនុស្សរស់ត្រូវគោរព និងខ្លាចវិញ្ញាណទាំងនោះ ពីព្រោះវិញ្ញាណរបស់មនុស្សស្លាប់អាចទៅជាមិត្តភក្ដិដ៏ល្អឬសត្រូវដែលគួរឲ្យខ្លាច។ មនុស្សជាច្រើនជឿសេចក្ដីភូតភរនោះ។ ពួកគេខ្លាចមនុស្សស្លាប់ ដូច្នេះពួកគេគោរពប្រណិប័តន៍មនុស្សស្លាប់ជាជាងព្រះយេហូវ៉ា។ សូមចាំថាមនុស្សស្លាប់មិនដឹងអ្វីទេ ដូច្នេះយើងមិនចាំបាច់ខ្លាចពួកគេឡើយ។ ព្រះយេហូវ៉ាជាអ្នកបង្កើតយើង។ លោកគឺជាព្រះពិត ហើយមានតែលោកប៉ុណ្ណោះដែលយើងគួរគោរពប្រណិប័តន៍។—ការបើកបង្ហាញ ៤:១១
១៩. តើការដឹងការពិតអំពីសេចក្ដីស្លាប់ជួយយើងយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៩ ពេលយើងដឹងការពិតអំពីសេចក្ដីស្លាប់ យើងរួចផុតពីសេចក្ដីភូតភរខាងសាសនា។ ម្យ៉ាងទៀត សេចក្ដីពិតនេះជួយយើងឲ្យយល់នូវសេចក្ដីសន្យាដ៏អស្ចារ្យរបស់ព្រះយេហូវ៉ាអំពីជីវិតនិងអនាគតរបស់យើង។
២០. តើយើងនឹងរៀនអ្វីក្នុងជំពូកបន្ទាប់?
២០ នៅសម័យបុរាណ បុរសម្នាក់ឈ្មោះយ៉ូបដែលជាអ្នកបម្រើព្រះបានសួរថា៖ «បើមនុស្សស្លាប់ទៅ តើនឹងមានជីវិតរស់ឡើងទៀតឬ?»។ (យ៉ូប ១៤:១៤) តើមនុស្សដែលបានស្លាប់ទៅពិតជាអាចរស់ឡើងវិញបានទេ? អ្វីដែលព្រះប្រាប់យើងក្នុងគម្ពីរគឺគួរឲ្យរំភើបចិត្តមែន។ យើងនឹងរៀនអំពីរឿងនេះក្នុងជំពូកបន្ទាប់។
a មនុស្សខ្លះជឿថាព្រលឹងឬវិញ្ញាណបន្តរស់នៅក្រោយពីមនុស្សម្នាក់ស្លាប់។ ដើម្បីរៀនថែមទៀតសូមមើលលេខ១៧និង១៨ក្នុងកំណត់នៅចុងសៀវភៅ។
-
-
មនុស្សស្លាប់នឹងត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ!តើគម្ពីរអាចបង្រៀនយើងអំពីអ្វី?
-
-
ជំពូកទី៧
មនុស្សស្លាប់នឹងត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ!
១-៣. តើយើងទាំងអស់គ្នាកំពុងជាប់គុកក្នុងន័យអ្វី ហើយតើព្រះយេហូវ៉ានឹងរំដោះយើងយ៉ាងដូចម្ដេច?
ឧបមាថាអ្នកបានត្រូវកាត់ទោសឲ្យជាប់គុកអស់មួយជីវិតចំពោះបទល្មើសដែលអ្នកមិនបានប្រព្រឹត្ត។ គ្មានសង្ឃឹមទាល់តែសោះថាគេនឹងដោះលែងអ្នក ហើយអ្នកគ្មានសមត្ថភាពដោះស្រាយបញ្ហានេះទេ។ ប៉ុន្តែ ពេលដែលអ្នកអស់សង្ឃឹមទាំងស្រុង ស្រាប់តែមានបុគ្គលម្នាក់ដែលមានអំណាចសន្យាថានឹងជួយដោះលែងអ្នក! តើអ្នកនឹងមានអារម្មណ៍យ៉ាងណា?
២ ក្នុងន័យធៀប យើងទាំងអស់គ្នាកំពុងជាប់គុក ពោលគឺយើងត្រូវស្លាប់។ ទោះបីយើងខំព្យាយាមខ្លាំងយ៉ាងណា ក៏យើងមិនអាចគេចផុតបានដែរ។ ប៉ុន្តែ ព្រះយេហូវ៉ាមានអំណាចដោះលែងយើងពីសេចក្ដីស្លាប់បាន។ បន្ថែមទៀត លោកបានសន្យាថា៖ «សត្រូវចុងក្រោយដែលនឹងត្រូវបំផ្លាញឲ្យសាបសូន្យគឺសេចក្ដីស្លាប់»។—កូរិនថូសទី១ ១៥:២៦
៣ នេះច្បាស់ជាសម្រាលទុក្ខអ្នកខ្លាំងណាស់ ដោយសារអ្នកមិនចាំបាច់ព្រួយបារម្ភអំពីសេចក្ដីស្លាប់ទៀត! ព្រះយេហូវ៉ាមិនត្រឹមតែបំផ្លាញចោលសេចក្ដីស្លាប់ប៉ុណ្ណោះទេ តែលោកនឹងប្រោសអស់អ្នកដែលបានស្លាប់ឲ្យរស់ឡើងវិញទៀតផង។ សូមគិតទៅមើល តើសេចក្ដីសង្ឃឹមនេះសំខាន់យ៉ាងណាទៅចំពោះអ្នក? ព្រះសន្យាថា៖ «មនុស្សស្លាប់»នឹងមានជីវិតម្ដងទៀត។ (អេសាយ ២៦:១៩) នេះជាអ្វីដែលគម្ពីរហៅថាការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ។
ពេលមនុស្សជាទីស្រឡាញ់ស្លាប់
៤. (ក) តើអ្វីអាចផ្ដល់ឲ្យយើងនូវការសម្រាលទុក្ខពេលសមាជិកក្រុមគ្រួសារឬមិត្តភក្ដិរបស់យើងស្លាប់? (ខ) តើអ្នកណាខ្លះជាមិត្តជិតស្និទ្ធរបស់លោកយេស៊ូ?
៤ ពេលសមាជិកក្រុមគ្រួសារ ឬមិត្តជិតស្និទ្ធរបស់យើងស្លាប់ យើងមានទុក្ខសោកនិងការឈឺចាប់ខ្លោចផ្សា រហូតដល់យើងគិតថាមិនអាចទ្រាំតទៅទៀតបានឡើយ។ យើងអស់សង្ឃឹមយ៉ាងខ្លាំង ដោយសារយើងគ្មានសមត្ថភាពជួយគាត់ឲ្យរស់ឡើងវិញ។ ក៏ប៉ុន្តែ គម្ពីរផ្ដល់ការសម្រាលទុក្ខដ៏ពិតចំពោះយើង។ (សូមអាន កូរិនថូសទី២ ១:៣, ៤) សូមឲ្យយើងពិចារណាអំពីឧទាហរណ៍មួយដែលបង្ហាញថាព្រះយេហូវ៉ានិងលោកយេស៊ូប្រាកដជាចង់ប្រោសមនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់យើងឲ្យរស់ឡើងវិញ។ ពេលលោកយេស៊ូនៅផែនដី ជាញឹកញយលោកទៅសួរសុខទុក្ខឡាសានិងបងស្រីពីរនាក់របស់គាត់ឈ្មោះម៉ាថានិងម៉ារៀ។ ពួកគាត់ទាំងបីនាក់ជាមិត្តជិតស្និទ្ធរបស់លោកយេស៊ូ។ គម្ពីរចែងថា៖ «លោកយេស៊ូស្រឡាញ់ម៉ាថា ប្អូនរបស់នាង និងឡាសា»។—យ៉ូហាន ១១:៣-៥
៥, ៦. (ក) តើលោកយេស៊ូមានអារម្មណ៍យ៉ាងណា ពេលលោកឃើញក្រុមគ្រួសាររបស់ឡាសានិងមិត្តភក្ដិកំពុងសោកសង្រេង? (ខ) ហេតុអ្វីយើងទទួលការសម្រាលទុក្ខដោយដឹងអំពីអារម្មណ៍របស់លោកយេស៊ូចំពោះសេចក្ដីស្លាប់?
៥ នៅថ្ងៃមួយឡាសាបានស្លាប់។ ដូច្នេះ លោកយេស៊ូបានទៅសម្រាលទុក្ខម៉ាថានិងម៉ារៀ។ ពេលម៉ាថាឮថាលោកយេស៊ូកំពុងធ្វើដំណើរមក នាងបានចេញទៅក្រៅក្រុងដើម្បីជួបលោក។ នាងសប្បាយចិត្តដែលបានជួបលោកយេស៊ូ តែនាងនិយាយទៅលោកថា៖ «ប្រសិនបើលោកបាននៅទីនេះ ប្អូនប្រុសរបស់ខ្ញុំមិនបានស្លាប់ទេ»។ ម៉ាថានិយាយដូច្នេះ ទំនងជាដោយសារនាងគិតថាលោកយេស៊ូបានមកយឺតពេល។ ក្រោយមក លោកយេស៊ូឃើញម៉ារៀដែលជាប្អូនស្រីនាងកំពុងយំ។ ពេលលោកឃើញទុក្ខសោករបស់ពួកគេ នោះលោកក៏ឈឺចិត្តយ៉ាងខ្លាំង ហើយស្រក់ទឹកភ្នែក។ (យ៉ូហាន ១១:២១, ៣៣, ៣៥) លោកក៏មានអារម្មណ៍ឈឺចាប់ខ្លោចផ្សាដូចយើងដែរ ពេលមនុស្សជាទីស្រឡាញ់ស្លាប់។
៦ ពេលយើងដឹងថាលោកយេស៊ូមានអារម្មណ៍ដូចយើងដែរ នេះពិតជាសម្រាលទុក្ខយើងណាស់។ លោកយេស៊ូមានគុណសម្បត្ដិដូចបិតាលោក។ (យ៉ូហាន ១៤:៩) ព្រះយេហូវ៉ាមានឫទ្ធានុភាពបំផ្លាញចោលសេចក្ដីស្លាប់ឲ្យសាបសូន្យទៅ ហើយនេះជាអ្វីដែលលោកនឹងធ្វើនៅពេលបន្ដិចទៀត។
«ឡាសា! ចូរចេញមក!»
៧, ៨. ហេតុអ្វីម៉ាថាមិនចង់ឲ្យគេយកថ្មចេញពីមាត់ផ្នូររបស់ឡាសា? ប៉ុន្តែតើលោកយេស៊ូបានធ្វើអ្វី?
៧ ពេលលោកយេស៊ូមកដល់ទីបញ្ចុះសពឡាសា នោះលោកឃើញមានដុំថ្មធំមួយបិទនៅមាត់ផ្នូរ។ ដូច្នេះ លោកមានប្រសាសន៍ថា៖ «ចូរយកថ្មនោះចេញ»។ ប៉ុន្តែ ម៉ាថាមិនចង់ឲ្យពួកគេយកចេញទេ ពីព្រោះសពឡាសាបាននៅក្នុងផ្នូរអស់«បួនថ្ងៃ»ហើយ។ (យ៉ូហាន ១១:៣៩) នាងមិនដឹងនូវអ្វីដែលលោកយេស៊ូហៀបនឹងធ្វើដើម្បីជួយប្អូនប្រុសរបស់នាងឡើយ។
ក្រុមគ្រួសារនិងមិត្តភក្ដិរបស់ឡាសាពិតជាត្រេកអរពន់ពេក ពេលដែលឃើញឡាសារស់ឡើងវិញ!—យ៉ូហាន ១១:៣៨-៤៤
៨ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ទៅឡាសាថា៖ «ចូរចេញមក!»។ អ្វីដែលម៉ាថានិងម៉ារៀឃើញនៅបន្ដិចក្រោយមកគឺពិតជាអស្ចារ្យណាស់ គឺ«បុរសដែលស្លាប់នោះបានចេញមកទាំងមានក្រណាត់រុំដៃ ជើង និងមុខរបស់គាត់»។ (យ៉ូហាន ១១:៤៣, ៤៤) ឡាសាបានរស់ឡើងវិញហើយ! គាត់បានជួបជុំក្រុមគ្រួសារនិងមិត្តភក្ដិរបស់គាត់វិញ។ ពួកគាត់អាចឱបឡាសា កាន់ដៃគាត់ ហើយនិយាយជាមួយនឹងគាត់ទៀតផង។ នេះពិតជាអព្ភូតហេតុដ៏អស្ចារ្យណាស់! លោកយេស៊ូបានប្រោសឡាសាឲ្យរស់ឡើងវិញ។
«នាងអើយ! ខ្ញុំប្រាប់ថា ចូរក្រោកឡើង!»
៩, ១០. (ក) តើអ្នកណាបានផ្ដល់អំណាចឲ្យលោកយេស៊ូប្រោសមនុស្សស្លាប់ឲ្យរស់ឡើងវិញ? (ខ) ហេតុអ្វីកំណត់ហេតុអំពីការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញមានប្រយោជន៍ចំពោះយើង?
៩ តើលោកយេស៊ូប្រោសមនុស្សស្លាប់ឲ្យរស់ឡើងវិញដោយអំណាចផ្ទាល់របស់លោកឬ? មិនមែនទេ។ មុនពេលលោកយេស៊ូប្រោសឡាសា លោកបានអធិដ្ឋានទៅព្រះយេហូវ៉ា ហើយព្រះបានឲ្យអំណាចលោកយេស៊ូប្រោសឡាសាឲ្យរស់ឡើងវិញ។ (សូមអាន យ៉ូហាន ១១:៤១, ៤២) មិនគ្រាន់តែឡាសាប៉ុណ្ណោះទេដែលបានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ តែក៏មានមនុស្សឯទៀតដែរ។ ជាឧទាហរណ៍ គម្ពីរប្រាប់អំពីក្មេងស្រីម្នាក់អាយុ១២ឆ្នាំដែលមានជំងឺធ្ងន់ ហើយឪពុករបស់នាងឈ្មោះយ៉ែរ៉ូសបានក្រៀមក្រំចិត្តយ៉ាងខ្លាំង។ ដូច្នេះ គាត់បានអង្វរលោកយេស៊ូឲ្យជួយនាងផង ពីព្រោះនាងជាកូនតែមួយគត់របស់គាត់។ ពេលដែលគាត់កំពុងនិយាយជាមួយនឹងលោកយេស៊ូនៅឡើយ មានបុរសខ្លះបានមកប្រាប់គាត់ថា៖ «កូនស្រីរបស់អ្នកស្លាប់ហើយ! មិនចាំបាច់រំខានលោកគ្រូទៀតឡើយ»។ ប៉ុន្តែ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ទៅយ៉ែរ៉ូសថា៖ «កុំខ្លាចឡើយ គ្រាន់តែមានជំនឿប៉ុណ្ណោះ នោះនាងនឹងត្រូវសង្គ្រោះ»។ រួចមក លោកធ្វើដំណើរជាមួយនឹងយ៉ែរ៉ូសទៅផ្ទះរបស់គាត់។ កាលដែលពួកគាត់ជិតមកដល់ផ្ទះ លោកយេស៊ូឃើញមនុស្សកំពុងយំសោក។ ដូច្នេះ លោកប្រាប់ពួកគេថា៖ «ឈប់យំទៅ ព្រោះនាងមិនបានស្លាប់ឡើយ តែកំពុងដេកលក់»។ ពេលឮលោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ដូច្នេះ ឪពុកម្ដាយរបស់នាងឆ្ងល់យ៉ាងខ្លាំង។ រួចលោកសុំឲ្យមនុស្សទាំងអស់ចេញទៅខាងក្រៅសិន តែលោកនាំឪពុកម្ដាយរបស់ក្មេងស្រីនោះចូលទៅកន្លែងដែលគេដាក់នាង។ បន្ទាប់មក លោកយេស៊ូចាប់ដៃនាងឡើង ហើយមានប្រសាសន៍ថា៖ «នាងអើយ! ខ្ញុំប្រាប់ថា ចូរក្រោកឡើង!»។ ភ្លាមនោះនាងក៏ក្រោកឡើង ហើយចាប់ផ្ដើមដើរ! ឃើញដូចនោះ ឪពុកម្ដាយរបស់នាងត្រេកអរពន់ពេក។ លោកយេស៊ូបានប្រោសកូនស្រីរបស់ពួកគាត់ឲ្យរស់ឡើងវិញ! (ម៉ាកុស ៥:២២-២៤, ៣៥-៤២; លូកា ៨:៤៩-៥៦) តាំងពីថ្ងៃនោះមក ពេលឪពុកម្ដាយឃើញកូនស្រីរបស់ខ្លួន ពួកគាត់នឹកឃើញអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើចំពោះពួកគាត់តាមរយៈលោកយេស៊ូ។a
១០ យើងដឹងហើយថា មនុស្សទាំងប៉ុន្មានដែលលោកយេស៊ូបានប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញនោះនឹងស្លាប់ម្ដងទៀតនៅថ្ងៃក្រោយ។ ប៉ុន្តែ ពេលយើងអានកំណត់ហេតុទាំងនេះ គឺមានប្រយោជន៍ខ្លាំងណាស់ ព្រោះនេះផ្ដល់ឲ្យយើងនូវសេចក្ដីសង្ឃឹមពិត។ ព្រះយេហូវ៉ាចង់ប្រោសមនុស្សស្លាប់ឲ្យរស់ឡើងវិញ ហើយលោកនឹងធ្វើដូច្នេះមែន។
អ្វីដែលយើងរៀនពីកំណត់ហេតុអំពីការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ
សាវ័កពេត្រុសបានប្រោសស្ត្រីគ្រិស្តសាសនិកម្នាក់ឈ្មោះដ័រកាសឲ្យរស់ឡើងវិញ។—សកម្មភាព ៩:៣៦-៤២
អេលីយ៉ាបានប្រោសកូនប្រុសស្ត្រីមេម៉ាយឲ្យរស់ឡើងវិញ។—ពង្សាវតារក្សត្រទី១ ១៧:១៧-២៤
១១. តើសាស្ដា ៩:៥ បង្រៀនយើងយ៉ាងណាអំពីឡាសា?
១១ គម្ពីរប្រាប់យ៉ាងច្បាស់ថា៖ «មនុស្សស្លាប់ឥតដឹងអ្វីឡើយ»។ កំណត់ហេតុអំពីឡាសាបញ្ជាក់សេចក្ដីពិតនេះ។ (សាស្ដា ៩:៥) ដូចដែលលោកយេស៊ូបានមានប្រសាសន៍ ឡាសាហាក់ដូចជាកំពុងដេកលក់។ (យ៉ូហាន ១១:១១) ពេលឡាសានៅក្នុងទីបញ្ចុះសព គាត់«ឥតដឹងអ្វីឡើយ»។
១២. តើយើងដឹងយ៉ាងដូចម្ដេចថាការប្រោសឡាសាឲ្យរស់ឡើងវិញគឺជារឿងពិត?
១២ មនុស្សជាច្រើនបានឃើញលោកយេស៊ូប្រោសឡាសាឲ្យរស់ឡើងវិញ។ សូម្បីតែសត្រូវរបស់លោកយេស៊ូក៏ដឹងដែរថាលោកបានធ្វើអព្ភូតដ៏អស្ចារ្យនេះ។ កាលដែលឡាសាបានរស់ឡើងវិញនោះ ជាភ័ស្តុតាងដែលបញ្ជាក់ថាការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញគឺពិតជាបានកើតឡើងមែន។ (យ៉ូហាន ១១:៤៧) ម្យ៉ាងទៀត មនុស្សជាច្រើនបានទៅលេងឡាសា ហើយជាលទ្ធផលពួកគេចាប់ផ្ដើមជឿថាព្រះបានចាត់លោកយេស៊ូឲ្យមកផែនដី។ ប៉ុន្តែ សត្រូវរបស់លោកយេស៊ូមិនពេញចិត្តទេ ដូច្នេះពួកគេរៀបគម្រោងសម្លាប់ទាំងលោកយេស៊ូទាំងឡាសា។—យ៉ូហាន ១១:៥៣; ១២:៩-១១
១៣. ហេតុអ្វីយើងអាចជឿជាក់ថាព្រះយេហូវ៉ានឹងប្រោសមនុស្សស្លាប់ឲ្យរស់ឡើងវិញ?
១៣ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ថា៖ «អស់អ្នកនៅក្នុងផ្នូរដែលសម្រាប់ជាទីរំលឹក»នឹងត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ។ (យ៉ូហាន ៥:២៨) នេះមានន័យថាអស់អ្នកដែលនៅក្នុងការចងចាំរបស់ព្រះយេហូវ៉ានឹងមានជីវិតម្ដងទៀត។ ប៉ុន្តែ ដើម្បីឲ្យព្រះយេហូវ៉ាប្រោសអ្នកណាម្នាក់ឲ្យរស់ឡើងវិញ លោកត្រូវចងចាំអ្វីៗទាំងអស់អំពីគាត់។ តើព្រះពិតជាអាចចាំព័ត៌មានទាំងអស់អំពីមនុស្សដែលបានស្លាប់ឬទេ? ក្នុងសកលលោកមានរាប់ពាន់លានផ្កាយ។ គម្ពីរប្រាប់ថាព្រះយេហូវ៉ាបានស្គាល់ឈ្មោះផ្កាយនីមួយៗ។ (សូមអាន អេសាយ ៤០:២៦) បើព្រះអាចចាំឈ្មោះផ្កាយនីមួយៗបាន លោកប្រាកដជាអាចចាំព័ត៌មានទាំងអស់អំពីពួកអ្នកដែលលោកនឹងប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ។ សំខាន់ជាងនោះទៅទៀត ព្រះយេហូវ៉ាបានបង្កើតអ្វីៗទាំងអស់ ដូច្នេះយើងដឹងថាលោកមានឫទ្ធានុភាពប្រោសមនុស្សស្លាប់ឲ្យរស់ឡើងវិញ។
១៤, ១៥. តើពាក្យសម្ដីរបស់យ៉ូបបង្រៀនយើងយ៉ាងណាអំពីការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ?
១៤ នៅសម័យបុរាណ មានបុរសស្មោះត្រង់ម្នាក់ឈ្មោះយ៉ូបបានជឿទៅលើការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ។ គាត់ឆ្ងល់ថា៖ «បើមនុស្សស្លាប់ទៅ តើនឹងមានជីវិតរស់ឡើងទៀតឬ?»។ រួចមក គាត់និយាយទៅព្រះយេហូវ៉ាថា៖ «ទ្រង់នឹងហៅ ហើយទូលបង្គំនឹងទូលតប ហើយទ្រង់នឹងមានបំណងព្រះហឫទ័យដល់ស្នាដៃដែលទ្រង់បានធ្វើ»។ យ៉ូបដឹងថាព្រះយេហូវ៉ាទន្ទឹងរង់ចាំគ្រានោះ ពេលដែលលោកនឹងប្រោសមនុស្សស្លាប់ឲ្យរស់ឡើងវិញ។—យ៉ូប ១៤:១៣-១៥
១៥ តើសេចក្ដីសង្ឃឹមអំពីការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញធ្វើឲ្យអ្នកមានអារម្មណ៍យ៉ាងណា? ប្រហែលជាអ្នកចង់ដឹងថា ‹តើក្រុមគ្រួសារនិងមិត្តភក្ដិខ្ញុំដែលស្លាប់ទៅ នឹងត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញឬទេ?›។ ពេលយើងដឹងថាព្រះយេហូវ៉ាពិតជាចង់ប្រោសមនុស្សស្លាប់ឲ្យរស់ឡើងវិញ ពិតជាសម្រាលទុក្ខយើងណាស់។ សូមយើងពិចារណានូវអ្វីដែលគម្ពីរប្រាប់អំពីអ្នកណាខ្លះដែលនឹងត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ ហើយអំពីកន្លែងដែលពួកគេនឹងរស់នៅ។
ពួកគេ«នឹងឮសំឡេងរបស់លោក ហើយចេញមក»
១៦. តើមនុស្សស្លាប់ដែលនឹងត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញនឹងមានជីវិតបែបណា?
១៦ នៅអតីតកាល មនុស្សដែលបានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញបានជួបជុំក្រុមគ្រួសារនិងមិត្តភក្ដិរបស់ពួកគេនៅផែនដី។ នេះក៏នឹងកើតឡើងនៅអនាគតដែរ ប៉ុន្តែគឺល្អជាងមុនឆ្ងាយណាស់។ ហេតុអ្វី? ពីព្រោះពួកអ្នកដែលនឹងត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញនៅផែនដី នឹងមានឱកាសរស់ជារៀងរហូត ហើយមិនស្លាប់ទៅវិញទេ។ បន្ថែមទៀត ពួកគេនឹងរស់ក្នុងពិភពលោកដែលមានស្ថានភាពខុសគ្នាឆ្ងាយណាស់ពីសព្វថ្ងៃនេះ។ ពេលនោះនឹងលែងមានសង្គ្រាម ឧក្រិដ្ឋកម្ម និងជំងឺទៀត។
១៧. តើអ្នកណាខ្លះនឹងត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ?
១៧ តើអ្នកណាខ្លះនឹងត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ? លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ថា៖ «អស់អ្នកនៅក្នុងផ្នូរដែលសម្រាប់ជាទីរំលឹក នឹងឮសំឡេងរបស់លោក ហើយចេញមក»។ (យ៉ូហាន ៥:២៨, ២៩) នៅការបើកបង្ហាញ ២០:១៣ ចែងថា៖ «សមុទ្របានប្រគល់មនុស្សស្លាប់នៅក្នុងនោះមកវិញ ហើយសេចក្ដីស្លាប់និងផ្នូរបានប្រគល់មនុស្សស្លាប់នៅក្នុងនោះមកវិញដែរ»។ ពិតណាស់ មនុស្សរាប់ពាន់លាននាក់នឹងរស់ឡើងវិញ។ ម្យ៉ាងទៀត សាវ័កប៉ូលបាននិយាយថា៖ «មនុស្សសុចរិតនិងមនុស្សមិនសុចរិត»នឹងត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ។ (សូមអាន សកម្មភាព ២៤:១៥) តើនេះមានន័យយ៉ាងណា?
ក្នុងសួនឧទ្យាន មនុស្សស្លាប់នឹងត្រូវ ប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ ហើយជួបជុំមនុស្ស ជាទីស្រឡាញ់របស់ពួកគេម្ដងទៀត
១៨. តើអ្នកណាខ្លះជា«មនុស្សសុចរិត»ដែលនឹងត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ?
១៨ «មនុស្សសុចរិត»រួមបញ្ចូលអ្នកបម្រើស្មោះត្រង់របស់ព្រះយេហូវ៉ាដែលបានរស់មុនលោកយេស៊ូកើតមកនៅផែនដីដូចជា ណូអេ អាប្រាហាំ សារ៉ា ម៉ូសេ នាងរូថ នាងអេសធើរជាដើម។ ពួកគាត់នឹងត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញនៅផែនដី។ អ្នកអាចអានកំណត់ហេតុអំពីបុរសស្ត្រីទាំងនេះក្នុងសៀវភៅហេប្រឺ ជំពូកទី១១។ ចុះយ៉ាងណាអ្នកបម្រើស្មោះត្រង់របស់ព្រះយេហូវ៉ាដែលបានស្លាប់នៅសម័យនេះ? ពួកគាត់ក៏ជា«មនុស្សសុចរិត»ដែរ ដូច្នេះពួកគាត់នឹងត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ។
១៩. តើអ្នកណាជា«មនុស្សមិនសុចរិត»? តើព្រះយេហូវ៉ានឹងផ្ដល់ឱកាសអ្វីដល់ពួកគេ?
១៩ «មនុស្សមិនសុចរិត»រួមបញ្ចូលមនុស្សរាប់ពាន់លាននាក់ដែលគ្មានឱកាសស្គាល់ព្រះយេហូវ៉ា។ ទោះជាពួកគេស្លាប់ហើយក្ដី ព្រះយេហូវ៉ាមិនបានភ្លេចពួកគេទេ។ លោកនឹងប្រោសពួកគេឲ្យរស់ឡើងវិញ ហើយពួកគេនឹងមានឱកាសរៀនអំពីលោក រួចបម្រើលោក។
២០. ហេតុអ្វីមិនមែនមនុស្សគ្រប់រូបនឹងត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ?
២០ តើនេះមានន័យថាមនុស្សគ្រប់រូបដែលបានស្លាប់នឹងត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញឬ? មិនមែនទេ។ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ថាមនុស្សខ្លះនឹងមិនត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញឡើយ។ (លូកា ១២:៥) តើអ្នកណាជាអ្នកសម្រេចចិត្តថាមនុស្សណានឹងត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ ឬមិនត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ? គឺព្រះយេហូវ៉ាជាចៅក្រមដែលមានអំណាចខ្ពស់បំផុត ហើយលោកក៏បានប្រគល់អំណាចឲ្យលោកយេស៊ូ«ធ្វើជាចៅក្រមនៃមនុស្សរស់និងមនុស្សស្លាប់»ដែរ។ (សកម្មភាព ១០:៤២) អ្នកដែលនឹងត្រូវវិនិច្ឆ័យថាជាមនុស្សទុច្ចរិតដែលមិនព្រមកែប្រែ នោះនឹងមិនត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញឡើយ (សូមមើលលេខ១៩ក្នុងកំណត់នៅចុងសៀវភៅ)។
ការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញនៅស្ថានសួគ៌
២១, ២២. (ក) តើពួកអ្នកដែលនឹងត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញនៅស្ថានសួគ៌នឹងមានរូបកាយបែបណា? (ខ) តើអ្នកណាជាបុគ្គលដំបូងដែលបានត្រូវប្រោសឲ្យមានជីវិតនៅស្ថានសួគ៌?
២១ ម្យ៉ាងទៀត គម្ពីរក៏ប្រាប់ដែរថាមនុស្សខ្លះនឹងរស់នៅស្ថានសួគ៌។ ពេលបុគ្គលណាម្នាក់បានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញនៅស្ថានសួគ៌ គាត់នឹងមិនមានរូបកាយជាសាច់ឈាមទេ តែគាត់នឹងមានរូបកាយជាវិញ្ញាណវិញ។
២២ លោកយេស៊ូជាបុគ្គលដំបូងដែលបានត្រូវប្រោសឲ្យមានជីវិតបែបនេះ។ (យ៉ូហាន ៣:១៣) បីថ្ងៃក្រោយពីលោកយេស៊ូបានត្រូវគេសម្លាប់ ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រោសលោកឲ្យរស់ឡើងវិញ។ (ទំនុកតម្កើង ១៦:១០; សកម្មភាព ១៣:៣៤, ៣៥) លោកយេស៊ូមិនបានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញដោយមានរូបកាយជាសាច់ឈាមឡើយ។ សាវ័កពេត្រុសបានពន្យល់ថាពេលគេ‹សម្លាប់លោកយេស៊ូ លោកជាមនុស្ស តែលោកបានត្រូវប្រោសឲ្យមានជីវិតរស់ឡើងវិញជាវិញ្ញាណ›។ (ពេត្រុសទី១ ៣:១៨) លោកយេស៊ូបានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញជាបុគ្គលវិញ្ញាណដ៏ខ្លាំងក្លា! (កូរិនថូសទី១ ១៥:៣-៦) ប៉ុន្តែ មិនគ្រាន់តែលោកយេស៊ូប៉ុណ្ណោះទេ គម្ពីរប្រាប់ថាក៏មានអ្នកឯទៀតដែរ។
២៣, ២៤. តើអ្នកណាជា«ហ្វូងតូច»ដែលលោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ ហើយតើពួកគាត់មានចំនួនប៉ុន្មាននាក់?
២៣ បន្ដិចមុនលោកយេស៊ូស្លាប់ លោកប្រាប់ពួកអ្នកកាន់តាមស្មោះត្រង់ថា៖ «ខ្ញុំនឹងទៅដើម្បីរៀបចំកន្លែងមួយឲ្យអ្នករាល់គ្នា»។ (យ៉ូហាន ១៤:២) នេះមានន័យថាអ្នកកាន់តាមខ្លះនឹងត្រូវប្រោសឲ្យមានជីវិតនៅស្ថានសួគ៌ជាមួយនឹងលោកយេស៊ូ។ តើមានចំនួនប៉ុន្មាននាក់? លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ថាមានតែមនុស្សមួយចំនួនប៉ុណ្ណោះដែលហៅថា«ហ្វូងតូច»។ (លូកា ១២:៣២) សាវ័កយ៉ូហានបានប្រាប់ចំនួនជាក់លាក់ ពេលគាត់ឃើញលោកយេស៊ូ«កំពុងឈរនៅលើភ្នំស៊ីយ៉ូន[ស្ថានសួគ៌] ហើយមានមួយសែនបួនម៉ឺនបួនពាន់នាក់ឈរជាមួយនឹងលោកដែរ»។—ការបើកបង្ហាញ ១៤:១
២៤ តើនៅពេលណាដែលគ្រិស្តសាសនិក១៤៤.០០០នាក់នឹងត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ? គម្ពីរប្រាប់ថា នេះនឹងកើតឡើងក្រោយពីគ្រិស្តចាប់ផ្ដើមគ្រប់គ្រងនៅស្ថានសួគ៌។ (កូរិនថូសទី១ ១៥:២៣) នៅសព្វថ្ងៃនេះ យើងកំពុងរស់នៅគ្រានោះ ហើយមនុស្សភាគច្រើនក្នុងចំណោម១៤៤.០០០នាក់បានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញនៅស្ថានសួគ៌រួចហើយ។ ប៉ុន្តែមានពួកគាត់ខ្លះរស់នៅផែនដីនៅឡើយ ហើយពេលពួកគាត់ស្លាប់ពួកគាត់នឹងត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញភ្លាមៗនៅស្ថានសួគ៌។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ មនុស្សភាគច្រើននឹងត្រូវប្រោសឲ្យមានជីវិតនៅផែនដីដែលជាសួនឧទ្យាន។
២៥. តើយើងនឹងរៀនអ្វីនៅជំពូកបន្ទាប់?
២៥ មិនយូរទៀត ព្រះយេហូវ៉ានឹងរំដោះមនុស្សទាំងអស់ពីសេចក្ដីស្លាប់ ហើយសេចក្ដីស្លាប់នឹងលែងមានជារៀងរហូត! (សូមអាន អេសាយ ២៥:៨) ប៉ុន្តែ តើពួកអ្នកដែលទៅស្ថានសួគ៌នឹងធ្វើអ្វីនៅទីនោះ? គម្ពីរពន្យល់ថាពួកគាត់នឹងគ្រប់គ្រងជាមួយនឹងលោកយេស៊ូក្នុងរាជាណាចក្រដែលជារដ្ឋាភិបាលរបស់ព្រះ។ យើងនឹងរៀនថែមទៀតអំពីរដ្ឋាភិបាលនេះក្នុងជំពូកបន្ទាប់។
a គម្ពីរប្រាប់យើងអំពីការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញមួយចំនួនទៀត ដែលរួមមានទាំងចាស់ទាំងក្មេង ទាំងប្រុសទាំងស្រី ហើយក៏មានជនជាតិអ៊ីស្រាអែលនិងជនជាតិដទៃផងដែរ។ អ្នកអាចអានកំណត់ហេតុទាំងនោះនៅ ពង្សាវតារក្សត្រទី១ ១៧:១៧-២៤; ពង្សាវតារក្សត្រទី២ ៤:៣២-៣៧; ១៣:២០, ២១; ម៉ាថាយ ២៨:៥-៧; លូកា ៧:១១-១៧; ៨:៤០-៥៦; សកម្មភាព ៩:៣៦-៤២; ២០:៧-១២។
-